Patent

-

Patent na osiągnięcie stabilizacji finansowej jest prosty. Wystarczy mieć Krzysia...

Zmęczenie całodziennym brykaniem po dróżkach i bez dróżkach okolicznych wołało do łóżka. Kazało natychmiast zamknąć oczy i śnić.. Mała buzia co chwila rozdziawiała się w celu wcale nie dyskretnego ziewnięcia.
Odprawiwszy wszystkie wieczorne rytuały; przykrywanie kocykiem, głaskanie, czytanie po raz "niewiadomoktóry" opowieści o Franklinie bojącym się ciemności, na paluchach, kocim krokiem różowej pantery ewakuowałam się z jego kajuty. Wróć! Chciałam się ewakuować.
- Mamo - usłyszałam za plecami szept. No, w mordę! Doktor Haus właśnie ucina palec pacjentowi! Albo "zabija" go sarkazmem! Spojrzałam w kierunku umordowanego syna. Wyglądał na śpiącego. Łeeee... pewnie mu się już coś śni - pomyślałam z zamiarem kontynuowania ewakuacji.
- A prawda, że z prostokąta można zrobić kwadrat? - Młody gadał jakby przez sen.
- Prawda - odpowiedziałam szeptem na wypadek gdyby jednak spał.
- A z kwadratu można zrobić krójkąty? - paplał (oczy cały czas zamknięte!)
- Można.
- No właśnie. A z krójkątów można zrobić brylanty. Zrobimy jutro?
- Brylant? - zadałam idiotyczne pytanie poparte równie idiotycznym wyrazem twarzy.
Nie odpowiedział. Sapnął cichutko i zasnął.

Pewnie! Weźmiemy sprawy w swoje ręce. Otworzymy malutką, przydomową fabryczkę brylantów. Jak interes wypali, to rozwiniemy asortyment o szafiry, szmaragdy i rubiny. Nie wiemy jeszcze co prawda, czy inne drogocenne kamienie powstają również na bazie krójkatów, ale główny technolog na pewno coś wymyśli;)

PeeS. Uprzedzając ewentualne pytanie zaznaczam, że Krzyś jest tylko mój, nie podlega wymianie. I jest bezcenny. Kropka!
Źródło zdjęcia w sieci

Komentarze

  1. Monika Mota Zakrzewska8 lipca 2010 12:03

    oj tak tak. Zdolność takie wymagają wielkiej pielęgnacji. Specjalista od szlifowania diamentów jest bezcennym skarbem więcej jak ksiądz w rodzinie :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Nivejka8 lipca 2010 12:16

    Mota...
    Musze się jeszcze tylko dowiedzieć skąd będziemy pozyskiwać "krójkaty", niezbędne w procesie produkcyjnym;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Czarny(w)Pieprz8 lipca 2010 12:23

    Hmmm...warto zajrzeć do Antwerpii. Tam siedzą tacy panowie z pejsami i szlifują aż kurz idzie!

    OdpowiedzUsuń
  4. Mira8 lipca 2010 12:28

    No dobra, nie chcesz się wymieniać, to nie. Chociaż skoro moja Ola czyta przed snem te same bajki (nie wiem jak Ty, ale ja zdążyłam znienawidzić Franklina podobnie, jak kiedyś Uszatka) i tak samo nie chce zasnąć przed emisją House'a, to może i na nią spłynie podobne natchnienie. ;))

    OdpowiedzUsuń
  5. Mira8 lipca 2010 12:29

    P.S. Ale masz przefajny obrazek w tle!!!!

