Skarpetkowo

-



Mężczyźni są z Marsa.
Kobiety ze Snickersa.
A dzieci?
Dzieci są z Kinder Bueno.
Pewnie dlatego są takie słodkie:)

- Mamo ja tak nie mogę spać...
- To znaczy jak?
- No z gołą skórą! Na nóżkach.
- Chcesz skarpetki?
- Acha....

Istota kocha już śpi. Przytula policzek do spaidermenowej poduchy....

Dobranoc...

Źródło zdjęcia w sieci

Komentarze

  1. Czarny(w)Pieprz14 lutego 2010 23:27

    Kobiety pewnie i są ze Snickersa ale za wyjątkiem mnie. Ja jestem z kotleta mielonego z dużą ilością cebulki. :)Pewnie dlatego moje własne dziecko jest z kabanosa pieprzowego, ewentualnie salami na ostro:) Geny!

    OdpowiedzUsuń
  2. MajaK14 lutego 2010 23:32

    ...świetne zasypiankowe teksty ma Twój Bueno....:):):)....

    OdpowiedzUsuń
  3. reg14 lutego 2010 23:37

    W walizce ... książka Brzechwy, żeby poczytać... przez telefon... na dobranoc...
    Oddalona o kilkaset km czytałam wczoraj ukochanego "Ciaptak". Nie szło inaczej:) Mój syn z pewnością jest z Kinder Bueno...

    OdpowiedzUsuń
  4. Jolanta Chrostowska-Sufa14 lutego 2010 23:38

    Rozczulające. :-) Ja także życzę Wam dobrej nocy.

    OdpowiedzUsuń
  5. Holden JAREK Cyprian 15 lutego 2010 06:23

    dzień dobry:)
    Tak - dzieci są naj!!!!!!!!!!!

    OdpowiedzUsuń
  6. Unknown15 lutego 2010 07:00

    Ktoś kiedyś powiedział coś takiego:

    Dzieci są tak słodkie, że masz ochotę je zjeść.
    Potem, gdy dorosną, żałujesz, że tego nie zrobiłeś...
    ;)

    ja swojego zjadam 666 razy dziennie :))))

    OdpowiedzUsuń
  7. Margarithes15 lutego 2010 08:28

    Krótkie chwile
    w których bawimy
    naszym cieniem

    odpowiedzi na pytania
    znaki drogowe
    trzy świeczki na torcie

    ono interesuje się tobą
    ty nie opowiadasz mu głupstw
    za kilkanaście lat

    przestrzeń wyda się za duża
    z rodziny pozostanie uczucie
    będziesz świątynią

    w stłuczone kolano
    wetrze miłość
    w najlepszym wydaniu

    OdpowiedzUsuń
  8. Ewa P.15 lutego 2010 09:00

    Nadal lubię Kinder Bueno, ale chyba jestem mało słodka ;)
    W przeciwieństwie do Istoty :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Nivejka15 lutego 2010 09:25

    Dokładnie tak!!! Słodkie, do zjedzenia, do schrupania ! Tylko czasami szkoda, że dorastają...
    mam w domu jeszcze "prawie panienkę";D

    OdpowiedzUsuń
  10. Mała Mi15 lutego 2010 20:17

    Wiesz co... Nivejko... uroczy ten tekst :) i taki ciepły :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej