Romantyzm w pragmatycznym sosie

Mąż wraca z pracy w podłym humorze. Żona spieszy z obiadkiem.
Najpierw na stole pojawia się zupa kalafiorowa, która nie należy do ulubionych dań pana domu. Facet, nic nie mówiąc, bierze talerz i wyrzuca go wraz z zawartością przez okno.
Po chwili małżonka wnosi do jadalni drugie danie – uwielbiane przez męża zraziki wołowe z kaszą gryczaną i buraczkami. Na twarzy mężczyzny pojawia się błogi uśmiech. Kobieta jednak mija stół i wywala talerz za okno
- Co robisz?! – krzyczy zdumiony mąż.
- Eeee, nic. Myślałam tylko, że chcesz zjeść w ogródku.

Dowcipy nie biorą się znikąd. W każdym jest przynajmniej część prawdy. Ten chyba cały jest prawdziwy. Może z wyjątkiem tych latających talerzy. Opiewany przez wieszczów, narodowy romantyzm nie dotyczy kwestii zastawy stołowej. Jesteśmy zbyt pragmatyczni, na takie spektakularne gesty. A szkoda. Taki latający talerz pewnie nie raz pomógłby rozładować ciężką atmosferę.

Wyobraźcie sobie kolacje przy świecach. Romantyzm kapie stearyną na śnieżnobiały obrus. Na półmiskach jego ulubione dania. Przygotowane przez Nią. Albo odwrotnie. On gotował dla niej. W tle słychać muzyczkę równie romantyczną. Ich ulubioną. Wszystko zgodne z planem, zasadami i pod kontrolą. Odlotowo.
Zastanawiałam się co powinno się znaleźć w menu takiej kolacji. Zapytałam kilku znajomych osób na co mieli by ochotę w takich okolicznościach. Oto kilka odpowiedzi:
- owoce morza, najlepiej ostrygi bo są afrodyzjakiem.
- w zasadzie to wszystko jedno byle by nie krewetki i inne robactwo.
- coś egzotycznego.
- jakaś sałatka, lekka i orzeźwiająca. I białe wino.
- szampan i truskawki.
- coś co cię szybko robi bo szkoda czasu na stanie przy garach.
- glanc pomada, bylebym nie musiała tego sama robić.
- aby nie z czosnkiem!

Przepisu na udaną kolację jak widać nie dostałam. I nic dziwnego. Ludzie mają różne smaki, różne wyobrażenia o romantyzmie. Inna sprawa, że gdzie Polaków dwóch, tam trzy zdania.

Zawartość talerza jest najmniej ważna. Większe znaczenie ma samo naczynie, oprawa i atmosfera. Zwykły chleb, z najzwyklejszym masłem, może smakować jak ambrozja, jeśli jest odpowiednio podany. Jeśli jeszcze do czynności smarowania chlebka masełkiem dodamy uczucie... no to paluszki lizać;)
I tego uczucia właśnie wszystkim Wam życzę… Oby trwało, podsycane umiejętnym „gotowaniem” i nie zgasło…



Źródło zdjęcia w sieci