    OdpowiedzUsuń
  6. Nivejka8 lipca 2010 12:31

    Pieprzu...
    Wyślę głównego technologa. Niech podpatrzy skąd te półprodukty brać;)

    OdpowiedzUsuń
  7. Nivejka8 lipca 2010 12:40

    Mira...
    Mój ci on jest! Mój! I nie podlega wymianie;)
    Jeśli lektura Franklina sprzyja takim pomysłom to ja mogę nadal;)
    PeeS. W tle jest kawa - moja ulubiona;)

    OdpowiedzUsuń
  8. cre(w)master8 lipca 2010 13:00

    ... a z brylantów można zrobić prostokąt. Wielki, lśniący jak boisko piłkarskie po deszczu.
    Z tego prostokąta robisz kwadraty, potem krójkąty, a z nich brylanty i znów prostokąt...
    Masz w domu perpetuum mobile ;D

    OdpowiedzUsuń
  9. zgaga8 lipca 2010 13:04

    A może jednak wprowadzić pajdokrację? Jakie proste byłoby życie.... Krzyś na Prezydenta!!!

    OdpowiedzUsuń
  10. akular8 lipca 2010 13:06

    Gdzie CV można złożyć, w celu zatrudnienia się w tej fabryczce? ;-)))

    OdpowiedzUsuń
  11. iw8 lipca 2010 14:24

    Faktycznie takie Krzyś to potrafi życie urządzić! :)))

    OdpowiedzUsuń
  12. aga_xy8 lipca 2010 14:30

    Przecież od dawna wiadomo, jak szlifować diamenty, to tylko w krójkaty :))))), czyli z krójkątów da się takie diamenty stworzyć, że też na to nie wpadłam, że też na to..... :))))

    OdpowiedzUsuń
  13. tkaitka8 lipca 2010 14:58

    Czyli perły i opale (moja ulubiona para) odpadają, bo tu tylko krągłości, elipsy, owale...

    OdpowiedzUsuń
  14. Ewa P.8 lipca 2010 15:21

    Dokładnie!!! pomyślałam natychmiast o tym samym co Pieprz :))) Trzeba załatwić pośredników w Antwerpii, ahahah
    A jak już będą działały wszystkie kanały przerzutu, to trzeba sprzedać a potem napaść samego siebie i zarobić podwójnie! To dopiero będzie megastabilizacja :)

    OdpowiedzUsuń
  15. zielinskabeata8 lipca 2010 15:45

    co prawda to prawda
    dobry plan to połowa sukcesu! :D

    OdpowiedzUsuń
  16. Dobrusia8 lipca 2010 16:11

    Diamonds are a Girl's Best Friend a mężczyzn figury geometryczne :D tak to sobie wydedukowałam. Gdybym jednak sie myliła Nivejka proszona jest o natychmiastowe powiadomienie mojej skromnej osoby. Pozdrawiam

    p.s. Gdyby Wam się udało zrobić z krójkątów diamenty to koniecznie i natychmiastowo opatentuj ten wynalazek chyba ze chciałabyś się nim podzielić np. ze mną to ja nic przeciwko nie będę miała

    OdpowiedzUsuń
  17. anabell8 lipca 2010 18:27

    Przepytaj małego dokładnie i szybciutko składaj wniosek patentowy. Oj, ale będziesz miała nadmiary gotówkowe!!!

    OdpowiedzUsuń
  18. Nivejka8 lipca 2010 19:10

    cre(w)master...
    Takie perpetuum to dopiero jest mobile;)

    OdpowiedzUsuń
  19. Nivejka8 lipca 2010 19:10

    Zgaga...
    Jest za! A nawet przeciw;)

    OdpowiedzUsuń
  20. Nivejka8 lipca 2010 19:11

    Akularnica...
    Pomysłodawca nieletni. To chyba do mnie;)

    OdpowiedzUsuń
  21. Nivejka8 lipca 2010 19:12

    Iw...
    Urzadzić do końca życia;)

    OdpowiedzUsuń
  22. Nivejka8 lipca 2010 19:14

    Aga_xy...
    No widzisz? A to takie banalnie proste;) Krójkąt do krójkata i brylant gotowy;)

    OdpowiedzUsuń
  23. Nivejka8 lipca 2010 19:16

    Tkaitka...
    Niestety. Nie traćmy jednak nadziei. Może i na to jest jakiś patent;)

