Myślenie

Na leżaczku leży leń. Nic nie robi cały dzień...

Nadworny wyszedł. Z założenia, niezmiernie słusznego, że wakacje są do odpoczywania. Robi wszystko, żeby wypocząć. I się nie przemęczyć. Jak na mieszczucha przystało postanowił (też niezmiernie słusznie) że będzie odpoczywał na wsi. U mnie czyli.
Leży sobie na leżaczku tarasowym i popija orzeźwiający koktajl z truskawek.
Postanowiłam się przyłączyć. Nie dosłownie. Na sąsiednim leżaczku i z oddzielną szklanką.
- Co robisz? – zapytałam głupio.
- Leżę - odpowiedział z ledwie słyszalną irytacją. Słusznie, przecież widać na pierwszy, na drugi i na trzeci rzut oka, że nie skacze na prawej nóżce. Na lewej też nie.
- I myślisz – stwierdziłam, bo dla mnie to by było normalne, że się myśli – A o czym?
- Nie – rzucił krótko.
- Taka tajemnica? – zdziwiłam się. Szczerze i niezmiernie. Bo zawsze mi mówi, i raptem jakieś tajne przez poufne.
- Nie tajemnica, bo nie myślę – mruknął pociągając koktajl przez pokręconą w chińskie paragrafy słomkę – Nie masz normalnych? Zapchała się.
- Jak to nie myślisz? – zaintrygował mnie.
- No właśnie myślę, że słomka się zapchała. Masz inną?
- Powtarzasz się. To co z tym myśleniem?
- To co z tą słomką? – zagrał moimi kartami.
- Jak będę duża kupię sobie „marysię” – mruknęłam wlokąc się do kuchni w poszukiwaniu „normalnych” słomek - A te to niby co? Wariatki? No może lekko pokręcone, z nieco zwichrowaną osobowością, ale trzeba im dać szansę na rehabilitację. Pozwolić się wykazać.
- Że co? – Nadworny odebrał podaną mu usłużnie słomkę w kolorze lilaróż i przyglądał mi się z miną wyrażającą absolutny brak zrozumienia dla toku mojego rozumowania.
- A przy czym się pogubiłeś?
- Przy pomylonej Marysi – powiedział i zabrał się za koktajl.
Tłumaczenie zawiłości zajęłoby zdecydowanie zbyt wiele czasu, a i tak nie ma pewności, że zrozumie. Lepiej wrócić do myślenia, a raczej jego braku.
- Słomkę ma? Nie zapchaną? Normalną? – pytałam na wszelki wypadek powoli, żeby nadążył twierdząco kiwać głową – To niech mówi co robi jak leży i nie myśli.
- Jak leży to nie myśli. Po prostu – Nadworny wzruszył ramionami – Urlop ma. I musi odpocząć. Nie powinien robić dwóch rzeczy naraz. Zrozumiała?
- Większe pół. Czyli, że jak leży to nie myśli?
- Dokładnie. Mówić też nie powinien – dodał na wypadek gdybym chciała jeszcze poroztrząsać dylematy natury filozoficznej albo pogadać o postfiguratywnej teorii kultury według jakiejś tam Margaret.
- Aha. A jak stoi? To myśli? – nie dawałam za wygraną.
- A to zależy… - powiedział zamykając oczy. Dał mi tym samym do zrozumienia, że audiencja skończona.
Myślenie, mówienie , picie i leżenie, to zdecydowanie za dużo dla człowieka odpoczywającego. Oczywiście dla człowieka płci męskiej. Ja, na ten przykład, to bym mogła jeszcze nóżką machać;)

Źródło zdjęcia w sieci