Bilans...

-
... czyli rozliczenie roboczo/godzin.


1. Udało mi się nie spóźnić do pracy (plus dla mnie)
2. Kawusia, a przy kawusi pościk na bloga (jakieś 30 min w plecy)
3. Kolejna kawusia (tamta w tzw międzyczasie ostygła) i pościk na drugiego bloga.
Trudno. Się ma. Trzeba pisać. (kolejna godzinka puszła....)
4. Pielęgniarka przyczłapała. Na ploteczki. (jakieś 30 min, bo powiedziałam, że zarobiona jestem po pachi)
5. Edycje na stronie. Dziś tylko dwie. (40 min.)
6. Kawusia... Oraz czytanie co tam ludziska popisali. To zajmuje najwięcej czasu (przeczytać, przemyśleć, wymyślić, napisać).
7. Wypracowanko dla synka pani woźnej. No tak prosiła. Nie mogłam odmówić (gdzie jest moja asertywność?)
8. Kolejne edycje na zaprzyjaźnionym portalu (czy ludzie nie mogliby sami stawiać przecinków w odpowiednim miejscu?)
9. Ups... Koniec rabotania. Czas do domciu.


Bilans mocno niekorzystny. Może powinnam zgłosić to księgowej? I poprosić o odliczenie dniówki? E... nie. Oni udają, że płacą, to i ja czasami mogę poudawać,  że pracuję;)))

Komentarze

  1. Anna3 grudnia 2009 15:15

    7 punkt, zuuuupełnie niepadagogiczny, wiesz????
    I kawusi za dużo ...mus dbac o siebie;-)))

    OdpowiedzUsuń
  2. Nivejka3 grudnia 2009 15:23

    Anna... Robię tyle "niepedagogicznych" rzeczy, że jedna więcej nie zaważy na ilości "grzechów". Idę sobie kawusi zaparzyć :D

    OdpowiedzUsuń
  3. Mycha3 grudnia 2009 15:50

    Kawa, cała kawa i tylko kawa:-) Popieram moja droga:-) Jaką pijasz?

    OdpowiedzUsuń
  4. Czarny Ptak3 grudnia 2009 18:24

    Taaa a w międzyczasie na gadulcu z kimś kto drugim po Bogu podobno jest ;P Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  5. Anonimowy3 grudnia 2009 18:35

    ja czasami udaję, że udaję, to jest dopiero dziwne...

    OdpowiedzUsuń
  6. Nivejka3 grudnia 2009 18:35

    Mycha... Uwieeeeeeeeelbiam kawusię. A najbardziej świeżutko zmieloną :D

    OdpowiedzUsuń
  7. Nivejka3 grudnia 2009 18:37

    Czarny Ptak ...
    Nie podobno. Nie podobno. Naprawdziście tak jest! :D

    OdpowiedzUsuń
  8. Gosia4 grudnia 2009 11:32

    A mówiłaś że to ja mam fajnie w pracy.
    Zamieniamy się?

    Pozdrowienia kobieto pracująca ;)

    OdpowiedzUsuń
  9. Kasia Boroń9 grudnia 2009 06:35

    Jej, to jak w mojej pracy...Robię wszystko by każdy dzień tak wyglądał.I udaje mi się. Udaja,że płacą...itd.
    Kolega czasem mówi,że moze jakbyśmy coś zaczęłi robić to by nam zaczęli płacić...drażni sie ze mną.:-)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

O opalaniu...

-
Obraz
Wiatr zmienił kierunek. Przywiał deszczowe chmury, które zasłoniły słońce, rozpędził smażących się na plaży turystów do okolicznych pubów i przywiał nabzdyczoną, nie wiedzieć czemu Osobistą. Stanęła w progu i nic. Nie przechodzi dalej, nie trajkocze wesoło swoim zwyczajem i nie rozgląda się ciekawie po kątach w poszukiwaniu sensacyjnej pajęczyny albo ekscytującego kurzu. Jedyne co robi to stoi, gapi się i myśli, chociaż za to ostatnie głowy bym nie dała. - Ależ nie krepuj się. Właź – zachęcałam gościa przyjaznym słowem i gestem. Jedyną reakcją było to, że ni to ze zdziwieniem ni z dezaprobatą spojrzała na własne, muśnięte lekką brązowo złocistą opalenizną nogi, przyozdobione gustownymi japonkami i lakierem do paznokci w kolorze malinowym z perłową poświatą. - Spokojnie, możesz w butach. Mieszkanie to nie meczet, żeby hasać po nim boso – kontynuowałam zachęcanie do ruchu jakiegokolwiek. Bezskutecznie. Najwyraźniej za punkt honoru postawiła sobie stanie i tarasowanie wejścia własna osobi...
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Jedenaste; nie sikaj!

-
Obraz
Z pamiętnika psa płci babskiej Wielkie mi mecyje. Nie będę się odzywać ani merdać ogonkiem. Obraziłam się i będę się tak gniewać jeszcze z godzinę. Co najmniej. Bo też jest o co awanturę robić... - A co tu się dzieje? - pańcia zaraz w progu przybrała postać żony Lota. I nawet zaniemówiła. Szkoda, że tylko na chwilę. W pierwszym momencie myślałam, że to z podziwu, że tak ładnie sobie poradziłam. Że tak równiutko i drobniutko... Ale nie! Pańcia szybko otrząsnęła się z początkowego szoku i zaczęła nadawać. Czasami się dziwię, że w radio nie pracuje. Potrafi godzinami gadać o niczym.
Czytaj więcej