    OdpowiedzUsuń
  24. Nivejka8 lipca 2010 19:20

    Magenta...
    Dobra. Ale w razie co to jak gdyby nigdy nic. No chyba że mnie przycisną to wtedy powiem, że to był twój pomysł;)

    OdpowiedzUsuń
  25. Nivejka8 lipca 2010 19:21

    Euforka...
    Bez plana nie ma sukcesa;)

    OdpowiedzUsuń
  26. Nivejka8 lipca 2010 19:23

    Dobrusia...
    Oczywiście racja w każdym calu!
    W to że się uda nawet nie śmiem wątpić, żeby nie zapeszyć. Na wypadek gdyby, wniosek do urzędu patentowego przygotować oczywiście należy;)

    OdpowiedzUsuń
  27. Nivejka8 lipca 2010 19:24

    OLQA...
    Ot się syna doczekałam. takie małe a tak dobrze kombinuje, żeby starej matce ulżyć;)

    OdpowiedzUsuń
  28. Nivejka8 lipca 2010 19:27

    Anabell...
    Wiesz Anabell, pieniądze szczęścia nie dają, jak mawiała MM, dopiero zakupy;) Tylko czy jak będę taka zajęta przy linii produkcyjnej to znajdę czas na wydawanie ?;)

    OdpowiedzUsuń
  29. Unknown8 lipca 2010 19:36

    a ja mysle, ze Krzys nie mial na mysli pomnazanie majatku, lecz pasje stosowania figur geometrycznych. W diamencie jest wiele trojkatow. To bardzo madry chłopczyk:))
    Podobna pasje miala moja corka i do dzis ja ma:)

    OdpowiedzUsuń
  30. Nivejka8 lipca 2010 19:41

    Iwa...
    Oczywiście. To mnie się studolarówki w oczach zaświeciły;)

    OdpowiedzUsuń
  31. lelevina8 lipca 2010 19:42

    A ja mam swojego własnego Krzysia zwanego Kochanym Słoneczkiem :) Imię chyba zobowiązuje, bo pomysły podobne:)

    OdpowiedzUsuń
  32. Nivejka8 lipca 2010 19:50

    Lelevina...
    Wszystkie Krzyśki to pomysłowe chłopaki;)

    OdpowiedzUsuń
  33. Beatta8 lipca 2010 22:11

    A po co Ci brylanty, kiedy masz Krzysia ?! :)

    OdpowiedzUsuń
  34. Unknown8 lipca 2010 22:40

    Rozwijaj go , rozwijaj, a o emeryturę nie będziesz już musiała się martwić...:)

    OdpowiedzUsuń
  35. Nivejka8 lipca 2010 23:53

    Beatta...
    Racja. On jest bezcennym skarbem :)

    OdpowiedzUsuń
  36. Nivejka8 lipca 2010 23:54

    Diuk...
    Rozwijam. Dbam. Kocham:)

    OdpowiedzUsuń
  37. Anonimowy9 lipca 2010 09:40

    No to masz skarb w domu , w dodatku taki który przyniesie dodatkowe zyski :):):) Nie chcesz oddać Krzysia to chociaż sprzedaj technologię produkcji :):):):)

    OdpowiedzUsuń
  38. Beata9 lipca 2010 09:42

    Matko, wynalazca w domu, kryj sie kto może:)

    OdpowiedzUsuń
  39. Mijka9 lipca 2010 09:50

    boski jest:)))
    kocham Krzysia!

    OdpowiedzUsuń
  40. amelia0079 lipca 2010 11:47

    to geniusz ujmujac zwieźle:) (moim skromnym zdaniem, czlowiek, ktory potrafi tak zaskoczyc dobrym pomyslem wart wiecej niz worek brylantow:)

    no to teraz wiadomo czemu ja fortuny nie mam:)

    OdpowiedzUsuń
  41. Anonimowy9 lipca 2010 13:30

    :-))
    to już nawet nie jest kura znosząca złote jajka!
    to jest...Krzyś!

