Kulki

-
Jak podają ogólnoświatowe agencje informacyjne, we Wsiach Nadmorskich, pojawiła się całkiem nowa, szalenie atrakcyjna forma wydawania pieniędzy polegająca między innymi na dmuchaniu. Turyści płci wczesnoszkolnej szaleją.
Tubylcy z niebywałym zaangażowaniem sprawdzają prawdziwość owych pogłosek...

Etap Pierwszy
Nabijanie

Etap Drugi
Dmuchanie...

Etap trzeci
Wodowanie


Etap czwarty.
Dwa światy


Etap piąty.
Ale zabawa!


Komentarze

  1. Ida23 maja 2010 18:43

    Czy to kryterium "wczesnoszkolne" można jakoś ominąć?
    Też bym tak chciała!:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Ewa P.23 maja 2010 18:47

    Super! Kto kogo dmucha? że się tak wyrażę, czyli kto dmucha te kule? Toż to trzeba mieć płuca jak wieloryb, chyba że aparatem jakimś :D

    OdpowiedzUsuń
  3. Jolanta Chrostowska-Sufa23 maja 2010 18:51

    Bajecznie!!! Nierealnie... zjawiskowo.. :-)))

    OdpowiedzUsuń
  4. MajaK23 maja 2010 19:05

    ..trochę jakby na czasie wynalazek......chyba też bym chciała tak.....:):):)....

    OdpowiedzUsuń
  5. Anonimowy23 maja 2010 19:11

    Łał!!!!!! Czad!

    OdpowiedzUsuń
  6. Nivejka23 maja 2010 20:18

    Ida...
    Nie wiem, ale jest zniżka dla "zielonej szkoły" :D

    Magenta...
    Machina taka stoi. I dmuchaaaaaaaa. Ino gwizd:D

    Jolanta...
    Zgadzam się. Nie wierzyłam dopóki nie zobaczyłam :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Nivejka23 maja 2010 20:20

    MajaK...
    No to przybywaj! I do kulki:)

    Maura...
    A widzisz! A ty się po jakiś Gdańskach szlajałaś:)

    OdpowiedzUsuń
  8. Rybiooka23 maja 2010 20:59

    Ja dodam że dla ludzi o mocnych nerwach to z górki można w czymś takim się turlać- szaleństwo.....
    Junior w tamtym roku szalał w podobnym ;)

    OdpowiedzUsuń
  9. Beata23 maja 2010 21:01

    w życiu bym do czegos takiego nie wlazła bez noża...

    OdpowiedzUsuń
  10. Mira23 maja 2010 21:27

    Faaaaaaaaaaaajne. Mnie kusi takie wielkie do turlania się z górki, ale cholercia... nawet na karuzeli mnie mdli :(

    OdpowiedzUsuń
  11. Czarny(w)Pieprz23 maja 2010 21:40

    A kto ich z tego wyciąga? A jak umkną w dal z falami?

    OdpowiedzUsuń
  12. Stardust23 maja 2010 22:04

    Tez kcem takie!!! :)))

    OdpowiedzUsuń
  13. Nivejka23 maja 2010 22:13

    Rybiooka...
    sporty ekstremalne:D

    Beata...
    No! Ja mam fobie braku powietrza!

    Mira...
    Witaj w klubie:D Nie wiem czy mnie mdli z powodów żołądkowych czy ze strachu:D

    OdpowiedzUsuń
  14. Nivejka23 maja 2010 22:15

    Pieprzu...
    Są na smyczy. To raz. A dwa, to trudno podryfować w basenie:)

    Stardust...
    Wygoogluj sobie. Może na allegro sprzedają :D

    OdpowiedzUsuń
  15. zgaga24 maja 2010 00:11

    Ja niekoniecznie, ale podziwiam odważnych! Dzieci są jednak wspaniałe! Zero lęków...

    OdpowiedzUsuń
  16. Anonimowy24 maja 2010 07:09

    chętnie bym się poturlała, choć wody się boję ( zwłaszcza po tej cholernej powodzi) , ale w środku przecież sucho.

    OdpowiedzUsuń
  17. anabell24 maja 2010 09:12

    Witaj, widziałam na filmie takie ustrojstwa w Nowej Zelandii ( bo to ich pomysł) ale były one znacznie grubsze, bo służyły do bardziej extremalnej zabawy, czyli turlania się po zboczu.A takie bąblowanie po wodzie musi być zabawne.Miały dzieciaki frajdę!

    OdpowiedzUsuń
  18. Unknown24 maja 2010 09:19

    wszystko co fajne dozwolone jest dla dzieci! :( ja się tak nie bawię! jestem niższa niż niejeden dwunastolatek a na hoopland nie mogę! na kulki po wowdzie CHCĘ!

    OdpowiedzUsuń
  19. Nivejka24 maja 2010 09:24

    Zgaga...
    Ja też raczej wole popatrzeć;)

    Emma...
    Sucho, basen płytki, a ja i tak bym miała pietra;)

    Anabell...
    Bawiły się setnie. Frajda na 102! A to wszystko za jedyne 10 zł za 7 minut:)

    Moni...
    Wiesz, legitymacji nikt nie sprawdza...;)))

    OdpowiedzUsuń
  20. Nika24 maja 2010 09:48

    Też tak chcę !!!:)))

    OdpowiedzUsuń
  21. bestyjeczka24 maja 2010 12:15

    Wygląda nieco klaustrofobicznie ale dzieci inaczej to odbierają. Pewnie zabawa fantastyczna!

    OdpowiedzUsuń
  22. Gosia24 maja 2010 12:21

    Rewelacja.
    Szkoda że nie ma ogródka, bo zaraz bym wykopała dziurę, nalała wody, potomstwo zapakowała do takich kulek na smyczy i tylko na siku i papu wypuszczała.
    To były by piękne wakacje
    ehhh

    OdpowiedzUsuń
  23. aga_xy24 maja 2010 13:16

    Sama bym wskoczyła!!!!!

    OdpowiedzUsuń
  24. BrakNicka24 maja 2010 15:54

    W końcu człowiekowi udało się wymyślić, jak chodzić po wodzie :D

    OdpowiedzUsuń
  25. Mała Mi24 maja 2010 15:58

    Kiedyś widziałam to na żywo... ale nie miałam odwagi... :) i nie wiem czy dla dorosłych mają większe kulki? :)

    OdpowiedzUsuń
  26. Holden JAREK Cyprian 24 maja 2010 16:29

    ja też taką kulę:)))

    OdpowiedzUsuń
  27. moni24 maja 2010 18:33

    właśnie, że na Hooplandzie sprawdzali... a poza tym jak idę z moim towarzystwem to podpadam:/ ... no nic popłaczę sobie i przeżyję:(

    OdpowiedzUsuń
  28. Ania Włodarczyk vel Truskawka24 maja 2010 21:42

    Hi hi, bardzo mi się to podoba! Widziałam te kule nad morzem, w Jelitkowie. I kurczę, chciałabym tam, ale srednia wieku strasznie niska...

    OdpowiedzUsuń
  29. zielinskabeata24 maja 2010 22:25

    wow!! bombowe to :D

    OdpowiedzUsuń
  30. Nivejka25 maja 2010 12:56

    Dora zabawa nie jest zła... ale ja jednak podziękuje. Nie wiem czy mam klaustrofobię i nie mam ochoty tego sprawdzać;)

    OdpowiedzUsuń
  31. iw25 maja 2010 13:31

    Sama bym się taką kulką przepłynęła! Rewelacja :)))

    OdpowiedzUsuń
  32. Margarithes25 maja 2010 13:52

    bomba! Dla dzieci, ja tam z lękliwa jestem do takich wynalazków!

    OdpowiedzUsuń
  33. el26 maja 2010 15:41

    aj ale fajne! tez tak chce! i do tego chodaczków w kfiatuszki!

    OdpowiedzUsuń
  34. Beatta2 czerwca 2010 22:49

    I tak podobno mam już przewrócone w głowie, więc chętnie bym się poturlała :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

O opalaniu...

-
Obraz
Wiatr zmienił kierunek. Przywiał deszczowe chmury, które zasłoniły słońce, rozpędził smażących się na plaży turystów do okolicznych pubów i przywiał nabzdyczoną, nie wiedzieć czemu Osobistą. Stanęła w progu i nic. Nie przechodzi dalej, nie trajkocze wesoło swoim zwyczajem i nie rozgląda się ciekawie po kątach w poszukiwaniu sensacyjnej pajęczyny albo ekscytującego kurzu. Jedyne co robi to stoi, gapi się i myśli, chociaż za to ostatnie głowy bym nie dała. - Ależ nie krepuj się. Właź – zachęcałam gościa przyjaznym słowem i gestem. Jedyną reakcją było to, że ni to ze zdziwieniem ni z dezaprobatą spojrzała na własne, muśnięte lekką brązowo złocistą opalenizną nogi, przyozdobione gustownymi japonkami i lakierem do paznokci w kolorze malinowym z perłową poświatą. - Spokojnie, możesz w butach. Mieszkanie to nie meczet, żeby hasać po nim boso – kontynuowałam zachęcanie do ruchu jakiegokolwiek. Bezskutecznie. Najwyraźniej za punkt honoru postawiła sobie stanie i tarasowanie wejścia własna osobi...
Czytaj więcej

Jestem!

-
Obraz
Uprzejmie donoszę, że jestem, że wróciłam i że co najważniejsze, nie przytyłam. Chociaż żarcie było pierwszoligowe. Kaczuszki, łososie, krewetki, a nawet ble i fuj małże. Pomijając incydent z naćpanym dilerem, który chciał mnie zmolestować albo przynajmniej przestraszyć imprezka była cudna, uchachana , a jakie wino! Jestem wymasowana, wypachniona, dopieszczona w każdym niemal milimetrze kwadratowym całkiem sporego ciała. Tylko... kiedy ja to wszystko odeśpię? Oraz bolą mnie biodra. Nie, nie mam zamiaru obiecywać, że już nigdy nie przetańczę calutkiej nocy. Wręcz przeciwnie. Przetańczę i to nie jedną! Dla przyjemności i na złość tym którzy myślą, że mnie załamią! Na pohybel! Nie wiem tylko jak w tej sytuacji świętować Światowy Dzień Grania w Tenisa... Ponieważ, tak czy siak, bez względu czy taki dzień akurat w kalendarzu występuje czy nie, czybiodra bolą czy wręcz przeciwnie w tenisa jednakowoż nie grywam. Zatem...wejdę na szczyt góry. Własnych możliwości plastycznych.;)
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej