O słów oszczędzaniu

Tu Radio Zołza. Podajemy wiadomości w skrócie: Mowa jest srebrem, milczenie owiec, a Zofia wpadła.

W wersji rozwiniętej wyglądałoby to tak:
Jak podają dobrze poinformowane źródła, niejaka Zofia C., córka Antoniego Cylupy, wpadła. Uprzedzając spekulacje, śpiesznie donoszę, że nie w sensie jak śliwka w kompot tylko tak po prostu. Wzięła i wpadła.

- No też coś! - Zofia prychnęła od progu. Z kolorowej parasolki strząchnęła pozostałości słotnego poranka, tupneła szpileczkami, zdjęła płaszczyk i rzuciła go byle gdzie. Powinno mnie to zastanowić. Zośka bowiem przywiązuje do swojej garderoby wielką wagę.
- Co, gdzie i z czym? - zapytałąm ciurkiem i trochę jakby od niechcenia. Nigdy nie byłam za bardzo oszczędna, zwłaszcza w słowach, ale tym razem postanowiłam to nadrobić. Od teraz, od zaraz i od natychmiast. Fakt, że przyczynkiem oszczędności nagłej było lenistwo jest jakby mniej istotny. W końcu liczą się intencje, a nie pobudki.
- Ślepa jesteś? Pada od rana. Poza tym jest poniedziałek. A po trzecie wpadłam! Mało? - Cylupa skutecznie nadrabiała trajkotaniem to co ja zaoszczędziłam. I to zupełnie bez sensu. Tego, że jest poniedziałek miałam bolesną świadomość. Faktu, że pada też nie da się przeoczyć. Najbardziej interesująca jest wpadka. Słowo klucz, które działa pobudzająco niczym kofeina w dawce uderzeniowej.
- Że niby jak wpadłaś? - zainteresowałam się żywo. I nawet nonszalancką pozę pod tytułem "jestem wczorajsza" zmieniłam na " Ojej, opowiadaj!".
- Nooooooooormalnie! - Zofia, dziwnym zbiegiem okoliczności nie podzielała mojego entuzjazmu - Wzięłam i wpadłam.
- Sama? - zapytałam karcąc się jednocześnie w myślach za to niezdrowe zainteresowanie tanią sensacją.
- Oczywiście, że sama - panna Zosia ze wsi Cybulino spojrzała na mnie z zaciekawieniem - Nikt mnie nie popychał, jeśli o to ci chodzi. I oczywiście chętnie się napiję herbatki.
- Herbatki? No tak...
Poczłapałam na zaplecze. Moje dobre maniery właśnie dostały po łapach. Należało im się.
Z nadzieją, że saszetka jaśminowej poparta miseczką ptysiowych paluszków nieco mnie zrehabilituje w oczach nadąsanej blondyny kontynuowałam wywiad środowiskowy;
- I co dalej?
- Z czym?- Zocha zapytała jakby naprawdę nie była świadoma powagi sytuacji.
- Zabić to za mało!- wyrwało mi się - To znaczy przepraszam, z tym zabiciem to ja nie chciałam. Z wpadką co dalej?
- O! Ja tego tak nie zostawię. Płaszcz oczywiście oddam do pralni, ale rachunek wyślę tej firmie co rozkopała chodnik! I nie oznakowała!

Ups... Że też mnie wszystko musi się tak jednoznacznie kojarzyć! Oraz jakie to szczęście, że właśnie dziś podjęłam mocne postanowienie zostania kobietą oszczędną. W słowach...

Źródło zdjęcia ; www.wpadka.pl