Dyrygent

- Ty sobie nawet nie zdajesz sprawy, ile ty tracisz, przez ten swój katar! - Osobista wpadła z błyskiem w kocich oczach. Z miejsca rozsiadła się i zażądała. Herbaty i dostępu do komputera.
- Okno na świat ci zamknęli? Za nadużycia?
- Jakie nadużycia? Durna? Ja tam grzeczna dziewczynka jestem i się po stronach dla dorosłych nie szlajam. O! I mam coś ekstra - powiedziała z tajemniczą miną i żeby nie być gołosłowną pomachała mi przed nosem płytą CD.
Z przejęciem godnym uruchamiania reaktora atomowego zaczęła majstrować.
- Do dupy ten twój komputer. Zepsuty chyba. - narzekała
-Komputer, moja droga, jest tak mądry jak osoba go obsługująca - powiedziałam spokojnie - Co właśnie mam zamiar ci udowodnić.
I się zabrałam. Za kombinowanie. Po kilku próbach uruchomiłam płytę.
- Proszzzzzzz - powiedziałam wyniośle - Możesz demonstrować.
Osobista dobrała się do zawartości płyty. Znalazła odpowiedni plik i z dumą pokazała...
- NO! Masz, patrz i podziwiaj!
- Achaś - bąknęłam niepewnie - A co to?
- No nie widzisz? - Osobista doznała nagłego wytrzeszczu połączonego ze zdziwkiem.
- No jakoś nie bardzo. Coś czarnego w każdym razie.
- To dyrygent! Ciemnoto. Od tyłu.
- A! No to trzeba było tak od razu! - udawałam, że już doskonale wiem o co chodzi i co jest na obrazku.
- Niezły co? - zachwycała się dalej.
- No dobra. Gadaj o co chodzi! - dałam za wygraną. Może wyjdę na durnowatą, ale niech się w końcu dowiem o co chodzi z tym czarnym od tyłu.
- W filharmonii byłam. Wczoraj. A w filharmonii jest dyrygent. I dyryguje...
- To wiem. Macha przed orkiestrą batutą. Ale co w związku z tym?
- No i wczoraj był jakiś inny. Chyba na gościnne występy przyjechał. Albo coś. No w każdym razie ciacho! Młody. Taki pod pięćdziesiątkę i...
- No to faktycznie, podlotek. Niemalże - wpadłam jej w słowo.
- Czepiasz się, jak zwykle - fuknęła na mnie i dalej snuła opowieść o pięćdziesięcioletnim podlotku - I miał takie pośladki jędrne, że szok!
Normalnie, aż się chciało uszczypnąć.
- To on nie był we fraku? - zdziwiłam się trochę.
- No jak nie jak tak! We fraku!
- To jak ty te pośladki widziałaś? - dziwiłam się coraz bardziej. Jeszcze chwila i mi zdziwko by wyrosło.
- No normalnie! Po prostu trzeba było uchwycić ten moment jak brał zamach. Żeby wyrazić, te no... emocje!


Źródło zdjęcia w sieci