Koniec! I kropka!
Zgubiłam miesiąc życia. A dziś jest pierwszy dzień mojego nowego życia. Nigdy nie będzie już tak jak kiedyś. Będzie normalnie tylko, że inaczej. Zgubiłam miesiąc życia. Wszystko dlatego, że nie umiem, nie potrafię i nie chcę godzić się na wszystko. Na kłamstwa, niedomówienia, brak zaufania. Zgubiłam miesiąc życia. Kiedyś zapomnę, że czułam wtedy wyjątkowo podle. Nikt nie był ode mnie głupszy, grubszy, brzydszy i ... starszy Zgubiłam miesiąc życia. Nie szukam go jednak. Wręcz przeciwnie. Niech idzie w diabły i nie wraca. Najbardziej chciałabym żeby go nigdy nie było. I bardzo, bardzo, bardzo, bardzo... żałuję, że nie umiem się tak zupełnie zresetować. Zgubiłam miesiąc życia. I jeśli czegoś żałuję to tylko tych 30 dni które przepadły. Życie jest zbyt krótkie, żeby je lekką ręką rozdawać każdemu kto nas skrzywdzi. Żeby się rozczulać nad każdą blond ścieką do podłogi... Teraz JA! Koniec! I kropka!