Bilans...

-
... czyli rozliczenie roboczo/godzin.


1. Udało mi się nie spóźnić do pracy (plus dla mnie)
2. Kawusia, a przy kawusi pościk na bloga (jakieś 30 min w plecy)
3. Kolejna kawusia (tamta w tzw międzyczasie ostygła) i pościk na drugiego bloga.
Trudno. Się ma. Trzeba pisać. (kolejna godzinka puszła....)
4. Pielęgniarka przyczłapała. Na ploteczki. (jakieś 30 min, bo powiedziałam, że zarobiona jestem po pachi)
5. Edycje na stronie. Dziś tylko dwie. (40 min.)
6. Kawusia... Oraz czytanie co tam ludziska popisali. To zajmuje najwięcej czasu (przeczytać, przemyśleć, wymyślić, napisać).
7. Wypracowanko dla synka pani woźnej. No tak prosiła. Nie mogłam odmówić (gdzie jest moja asertywność?)
8. Kolejne edycje na zaprzyjaźnionym portalu (czy ludzie nie mogliby sami stawiać przecinków w odpowiednim miejscu?)
9. Ups... Koniec rabotania. Czas do domciu.


Bilans mocno niekorzystny. Może powinnam zgłosić to księgowej? I poprosić o odliczenie dniówki? E... nie. Oni udają, że płacą, to i ja czasami mogę poudawać,  że pracuję;)))

Komentarze

  1. Anna3 grudnia 2009 15:15

    7 punkt, zuuuupełnie niepadagogiczny, wiesz????
    I kawusi za dużo ...mus dbac o siebie;-)))

    OdpowiedzUsuń
  2. Nivejka3 grudnia 2009 15:23

    Anna... Robię tyle "niepedagogicznych" rzeczy, że jedna więcej nie zaważy na ilości "grzechów". Idę sobie kawusi zaparzyć :D

    OdpowiedzUsuń
  3. Mycha3 grudnia 2009 15:50

    Kawa, cała kawa i tylko kawa:-) Popieram moja droga:-) Jaką pijasz?

    OdpowiedzUsuń
  4. Czarny Ptak3 grudnia 2009 18:24

    Taaa a w międzyczasie na gadulcu z kimś kto drugim po Bogu podobno jest ;P Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  5. Unknown3 grudnia 2009 18:35

    ja czasami udaję, że udaję, to jest dopiero dziwne...

    OdpowiedzUsuń
  6. Nivejka3 grudnia 2009 18:35

    Mycha... Uwieeeeeeeeelbiam kawusię. A najbardziej świeżutko zmieloną :D

    OdpowiedzUsuń
  7. Nivejka3 grudnia 2009 18:37

    Czarny Ptak ...
    Nie podobno. Nie podobno. Naprawdziście tak jest! :D

    OdpowiedzUsuń
  8. Gosia4 grudnia 2009 11:32

    A mówiłaś że to ja mam fajnie w pracy.
    Zamieniamy się?

    Pozdrowienia kobieto pracująca ;)

    OdpowiedzUsuń
  9. Kasia Boroń9 grudnia 2009 06:35

    Jej, to jak w mojej pracy...Robię wszystko by każdy dzień tak wyglądał.I udaje mi się. Udaja,że płacą...itd.
    Kolega czasem mówi,że moze jakbyśmy coś zaczęłi robić to by nam zaczęli płacić...drażni sie ze mną.:-)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej