Wytrzeszcze

Zofia Cylupa z Cybulina może rzucać oszczepem, piłką lekarską, kulą w płot, czy czymkolwiek. Nie rzuca natomiast słów na wiatr. Jeśli powiedziała, że da Nadwornemu jeszcze jedną szansę to tak też i zrobiła.
Na proszony, świąteczny obiadek przybyła w towarzystwie wyżej wspomnianego przystojniaka, bukietu tulipanów i skowronków widocznych na roześmianym obliczu.
- Ptactwo możesz zostawić na zewnętrznym - zażartowałam.
Nadworny załapał natychmiastowo. Zofii zajęło to znacznie więcej czasu. Zasiadła w fotelu i kontemplowała o jakie ptaszyny biega. Nadworny tymczasem odprawił z małoletnimi rytualne żółwiki i poczłapał za mną do kuchni.
- Co na obiad? - zapytał zaglądając do garów.
- Poznaj Stachu po zapachu - warknęłam i zdzieliłam go ściera po łapach. Nie będzie mi tu byle Nadworny po garach bezkarnie myszkował!
- Tak po zapachu, to obstawiam marcepany z wytrzeszczami - odpowiedział nic a nic niezmieszany. Ani nawet nie wstrząśnięty.
- Bingo. Wygrałeś zmywanie po obiedzie.
Nadworny niewiele sobie robił z moich gróźb, bo wiedział, że nie dość, że jestem wyjątkowo leniwa, to jeszcze jestem na tyle bezczelna żeby się do tego publicznie przyznawać i że całą czarną robotę odwala za mnie najlepsza przyjaciółka - zmywarka.
- Widzę, że uczucie kwitnie i się rozwija - powiedziałam wskazując na Zochę czarującą swoimi niewątpliwymi walorami Księcia Małżonka, który odwdzięczał się serwując kolejny stuletni dowcip z brodą do pasa.
- Czy ja wiem? Może i kwitnie. I może się rozwija. Tyle, że nie wiadomo w jakim kierunku.
- Czyli? - zapytałam mieszając zupę w garze.
- Czyli jak się nie ma co się lubi to się lubi co się ma - odpowiedział lekko smętnie, a widząc moją rozdziawioną paszczę, gotową do zadania kolejnego pytania, szybko dodał - I tyle! I nie ciągnij mnie za język!
- Bo?
- Bo i tak ci nic więcej nie powiem.
E tam. Głupiego gadanie. jeszcze się taki nie narodził, co by nie wyśpiewał jak go umiejętnie podejdę. Niestety, Nadworny był tego świadom i przezornie ewakuował się do salonu. Posłuchać brodatych dowcipów.

- Podano do stołu! - wrzasnęłam donośnie. Na potwierdzenie, walnęłam chochla w patelnię. Gongu się jeszcze nie dorobiłam.
Zupa przeszłą gładko. Bez pytaniowo.
- Co to? - zapytała Zocha. Gapiąc się bezceremonialnie na półmisek z moim popisowym daniem doznawała wytrzeszczu gałek ocznych.
- Marcepany - odpowiedział usłużnie Nadworny. Jako osoba bywała na moich salonach był doskonale poinformowany więc dodał jeszcze - Z wytrzeszczami.
- No! - Książę Małżonek dumnie wypiął bohaterską pierś do przodu i wzbijając się na wyżyny, dołożył swoje trzy grosze - Z przewaga wytrzeszczy!

Źródło zdjęcia w sieci