    OdpowiedzUsuń
  42. Nivejka9 lipca 2010 13:41

    Anaste...
    Nawet gdyby zysków nie przynosił, to i tak tego skarba bym nie zamieniła na żaden inny egzemplarz;)

    OdpowiedzUsuń
  43. Nivejka9 lipca 2010 13:42

    Beata...
    Śrubki już kolekcjonuje. Tera kolej na łączenie nimi co się pod rękę nawinie;)

    OdpowiedzUsuń
  44. Nivejka9 lipca 2010 13:43

    Mijka...
    Ja też. I byłam pierwsza;)

    OdpowiedzUsuń
  45. Nivejka9 lipca 2010 13:44

    Basia...
    Dokładnie. Pomysły są w cenie. Zwłaszcza teraz, kiedy wydaje się, że wszystko już wynaleziono;)

    OdpowiedzUsuń
  46. Nivejka9 lipca 2010 13:45

    Emma...
    Krzyś znoszący brylanty;)

    OdpowiedzUsuń
  47. Anonimowy11 lipca 2010 15:15

    Wspaniały chłopczyk:)

    OdpowiedzUsuń
  48. Donata11 lipca 2010 18:50

    na pewno bezcenny
    pozdrawiam wieczorową porą

    OdpowiedzUsuń
  49. Nivejka12 lipca 2010 00:51

    Kate...
    W pełni się z Tobą zgadzam:)

    OdpowiedzUsuń
  50. Nivejka12 lipca 2010 00:52

    Donata...
    Jak każde dziecko dla matki:)
    Pozdrawiam, jeszcze późniejszą porą:)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

O opalaniu...

-
Obraz
Wiatr zmienił kierunek. Przywiał deszczowe chmury, które zasłoniły słońce, rozpędził smażących się na plaży turystów do okolicznych pubów i przywiał nabzdyczoną, nie wiedzieć czemu Osobistą. Stanęła w progu i nic. Nie przechodzi dalej, nie trajkocze wesoło swoim zwyczajem i nie rozgląda się ciekawie po kątach w poszukiwaniu sensacyjnej pajęczyny albo ekscytującego kurzu. Jedyne co robi to stoi, gapi się i myśli, chociaż za to ostatnie głowy bym nie dała. - Ależ nie krepuj się. Właź – zachęcałam gościa przyjaznym słowem i gestem. Jedyną reakcją było to, że ni to ze zdziwieniem ni z dezaprobatą spojrzała na własne, muśnięte lekką brązowo złocistą opalenizną nogi, przyozdobione gustownymi japonkami i lakierem do paznokci w kolorze malinowym z perłową poświatą. - Spokojnie, możesz w butach. Mieszkanie to nie meczet, żeby hasać po nim boso – kontynuowałam zachęcanie do ruchu jakiegokolwiek. Bezskutecznie. Najwyraźniej za punkt honoru postawiła sobie stanie i tarasowanie wejścia własna osobi...
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Jedenaste; nie sikaj!

-
Obraz
Z pamiętnika psa płci babskiej Wielkie mi mecyje. Nie będę się odzywać ani merdać ogonkiem. Obraziłam się i będę się tak gniewać jeszcze z godzinę. Co najmniej. Bo też jest o co awanturę robić... - A co tu się dzieje? - pańcia zaraz w progu przybrała postać żony Lota. I nawet zaniemówiła. Szkoda, że tylko na chwilę. W pierwszym momencie myślałam, że to z podziwu, że tak ładnie sobie poradziłam. Że tak równiutko i drobniutko... Ale nie! Pańcia szybko otrząsnęła się z początkowego szoku i zaczęła nadawać. Czasami się dziwię, że w radio nie pracuje. Potrafi godzinami gadać o niczym.
Czytaj więcej