Uczeń

W nawiązaniu do "Miecia" i komentarza Pieprzniczki...

Dziś, we wczesnych godzinach porannych gawędziłam sobie (w ramach programów naprawczych) z takim jednym  uczniem. W pojedynkę fajny. W grupie robi za klasowego błazna, rozwala wszystko co jeszcze się trzyma kupy  i dobrze mu z tym. Wszystkim innym trochę gorzej, ale to akurat drobiazg - w mniemaniu ucznia oczywiście,  tak nieistotny, że  nie warto sobie nim  łysej głowy zawracać.
- No i co dalej? - zapytałam przeglądając zeszyt uwag - 9! Niezły wynik jak na połowę września.
- Nic psze pani. Znowu druga klasa - odpowiedział i smętnie zwiesił łepek - A mogłem być już w drugiej liceum.

- Noooo... - westchnęłam czekając na dalszy ciąg zwierzeń.
- Głupio co nie? Oni (w domyśle klasa, z którą zaczynał trudy życia gimnazjalisty) będą na studiach, a ja jeszcze matury nie będę miał...
- Nie ma co ryczeć nad rozlanym mlekiem - pocieszyłam faceta, który nagle z rozbuchanego macho stał się potulnym dzieciakiem - Do roboty się trzeba wziąć.

Nie mam zamiaru podcinać mu skrzydeł. Co to to nie! Każdy ma prawo zbłądzić. Ważne, żeby kiedyś jak już dojrzeje naprawił to co spartaczył. Ale co zrobić z  kimś kto nie zna tabliczki mnożenia, ma problemy z dodawanie w zakresie setki, po angielsku umie tylko powiedzieć to co może potwierdzić niecenzuralnym gestem, czyta po sylabach, a coś takiego jak zasady pisania wyrazów z "o z kreską" to mu się nawet o uszy nie obiło i wybiera się do liceum? No właśnie. Potem pewnie będzie wszechobecny marketing i zarządzanie, albo (o zgrozo) pedagogika na lokalnej sorbonce... Nie o take polske walczylyśmy. Nie o takich absolwentów...
A swoją drogą to jednak budujące.  Bo przecież on nie jest dopiero w drugiej tylko aż w drugiej!