Kawa z blondynką

Ludzie pokroju Zofii Cylupy z Cybulina, poczta Kurowo Wielkie utwierdzają mnie w przekonaniu, że mam szanse na długowieczność. Nie przestają mnie albowiem zadziwiać...

Pionierka rynku wydawnictw tanich, lekkich i przyjemnych z trzaskiem zamknęła biznesowy neseser zawierający wszystko to co do prowadzenia biznesu niezbędne; druczki, papierki, pieczątki.
- Koniec. Mój czas jest zbyt cenny - powiedziała starannie wymodelowanym głosem.
- Cały czas mowa o przedsiębiorstwie handlowym? - upewniłam się. Jej słowa poparte trzaskiem zamka walizeczki zabrzmiały jak zamykanie rozdziału w życiu. Poza tym to nigdy nie wiadomo co Cylupie pod blond fryzurą hula.
- Też - odpowiedziała lakonicznie zbijając mnie z tropu. Założyła nogę na nóżkę i w sposób wielce elegancki pomerdała kawę w filiżance.
Po chwili, dość kłopotliwego milczenia, Zofia wspaniałomyślnie postanowiła, że mnie oświeci i rozwieje dręczące myśli wywołane krótkim , jakby od niechcenia rzuconym "też". Zgrabnym ruchem zmieniła lokalizacje nóżek względem siebie i zaczęła opowiadać...
O wakacyjnym romansie stulecia, który nawet studniowym nie był. Zosiny amant okazał się być łowcą nie tyle posagów co wiktu, opierunku i noclegów darmowych w atrakcyjnej bądź co bądź miejscowości letniskowej. Wraz z latem minionym zwinął żagle, skarpetki, plecak podręczny czarny, oraz płytę z romantycznymi przebojami stanowiącą prywatną własność Zofii na co miała stosowny dokument w postaci paragonu sklepowego. Wsiadł do pociągu byle jakiego i tyle go widziała. Zofia bynajmniej na zrozpaczoną niewyglądająca. Fakt jego zniknięcia tylko przypadkowo zbiegł się w czasie z likwidacją kramiku z dziełami herlekinopodobnymi na czas zastoju ekonomicznego. Amant albowiem pracował zarobkowo prowadząc nielegalną działalność polegającą na handlu obnośnym. Dreptał z wdziękiem kojota po plaży z bojowym okrzykiem
" Lody, lody na śmietanie przyspieszają opalanie!". To jak było gorąco. W pozostałe dni dzielnie towarzyszył Zośce w namiocie literackim. Wraz z odjazdem rzeszy turystów, skończyło się eldorado i romans. Gorący choć letni.
- Aha. I co dalej - zapytałam pełna obaw. Bo a nóż, widelec pod przykrywką obojętności czai się chęć zemsty? Będąc w desperacji Cylupa wyznaje zasadę, że wszystkie chwyty dozwolone. I jak sobie ubzdura coś pod grzywką to nie ma "totamto".
- Nic. A co ma być? - Zocha beztrosko wzruszyła ramionami.
- I mówisz to tak spokojnie? - byłam pełna podziwu dla jej opanowania jaki całym swoim ucharakteryzowanym jestestwem prezentowała.
- A jak mam mówić? - zapytała podejrzanie niewinnie - Od początku było wiadomo, że to tylko na sezon.
- Cały czas mówimy o działalności handlowej? - nie mogłam się powstrzymać.
- Też! - odpowiedziała z dziwnym błyskiem w oku...

Źródło zdjęcia w sieci