Bestia

Osobista, lat trochę i pół, bardziej od szpinaku nie lubiła samotnych wieczorów. O ile to pierwsze żołądek mimo wyraźnej niechęci podniebienia trawił, o tyle przy byle nieobecności Męża Pana, najdziksze wyprawiał swawole. Jedyna rada na sensacyjne zachowanie wewnętrznych organów Osobistej było zapewnienie jej towarzystwa.
Fakt, że jej córcia jedyna zdobywała bieszczadzkie szczyty, a małżonek akurat w tym samym czasie koniecznie musiał wyjechać na jakieś nocne , suto zakrapiane ryby, z podobnymi sobie pasjonatami moczenia kija, powitałam z dziką radością. Okazji, żeby wyrwać się z domu niestety nie sprzedają na kilogramy w markecie, więc trzeba chwytać właśnie się nadarzającą. Nawet jeśli ma mocno altruistyczny podtekst czy też nosi znamiona bycia damą do towarzystwa.
Zaraz po kolacji spakowałam niezbędne na wygnaniu akcesoria; szczotkę do zębów, pilnik do paznokci, koszulkę nocna w kolorze bordo i takież wino.
- Mama ma wychodne - oznajmiłam wnoszącym skargi i zażalenia dzieciakom - Sprawy pilne i niecierpiące zwłoki proszę zgłaszać do instancji równorzędnej męskiej.
łapka zrobiłam papa, cmoknęłam powietrze i pojechałam (autem w kolorze bliżej nieokreślonym) z zawrotna prędkością 30 km na godzinę w porywach, ku usychającej z tęsknoty i drżącej z niepokoju Osobistej.
Stała na ganku, małego białego. Na wypadek gdybym jednak nie dotarła, gotowa do natychmiastowej ewakuacji.
- No nareszcie - przywitała mnie mruknięciem i odetchnęła z ulgą.
Wykorzystując sprzyjające warunki atmosferyczne do pierwszych komarów dzielnie siedziałyśmy na zewnętrzu, sącząc bordo i plotąc farmazony.
- Żeby tak kobieta kobietę? - Osobista klepnęła ręką w udo czyniąc z komarzycy mokrą plamę - A gdzie solidarność jajników? - dodała pozbywając się zwłok z nogi.
- Nie istnieje. Nawet wśród osobników owe jajniki posiadających. Chyba pora się ewakuować co?
Osobista pokiwała główka i poszła przodem.
Party na dwa kieliszki kontynuowałyśmy w salonie. Wino miało się ku końcowi, kiedy Osobistą natura wezwała do toalety.
Przeraźliwy wrzasko-pisk mógł doprowadzić do zmartwychwstania nie tylko komarzycy, która tak niedawno straciła życie, ale wszystkich komarów poległych w promieniu dziesięciu kilometrów.
Taranując wszystko co stało na drodze, pognałam na ratunek. Osobista siedziała na porcelance. To znaczy tyłek siedział, nogi unosiły się jakieś 15 centymetrów nad powierzchnią podłogi, a ręce wykonywały jakieś nieskoordynowane ruchy. Postawione w słup oczy wpatrywały się nieruchomo w czarny punkcik na ścianie.
- Czego się drzesz? - zapytałam uspokojona. Wstępne oględziny sytuacji nie wykazały niebezpieczeństwa zagrażającego życiu i zdrowiu.
- Co to? - drżącym głosem zapytała Osobista, wskazując brodą poruszający się niemrawo punkcik. Obrzydliwy pająk szwendał się po sieci i straszył Bogu rozum winną Osobistą. Nie to żebym lubiła to paskudztwo, ale wrzasków raczej nie zwykłam urządzać.
- Smok. Na pierwszy rzut oka z rodziny wawelskich, ale pewności nie mam - odpowiedziałam.
- Skąd wiesz? - Osobista nieco się uspokoiła. Grawitacja przyciągnęła jej nogi do podłogi.
- Poznałam po minie - odpowiedziałam złośliwie i wyszłam zostawiając ja sam na sam z bestią. Muchożerną.

Źródło zdjęcia w sieci