Przy sobocie, po robocie....

-
...Miejscowa Wariaka z tutejszym Kretynem zapraszają na DOŻYNKI!
Oj będzie się działo! U nasz we wiosce!




PeeS. Wariaka z Kretynem to atrakcja nie lada. Turystyczna. Nie mniejsza niż znane zabytki. Stoją sobie nieopodal drogi i pozują... do zdjęć turystom;)

Komentarze

  1. Voluś4 września 2010 14:46

    A u mnie byli 2 tygodnie temu. Dożynki, nie wariat z wariatką. Choć jak się tak zastanowić, to przemawiający nie odbiegali normą od powyższych zdjęć :)

    OdpowiedzUsuń
  2. akular4 września 2010 14:55

    Normalnie też bym se fotę strzeliła z takim towarzystwem?!?!?!

    OdpowiedzUsuń
  3. Anovi4 września 2010 14:59

    Hahaha niezła para :)

    OdpowiedzUsuń
  4. malinconia4 września 2010 15:07

    Panie kierowniku, oczko się urwało... temu misiu!

    OdpowiedzUsuń
  5. zygza4 września 2010 15:31

    To jak ty dajesz rade robić te pierożki z groszkami? Pędź do wariatki! Bardzo kobieca swoją drogą ;-)

    OdpowiedzUsuń
  6. Nivejka4 września 2010 16:56

    Voluś...
    Schemat ten sam, tylko imiona inne;)

    OdpowiedzUsuń
  7. Nivejka4 września 2010 16:58

    Akularnica...
    Ja zrobiłam towarzystwu. Pierwszy raz to mi się to nawet podobało, ale tak rokrocznie? To samo?;)

    OdpowiedzUsuń
  8. Nivejka4 września 2010 16:59

    Anovi...
    Para mieszana. Ze słomą w butach;)

    OdpowiedzUsuń
  9. Nivejka4 września 2010 17:00

    Malinconia...
    Bardzo możliwe że to właśnie kultowy"Miś" był inspiracja;)

    OdpowiedzUsuń
  10. Nivejka4 września 2010 17:01

    Zygza...
    Ja działam jak ruska pralka;) Po pierogach już ino wspomnienie;)

    OdpowiedzUsuń
  11. Unknown4 września 2010 22:17

    przyjemna folklorystyczna atrakcja:) Sama bym foty im i pod nimi strzeliła;)

    OdpowiedzUsuń
  12. zielinskabeata5 września 2010 09:20

    oj to będzie się działo ;)

    OdpowiedzUsuń
  13. Monika Mota Zakrzewska5 września 2010 09:54

    fajne i do siebie dobrze pasują. Po tych różowościach sądzę, że nikt nie ma wątpliwości, która to kobieta.Tylko czemu one tak na widoku?

    OdpowiedzUsuń
  14. Jeanett-e!5 września 2010 12:44

    swietna parka! zwlaszcza on, takie ciacho :D

    OdpowiedzUsuń
  15. diesel5 września 2010 18:43

    U nas co rok wlasnie takiego "bialoslomowego Balwana" na powitanie wiosny na stosie spalaja...

    OdpowiedzUsuń
  16. Ania Włodarczyk vel Truskawka5 września 2010 19:54

    Dożynki? Ja chcę!

    OdpowiedzUsuń
  17. Beata5 września 2010 22:32

    a popili się, żeby tradycji zadość?

    OdpowiedzUsuń
  18. Nivejka5 września 2010 23:13

    Iwa...
    No na pewno to coś innego niż zwykły baner reklamujący;)

    OdpowiedzUsuń
  19. Nivejka5 września 2010 23:13

    Euforka...
    I się działo!

    OdpowiedzUsuń
  20. Nivejka5 września 2010 23:14

    Mota...
    Przy produkcji pracują faceci. Moęe dlatego;D

    OdpowiedzUsuń
  21. Nivejka5 września 2010 23:15

    Janette...
    Czyżby kręcili cię faceci z wąsem?;)

    OdpowiedzUsuń
  22. Nivejka5 września 2010 23:16

    Diesel...
    A tu na pożegnanie lata stroją;)

    OdpowiedzUsuń
  23. Nivejka5 września 2010 23:17

    Ania vel Vespertine...
    Za późno... Może za rok?:)

    OdpowiedzUsuń
  24. Nivejka5 września 2010 23:18

    Beata...
    Oj nie wiem. Po ostatniej reprymendzie od ciebie to ja nawet wodę bez gazu;)

    OdpowiedzUsuń
  25. aga_xy6 września 2010 09:13

    Nieźli są!

    OdpowiedzUsuń
  26. Ivon6 września 2010 12:27

    Oni są rewelacyjni. Aż żałuję, że nie mam z nimi fotki :D

    OdpowiedzUsuń
  27. Anonimowy8 września 2010 11:37

    Świetne. Zwłąszcza ta laska;)
    Pozdrawiam Z.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej