Nie warto (1)

Zwariowany dzień chylił się ku kolacji. Ostania pozycja na liście zadań odhaczona zielonym ptaszkiem pozwalała mieć nadzieję nie tylko na pierwszy tego dnia ciepły posiłek, ale i na spokojny wieczór.Wsiadając do samochodu, Jacek pomyślał, że ma dość. Na dziś. Jutro będzie nowy dzień, nowe zlecenia do realizacji, nowe pieniądze do zarobienia i rachunki do zapłacenia.
- Jeszcze trochę i dzieci zapomną jak ojciec wygląda -  mruknął i mimo wyraźnego zmęczenia uśmiechnął się na wspomnienie trójki młodocianych "przestępców",  z którymi miał niewątpliwą przyjemność przebywać pod jednym dachem.
Firma była jedno osobowa. Bycie samemu sobie sterem, żeglarzem i okrętem dawało co prawda poczucie niezależności, ale wymagało jednocześnie dużej dyscypliny. Trzeba było zdobywać klientów, dbać o imidż, wypełniać cała tą beznadziejnie skomplikowana biurokratyczna kwitologię i przede wszystkim trzymać wszystko przy sobie. Żelazną ręką.
Auto Jacka przypominała składzik. Było tam wszystko czego potrzebował do pracy, ewentualnie wydawało mu się, że może potrzebować. Taki segregator na dokumenty na ten przykład, mógł przecież równie dobrze stać w domu przy biurku.
- A co jak będę musiał sprawdzić faktury z ubiegłego tygodnia? - odpowiadał na "zarzuty" stawiane żartobliwie przez najlepszą z żon. - Mam jeździć za każdym razem do domu?
Dodatkowym argumentem za był fakt, że takie wożenie biura ze sobą pozwalało zaoszczędzić nieco czasu. Czasu który jako towar deficytowy zawsze przeznaczał na bycie z rodziną.
- Ciamajda! Jestem! - wyzywał sam siebie - Chyba zapomniałem...
Tak jak zazwyczaj chciał włożyć dokumenty do segregatora. Niestety. W papierowej teczce, którą miał u klientki nie było ani faktury ani pieniędzy otrzymanych za wykonanie zlecenia.
Gorączkowo odtwarzał w myślach przebieg wydarzeń. Dałby sobie odciąć rękę, że wszytko odbyło się standardowo, tak jak zawsze; wypisał rachunek, oryginał dla klienta, kopia i pieniądze do teczki. To dlaczego ich tam nie ma? Pieniędzy nie było też w kieszeniach ani w skrzynce na narzędzia.
- No nic - zły na siebie  wygramolił się z samochodu - Jak ktoś nie ma w głowie ten ma pusty brzuch. I nogi go bolą.
Dźwięk dzwonka telefonu zbiegł się w czasie z  krótkim piknięciem centralnego zamka.

- Słucham pani Malwino. Właśnie miałem wracać do pani bo... - nie zdążył dokończyć. Klientka wpadła mu w słowo.
- Panie Jacku, ma pan pieniądze? Te które panu zapłaciłam za serwis?
- No właśnie nie. Chyba je u pani zostawiłem.
- To szybko, pan przyjdzie!

CeDeeN...

Źródło zdjęcia: www.kos-inny.blog.onet.pl