O krasnoludku...

-

Zejdźcie proszę, z krasnoludka dobrze? Bo mu duszno. Nie wiem dlaczego jest rudy. Może mu czuprynka od czerwonej czapeczki z pomponikiem zafarbowała? Albo taką ma fantazję chłopaczyna. Jest też wielce prawdopodobne, że krasnoludek jest jeszcze malutkim, tyci-tyci krasnoludeczkiem i nie zdążył posiwieć… Kropka!!!

Odwrócę wasza uwagę od krasnoludka…(może się uda;)
Hmmm…. Ciekawe dlaczego babcia miała fioletowy kapelusz? I pelerynkę…

Odpowiedzi z dopiskiem „i fiołki w niej kwitną” proszę nadsyłać mailem. W śród odpowiedzi najbardziej adekwatnych do rzeczywistości ubzduranej rozlosuję (osobiście) kserokopie autografu Dody.
Powodzenia oraz miłego „łikendu” życzę….


PeeS.
Cd… bajki oczywiście nastąpi… Natychmiast jak coś zmyślę;)))

Komentarze

  1. West29 sierpnia 2009 08:20

    Dawno tak się nie ubawiłem czytając blogi. Pozdrówka.

    OdpowiedzUsuń
  2. Anna31 sierpnia 2009 08:40

    No dobra ...mailem wysłałam, czekam na nagrodę. teoria przefarbowania czuprynki do mnie nie przemawia. Krasnoludki MUSZĄ mieć naturalny kolor włosów. Nawet jeżeli jest siwy ...złaszcza siwy!!!

    OdpowiedzUsuń
  3. Nivejka31 sierpnia 2009 13:16

    Zemszczę się...Zobaczysz. Też się się na twoim blogu przyczepię do czegoś!!!
    Za kare nagrodę też ci mailem prześle;))))

    OdpowiedzUsuń
  4. Nika2 września 2009 13:42

    babcia miała fioletowy kapelusz oraz pelerynkę dlatego ,ze ma fijołki w głowie.Ten kolor odzieży pasujący jest:)

    OdpowiedzUsuń
  5. Nivejka2 września 2009 13:56

    Brawo! Niniejszym ogłaszam , że wygrała panie kolorowa kserokopie autografu Dody!

    OdpowiedzUsuń
  6. Nika3 września 2009 14:11

    o Boziuńciu ....rili ? Dodusi? wow.:) A może masz w komplecie ksero świadectwa z MENSY o jej niezaprzeczalnej ponadprzeciętnej intelygencji?

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej