Biznesłomenka

Zofia de domo Cylupa, zamieszkała w Cybulinie, słowa pewnego premiera żeby brać sprawy we własne ręce potraktowała serio. Bardzo bardzo serio. I do serca sobie wzięła.
Stojąc przeto w obliczu finansowej katastrofy postanowiła zostać biznesłomenką. Na razie sezonową. Później się zobaczy.
Zofia robi w nie byle czym. Nie jakieś tam mydło powidło i maść na szczury tylko książki, panie panowie. Najprawdziwsze papierowe. Nawet pracownika nieletniego i niewykwalifikowanego zatrudnia!
Pracownik pracownikiem, ale zawsze lepiej samemu dopilnować. Wszak oko pańskie konia tuczy. A kto wie, może i splendoru kramikowi przydaje.
Do rozkręcania interesu zaangażowała każdego kto dał się wrobić. I tak Nadworny został zaszczycony nominacją na dostarczyciela towaru w postaci książki taniej sortowanej, zamawianej przez Zofie w jakiś tajemniczych okolicznościach. Ponadto dla strudzonej rozkręcaniem właścicielki przedsiębiorstwa handlowego przynosi strawę w plastikowych pojemnikach z pobliskich barów szybkiej obsługi.
Mnie wschodząca gwiazda polskiego rynku księgarskiego potraktowała z czcią i szacunkiem. Mam jedynie stwierdzać. I rozstrzygać. Na tak - się sprzeda, albo na nie - będzie "półkownikiem". Albo zamrażarką ciężko zarobionej gotówki.
- A co ja wróżka? - mruknęłam w odpowiedzi na pytanie czy zamawiać periodyk z zakresu budowy silników okrętowych.
Ostatecznie stanęło na tym, że nastawiamy się, to znaczy Zocha - biznesłomenka, nastawia się, na książkę uniwersalną. Powieść plażowa, lekka łatwa i przyjemna typu "harlekin" dla plażowiczów w bikini, a dla męskiej części turystycznej braci coś w stylu "zabili go i uciekł".
- To zawsze pójdzie - powiedziała Zofia dumnie patrząc na stragan. Złotówki widoczne w jej oczach nie przełożyły się na bycie wilkiem wobec konkurencji. Amatorów towaru innego niż posiadała lojalnie odsyłała do okolicznych kramików...
- Ma pani "blaszany bębenek"? - zapytał zajadający gofra ze wszystkim co kuchnia miała, plażowicz w majtkach w palemki.
Zofia popatrzyła na apetycznie wyglądający deser, na pana , na jego bieliznę bynajmniej nie białą, zadarła nosek ku niebu błękitnemu i powiedziała z wyższością;
- Tu tylko książki proszą pana. Zabawki na stoisku obok...

Źródło zdjęcia w sieci