No!!!

-
Agatha Christie,
Krzysztof Kamil Baczyński,
William Faulkner,
Leonardo da Vinci,
Jack London,
Adam Mickiewicz,
Eliza Orzeszkowa,
Bolesław Prus,
Jean Paul Sartre,
Henryk Sienkiewicz,
Julian Tuwim,
Mark Twain,
Emil Zola,
Żeromski Stefan,
i ... JA!!!
W związku z powyższym uknułam taką oto myśl pozłacaną;

Dysleksja cechą ludzi wielkich...;)

Autografy przez telefon:)

PeeS. Jeszcze Picasso, Edison, Faraday, Kuronie oba...

Komentarze

  1. Z.16 września 2009 11:31

    To się nazywa mieć o sobie dobre mniemanie. To bardzo dobrze:D Tak trzymaj:D

    OdpowiedzUsuń
  2. Anna16 września 2009 12:03

    Nie rozumiem dlaczego mnie nie wpisałaś na listę. Chociaż nie jestem dyslektykiem, niemniej "wielka" ze mnie jednostka osobowa, oraz wybitna (że tak skromnie dodam) ...

    OdpowiedzUsuń
  3. Nivejka16 września 2009 12:07

    No wiem, że wielka... I nogę też masz dużą ;)))

    OdpowiedzUsuń
  4. Anna16 września 2009 12:21

    Czuję się usatysfakcjonowana...choć mogłaś wyłuszczyć mnie tłustym drukiem, wiesz?
    Nie żebym się czepiała ale ....
    Apropos nogi ...może i duża, ale jaka długa i zgrabna!!!

    OdpowiedzUsuń
  5. Nivejka16 września 2009 12:24

    Długa i zgrabna? To znaczy czyja? Podmieniłaś?
    ;))))

    OdpowiedzUsuń
  6. Anna16 września 2009 12:30

    Ty zawsze musisz głośno??? Tak wszem i wobec???
    Ale ja wiem, to wszystko z zazdrości ...mówiłam ci tyle razy, że nie możesz mieć wszystkiego! Oczy masz ładne ...no i włosy ....

    OdpowiedzUsuń
  7. Nivejka16 września 2009 12:34

    Tylko te nogi... od podłogi do samej d...y ;)))

    OdpowiedzUsuń
  8. Anna16 września 2009 12:39

    No tak....pomarzyć dobra rzecz ...

    OdpowiedzUsuń
  9. Nivejka16 września 2009 12:45

    Zakończę tę dyskusję, gdyż muszę się tfffórczością zająć... I sobie pomarzyć. Nogi w tych marzeniach też występują... może nie w roli głównej, ale że tak powiem "niezbędnej" ;)))

    OdpowiedzUsuń
  10. Nika16 września 2009 13:45

    Ponieważ moim marzeniem jest by znaleźć się na tej liście obok tylu wybitnych nazwisk to będę kłamała w żywe oczy. Otóż.Ja też jestem dyslektyczką. ps. Tak na serio to mam zawsze kłopot z przecinkami.To taki objaw dysleksji ok?

    OdpowiedzUsuń
  11. Nika16 września 2009 14:26

    jeszcze cuś:) Jak czytam pisma urzędowe z Zusu czy Us-u oraz z banku to ni cholery z nich nie rozumiem,pojedyńcze słowa się kupy nie trzymają. To też dysleksja ,nieprawdaż?

    OdpowiedzUsuń
  12. Nivejka16 września 2009 15:36

    E... Nika, ta lista nie była by kompletna bez Ciebie. Przede wszystkim za ZUS i mimo przecinków;)Oczywiście dopisuję ;))))

    OdpowiedzUsuń
  13. iw16 września 2009 23:10

    Witaj Nivejko,
    Ja niestety kiedy popełniam błąd, nie mam nic na swoje usprawiedliwienie.
    Nie stwierdzono u mnie żadnych zaburzeń, ani powyższych ani innych, więc ze spuszczoną głową, powoli, wracam sobie do mojego bloga...
    Buzia!
    iw

    OdpowiedzUsuń
  14. Nivejka17 września 2009 00:18

    Iw, brak zaburzeń to nie grzech... Może trochę wstyd, ale grzech? Na pewno nie! Nie załamuj się...tylko się przebadaj... może coś znajdą? :D

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej