Zupa jak zupa

-
Latem gościłam moich starych znajomych ze śląska. Pamiętny kucharz, który szturmem zajął moją kuchnię i sprowadził mnie do roli przynieś, wynieś, pozamiataj, wrócił bumerangiem w postaci przesłanego na gadulca przepisu na cudną cebulową zupkę.
Zupa jak zupa, smaczna nawet bardzo… ale ostatecznie nie samą zupą człowiek żyje.
W tym konkretnym przypadku ważniejszy jest sam przepis... Nie do podrobienia. I musi być podany oryginalnie. Oto on:)

 


Zupa cebulowa Michała

Weź rosół lub wywar.  Cebule ile lubisz, pociąć i podsmażyć na patelni na oleju lub oliwie z oliwek lub margarynie lub na jakimś tustym.
Na jasno brązowo.
Wciepnoć do gorcka z wywarem i gotować jakeś 15 minut
Dodać abo dużo abo mało bazylii - jo dowom dużo
Potym zakitować klepom ( mąka z wodą) tzn zagęścić.
Dodać 1 śmietana lub jogurt, ale nie owocowy ino naturalny.
Zmiksować wszystko. Jeszcze do smaku sól i pieprz i gotowe.
Nalać do talerza wciepać grzanki i posypać tartom kyjzom
A grzanki się robi na patelni, abo w bratrurze (to takie urządzenie, co je w piecu pod palnikami i służy do pieczenia grzanek)
Wjysz co to je?
Jak ńy to zgaduj.

Zupa smaczna, przepis prosty i szalenie liberalny...Weź ile  chcesz, dodaj albo dużo albo mało, wszystko jedno czy śmietana czy jogurt... byleby nie owocowy...
Szkoda, że wakacje dopiero za rok. Bo już mi się chce tych śląskich specjałów:)

Komentarze

  1. Nika12 listopada 2009 12:59

    A czymu nie owocowy tyn jogurt? hihi:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy12 listopada 2009 13:36

    Kurteczka. Elegancko :))

    OdpowiedzUsuń
  3. Nivejka12 listopada 2009 16:31

    Nika... Nie wiem wiesz. Wypróbuj z owocowym i napisz jakie były wrażenia. Smakowe;)))
    Maura... Jak elegancko to chyba płaszczyk. Co?

    OdpowiedzUsuń
  4. Stardust12 listopada 2009 16:58

    No piknosci przepis:))) Lubie kazda gware, ale kiedys bylam w towarzystwie Slazaka, ktorego za cholere nie moglam zrozumiec:)))

    OdpowiedzUsuń
  5. iw12 listopada 2009 20:05

    Przepis jak marzenie!!! :))

    OdpowiedzUsuń
  6. ART-D13 listopada 2009 00:01

    Mniam mniam pyszności :)))

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

O opalaniu...

-
Obraz
Wiatr zmienił kierunek. Przywiał deszczowe chmury, które zasłoniły słońce, rozpędził smażących się na plaży turystów do okolicznych pubów i przywiał nabzdyczoną, nie wiedzieć czemu Osobistą. Stanęła w progu i nic. Nie przechodzi dalej, nie trajkocze wesoło swoim zwyczajem i nie rozgląda się ciekawie po kątach w poszukiwaniu sensacyjnej pajęczyny albo ekscytującego kurzu. Jedyne co robi to stoi, gapi się i myśli, chociaż za to ostatnie głowy bym nie dała. - Ależ nie krepuj się. Właź – zachęcałam gościa przyjaznym słowem i gestem. Jedyną reakcją było to, że ni to ze zdziwieniem ni z dezaprobatą spojrzała na własne, muśnięte lekką brązowo złocistą opalenizną nogi, przyozdobione gustownymi japonkami i lakierem do paznokci w kolorze malinowym z perłową poświatą. - Spokojnie, możesz w butach. Mieszkanie to nie meczet, żeby hasać po nim boso – kontynuowałam zachęcanie do ruchu jakiegokolwiek. Bezskutecznie. Najwyraźniej za punkt honoru postawiła sobie stanie i tarasowanie wejścia własna osobi
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Serce?

-
O półrocznej Madzi napisano już wiele. O jej matce jeszcze więcej. Ojciec nie doczekał się aż tylu słów ale  wszystko jest na dobrej drodze żeby i o nim media się rozpisywałay. Kto wie, może nawet już gdzieś jakiemuś scenarzyście kiełkuje pomysł na film pełnometrażowy godny Oscara. W związku z powyższym nie mam zamiaru dokładać cegiełki w postaci kolejnego opartego na rodzinnej tragedii postu. Nie polecę też na skrzydłach rozpaczy na miejsce zbrodni. Nie zapalę znicza. Nie położę kwiatka ani pluszowego misia. Nie zrobię tego bo po prostu nie wydaje mi się to konieczne. Spektakularne gesty niczego nie zmienią, nie przywrócą życia Madzi, nie odwrócą wydarzeń, nie spowodują że jej matka przestanie czuć się winna, a ojciec ... no właśnie tu jeszcze nie wiadomo. Z tego samego powodu nie umieszczę opisu;                      " Zapal to dla Madzi [*]. Jeśli tego nie wkleisz znaczy że nie masz serca!" Możliwe. Autor tego tekstu  za to z całą pewnościa ma coś nie teges z głową...
Czytaj więcej