Grill

Mężczyźni są z marsa, kobiety ze snickersa, a kiełbasa jest z grilla.

- Co to jest? - Książę Małżonek raczył się wydrzeć ciut świt dziewiąta rano. Jeśli dodam, że był to dzień wolny od pracy to każdy sąd by mnie uniewinnił gdyby mi się chciało ruszyć palcem i zabić. Poprzestałam na żądzy mordu widocznej w oczach...
- Gdzie mi tu! Z tym badziewiem! Się wtarabaniasz! - odwdzięczyłam się pięknym za nadobne i już miałam przymknąć brutalnie wyrwane ze snu powieki, kiedy On, Książę znaczy, nie dając za wygraną kontynuował dzieło wybudzania mnie.
- Się pytam co to!I nie mów mi, że nie wiedziałaś! - syczał rzucając wściekłe błyski oczyma.
- To jest grill, panie majorze! - odpowiedziałam pozornie spokojnie. Pozornie bo mi się zagotowało w środku - Brudny na dodatek!
Książątko uniosło oczy ku niebiosom i zacisnęło pieści w geście ; trzymajcie mnie bo nie wytrzymam! I zadziabię!
- Doskonale - wysyczał - I jaki jeszcze?
- Czerwony? - zapytałam niepewnie, choć dopatrzenie się tam resztek czerwieni wymagało duuużo dobrej woli. Ewentualnie przywołania w pamięci stanu pierwotnego.
- Dupa! - wrzasnął szanowny pan mąż. Zawsze tak ryczy żeby nie używać mocniejszych wyrazów, ogranicza się do części dolno tylnych, a emocje wyraża za pomocą decybeli.
- Gdzie? - zapytałam zanim zdążyłam się ugryźć w język. Złego lepiej nie tykać. Tykniety Zły potrafi być nieobliczalny...
- Ubieraj się! - wydarł się kładąc nacisk na "ubieraj" i poszedł.
Nietypowy? E,... po dziesięciu latach pożycia to to chyba normalka...
Instynkt samozachowawczy kazał mi się zastosować. Ubrałam się w tempie ekspresowym, bez zwyczajowego marudzenia, że nie mam co na siebie włożyć.
Czekając na dalsze rozkazy Księcia Pana popijałam drobnymi łyczkami energodajną kawusię.
- Gdzie jedziemy? - zapytałam niewinnie.
- My? - odpowiedział pytaniem na pytanie - Ty zapomniałaś, ty jedziesz?
- O czym niby zapomniałam? Co?
- O dziurze! _ wydarł się - Swoja drogą, dziura w głowie, którą wylatuje grill jest pewnie niebagatelna.
- No dobra, zapomniałam. Miałam prawo, bo to było dawno. Proszę o uniewinnienie, psze pana.
Książątko pokiwało głową na znak wybaczenia.
- Muszę dziś? Jakoś nie bardzo mam ochotę...
- No raczej. Bo i zakupy musisz jeszcze zrobić...- dodał z niepewną miną.
- Jakie zakupy? - zapytałam podejrzliwie.
- No bo.. zadaje się... że ci zapomniałem powiedzieć - bąkał niepewnie
- Że? Śmiało!
- Że zaprosiłem na dziś znajomych . Na grilla...
- Taaaaaa... - mruknęłam z wyższością. I jeszcze wykazałam daleko idące zainteresowanie stanem zdrowia - A głowa cię nie boli? Pokazuj!
Jako, że zdawał się nie rozumieć szybko objaśniłam;
- Dziura w głowie przez, którą wylatują dwie gęby do wykarmienia i kilo kiełbasy, powinna być widoczna gołym okiem... Jeden zero dla mnie!

A wszystko przez maj, majówkę, długi weekend i sezon grillowy...