Przychodzi baba do lekarza...

... a lekarz gastrolog.

Pewną babę, dajmy na to Annę, strzyka, kuje, piecze, swędzi. Oraz ma całą masę innych, bliżej nieokreślonych dolegliwości. Również psychosomatycznych. Idzie więc baba, rada nie rada do dohtora....


- Wiesz co, właściwie to mnie już nic nie boli - Anka na widok aparatury do gastroskopii okręciła się na wokół własnej osi i gdyby nie czujność siostry Joanny służbowo, a prywatnie Aśki, czwartej do brydża, pewnie by się jej udało czmychnąć.
- O nie! Ja nie po to prosiłam doktora, żeby cię raczył zbadać w trybie awaryjnym, żeby ci teraz pozwolić uciec!
- Aśka, bądź człowiekiem! - Anka pisnęła skomląco i z przerażeniem zerknęła na Bogu silnik winną maszynerię - Ty widzisz jak to wygląda?
- Tak się składa, że co dzień, mam przyjemność to oglądać. I nawet używać. Spoko, będzie dobrze.
Zrezygnowana pacjentka usiadła ciężko na zydelku. I nawet pozwoliła sobie bez jęknięcia wbić wenflon w nadgarstek.
- Na wszelki wypadek, bo ty panikara jesteś - Aśka mruczała uspokajająco.
Minuty oczekiwania ciągnęły się jak gumka w majtkach. Muzyka sącząca się ukrytych gdzieś głośników, zamiast uspakajać denerwowała w dwójnasób. Jakiś hipokryta śpiewał właśnie, że "nic nie boli tak jak życie". Akurat! Pewnie nigdy nikt się nad nim nie znęcał chcąc sprawdzić co mu właściwie jest. Czemu strzyka, boli i swędzi.
Doktor wszedł. Jego pojawienie się zwiastował donośny stukot drwanianych trepów po szaroburej, terakotowej posadzce.
- No to co my tu mamy? - zapytał nawet nie patrząc na zdenerwowaną pacjentkę.
- Silnie przestraszoną mamy, panie doktor - siostra Joanna nie od aniołów bynajmniej przyszła ku pomocy cierpiącej na zanik głosu koleżance.
- To widzę - odpowiedział nonszalancko szorując łapy jak przed operacją - A poza tym?
- Bóle i mdłości. Dajemy "jasia"?
- Dajemy - doktor westchnął nieco smętnie strzelając rękawicami - To nam powinno załatwić również odruch wymiotny.

I to by było na tyle. Reszta jest milczeniem, czarną dziurą owiana mgłą medycznej tajemnicy. Innymi słowy, "jaś" spisał się doskonale. Gdyby nieprzyjemne pieczenie w gardle, można by pomyśleć, że nie stało się nic, nie działo się nic i w ogóle ostatnie pól godziny nie istniało. Tylko przystojna twarz doktora nauk medycznych pochylona nad dokumentacją i wydrukami z tej piekielnej maszyny, świadczyła o tym, że Bożena, mimo obaw była dzielna. I stawiła czoła wzywaniu.
- Ma pani nadżerki. Na szczęście w porę pani przyszłą i leczenie nie będzie długie i skomplikowane... - doktor przemówił w końcu. Głos miał z gatunku kojąco-uspakajających.
- Nad-żer-ki? - Anna wydukała powoli, myśląc jednocześnie o totalnym braku etyki- Uśpili mnie, zniewolili jakimś "jasiem" i zrobili co chcieli. Na nikogo już nie można liczyć. Na nikogo!
Całe szczęście myśl powyższa, jak i "to gdzie on mi , kurwa zaglądał" nie została wyartykułowana. Za to z całą pewnością wymalowała się rozległym pąsem wściekłości na obliczu bladej dotąd pacjentki.
- No. Bo nadżerki proszę pani można mieć nie tylko na babskich narządach... - doktor nawet nie próbował ukrywać uśmiechu satysfakcji. Żartowniś, w stetoskop kopany...

Źródło zdjęcia w sieci