Przygody...

Świat zwolnił za sprawą kalendarza. Niedziela nareszcie jest niedzielą, a kawa na opustoszałym tarasie smakuje bezpośpiechem. Telefon milczy, a po domu do wczoraj gwarnym, pląsa cisza. I roztkliwia.
Sezon, wyznacznik czasu we Wsi Nadmorskiej dogorywa. Coraz senniej na uliczkach. Coraz mniej tłumu. Powoli znikają stragany z mydłem powidłem i badziewiem wszelakim.
- Pojechali? - Pani Babcia Sąsiadka w przydeptanych kapciach przycupnęła na brzegu ogrodowej ławeczki.
- Pojechali - odpowiedziałam leniwie.
- Taaaaa - westchnęła filozoficznie w odpowiedzi i zamyśliła się. Po chwili szczery uśmiech rozjaśnił jej zasmucone upływem czasu oblicze. Państwowe zęby zalśniły perłowa bielą w promieniach sierpniowego słońca.
- A ty wiesz dziecko, co to u tych z końca ulicy było? - zapytała z wyraźnym ożywieniem w oczach.
- Tych po prawo czy po lewo? - odpowiedziałam pytaniem nieco bezsensownym. Nie znam ani jednych ani drugich.
- Po prawo. Oczywiście że po prawo - ożywienie przybierało na sile - Te po lewo to strasznie nieużyte są. Wiesz? Nic nie powiedzą. Pary z gęby nie puszczą. Takie są! Poszłam tam kiedyś do nich żeby mi ...
- To co u tych po prawo? - przerwałam zbliżający się słowotok.
- A! No właśnie! Mięli turystów! - sąsiadka szybciutko przerzuciła się z lewych na prawych.
- Jak my wszyscy - powiedziałam obojętnie -To normalne. Nienormalne by było gdybyśmy nie wykorzystywali połozenia geograficznego.
- Normalne, normalne - zagdakała zakładając ręce na pulchne bioderka - A to, że szukają przygód to też niby normalne?
- W pewnym sensie ... - odpowiedziałam ostrożnie. W samym szukaniu przygód nie ma nic złego. Tyle, że przygoda przygodzie nie równa.
- Przyjechali, te turysty znaczy, bardzo późno. I się rozpakowali - opowiadała konspiracyjnym szeptem rozglądając się jednocześnie za potencjalnymi podsłuchującymi.
- Nikogo nie ma w domu. Może pani mówić swobodnie - uspokoiłam kobiecinę - Rozpakowali się i co?
- No! I ona spała, a on przyszedł i powiedział.... - zawiesiła głos melodramatycznie - Że nie przyjechał tu po to żeby się nudzić tylko żeby przeżyć przygodę. I się rzucił na gospodynię! Dasz wiarę dziecko!?
- Z trudem - przyznałam.
- A widzisz! I tak do końca pobytu. Od piątej rano łaził jej pod oknem i skomlał. I pukał. A raz to nawet jakieś polne badyle przytargał.
- Niewiarygodne... - mruknęłam.
- A Jednak! - sąsiadka tryumfalnie podniosła pieść do góry - Że też takich święta ziemia nosi! Z żoną przyjechał, a za babami się ogląda. Tffffu!
- No tak. Co innego gdyby był sam - powiedziałam ugodowo. Gusta są różne, to prawda, ale z tej po prawo, żadna atrakcyjna Kazimiera.
- To znaczy? - Pani Babcia Sąsiadka zapytała podejrzliwie.
- Że co z oczu to z serca. Czasami...