Zwrot

Odświętnie wystrojony Nadworny, odświętnie pierdutnął drzwiami, zupełnie ignorując fakt, że szyby w oknach swingowały w rytmie rudego rydza, puszczanego w lokalnym radio. Stał sobie na środku i cały, od czubka modnie ściętej grzywki, po sandałek skórzany w kolorze brąz, był jedną wielką zachętą. Do podziwiana.
Na pewno nie chodziło mu o reklamującą wolne związki koszulkę. Klasyczne w kroju i kolorze dżinsy też nie były jakimś szczególnym nowum. Ot po prostu. Nadworny jak zawsze. Tyle, że jakiś taki uchachany wewnętrznie. Na zewnętrznym niby nic, niby wszystko pod kontrolą ale w środku aż kipiał radochą. I to chyba tę radochę miałam podziwiać.
- Wygrałeś w totka? – zapytałam nawet nie siląc się na uprzejmość. Smak i zapach truskawkowego lata wyzwala we mnie przyjazne instynkty.
- Nie, ale jesteś blisko – odpowiedział Nadworny i zaprzestał. Reklamowania się. Rozsiadł się i zażądał. Kawy, cukru i zainteresowania.
- Jak nie totka, i jak blisko to nic tylko zrobiłeś odwiert w ogródku przyblokowym – wrzasnęłam z zaplecza – Tylko pamiętaj, że tam jest wspólnota majątkowo. Musisz wszystkich wykupić zanim się dowiedzą.
- Znowu pudło. Psze pani. Coś cię ostatnio intuicja zawodzi – Nadworny mruknął i wydobył z kieszeni malutkie, tycie cóś.
- Co to? – zapytałam patrząc na coś tak małego, że trudno było domniemywać, że ma jakiś kształt określony.
- Żaba. Napieniężna – powiedział dostojnie i z pełnym szacunkiem przyglądał się małemu czemuś - Sobie na straganie kupiłem.
- Aha – przytaknęłam , że niby rozumiem i w ogóle – A do czego to coś?
- No co ty? Nie słyszałaś? Napieniężną Żabę się nosi . Można w portfelu, za nogę przyczepić, albo w ogóle. W kieszeni na przykład. I się z nią załatwia sprawy finansowe. Masz braki to do żaby.
- Prościzna – przyznałam – Pożyczysz?
- Nie! – wrzasnął i na wszelki wypadek schował tycią figurkę do kieszeni – To osobista rzecz. Jak szczoteczka do zębów. Ale dla ciebie też coś mam! Żebyś sobie nie myślała.
Nadworny pogrzebał w kieszeniach i wygrzebał. Inne coś ukryte w szeleszczącej foliowej torebeczce. Rzuciłam się na prezent niczym lwica wygłodniała.
Niestety. Schował za plecy i bezczelnie stwierdził, że owszem dostanę, ale…
- Coś ca coś. Za darmo to nawet w mordę nie chcą dać – Nadworny stał się, zapewne pod wpływem Napieniężnej, strasznie wyrachowany – Dostaniesz, jak zgadniesz jaki jest najmilszy zwrot w języku polskim.
- To może być wszystko. Od „kocham Józka” po „szkoła się pali”. Od zwrotu akcji po zwrot… Bingo! Już wiem!
- Taaaaaa, wiesz – mruknął z niedowierzaniem
- Oczywiście – pewnie spojrzałam mu w oczy.
- To powiedz!
- Kota w worku nie kupuję. Najpierw powiedz co tam masz – wskazałam głową przedmiot targów.
- Dobra. Mam tam – Nadworny zrobił przerwę mającą zapewne na celu podniesienie napięcia - Żółwia Pośpiesznego! Doskonały na twój brak konsekwencji. Może wreszcie skończysz to co zaczęłaś.
- Może…. – zamyśliłam się tracąc na chwilę zainteresowanie, żabą, zwrotem najmilszym i pośpiesznym żółwiem. Całą moją uwagę, myśli rozczochrane i niepoukładane zajęło to czego nie skończyłam. Bo co prawda to prawda. Konsekwencji to mi brakuje.
- No! – ponaglił Nadworny wyrywając mnie z zamyślenia – To jaki to zwrot? Pani Mądralińska?
- Zwrot podatku! Oczywiście.
Pośpieszny żółw zmienił właściciela. No! To do roboty gadzie. I niech wreszcie skończę co zaczęłam!

Żółw Pośpieszny i inne takie w sieci:)