Awaria

Jak nie urok to... awaria. I to nie jakaś tam nic  nie znacząca  dziura w skarpetce czy plama na koszulce. Awaria była  z gatunku poważnych. Tak jak tylko marsz pogrzebowy potrafi . Na szczęście obyło się bez trupów. Za to błyski w tle były, i owszem.

Prolog...... czyli zaczęło się niewinnie. Jak zwykle.
- Dzisiaj cię zmienię - obiecałam durnowatej melodyjce którą dziecko typu córka ustawiło  jako dzwonek w telefonie. Moim, więc mam prawo.
- To jest fajne, mamo! - przekonywała z zapałem. Tłumaczenie, że fajne to są przeboje Beatlesów czy choćby Lady Panków nie miało, nie ma i nie będzie miało sensu. Młodzież wie swoje. I chcąc zrobić dobrze wnerwia...

Durnowata melodyjka ucichła po  kilkunastu sekundach. Znaczyło to ni mniej ni więcej tylko - zadzwoń do mnie mamo, bo jak zwykle mam puste konto. Jako, że byłam właśnie w trakcie wykonywania niezwykle skomplikowanego wygibasa drogowego (ktoś kto w godzinach szczytu nigdy nie musiał włączać się do ruchu w mieście K. u zbiegu ulic Ł. i Ś. nie ma bladego pojęcia o tym co znaczy skomplikowany manewr;) po prostu nie oddzwoniłam. Od razu. Ale... miałam w planach. Po raz drugi melodyjka odezwała się w chwili kiedy "brałam zakręt".
- Tak? - zapytałam kiedy już w końcu i nareszcie oddzwoniłam.
- Bo mamo, Wena...- dziecko płci babskiej zaczęło płaczliwie po czym zamilkło. W sensie werbalnym, bo szlochy to i owszem słyszałam. Czarne jak sierść mojego psa myśli zawirowały w głowie.
- Ale co? Co Wena - zapytałam cicho chociaż tak naprawdę wcale nie chciałam wiedzieć. Scenariusze, te najbardziej mroczne, ociekające krwią zawładnęły wyobraźnią.
- Odgryzła kabel od suszarki... - teraz to już Młoda rozryczała się na dobre.
- Ufff... - westchnęłam z ulgą i poradziłam dziecku żeby sobie zrobiło kakao.
Też coś. Suszarka rzecz nabyta. Co innego pies...

Dopełnienie...... czyli Dziewczynka z zapałkami.
- Nie ma prądu - zakomunikowała spokojnym tonem Córka nastoletnia i z podziwu godną wprawą zapaliła kolejną świecę.
- Rewelacja - mruknęłam. Nie zdejmując płaszcza zajrzałam do prądodajnej skrzynki ukrytej w ścianie. Jeden z bezpieczników zwisał smętnie głową w dół. Podniosłam wisielca, myśląc że jestem cwana.
- A ku ku! - bezpiecznik zaśmiał się bezczelnie. Prąd ani drgnął. Nadal widziałm ciemność. I romantyczne, ciepłe płomyki świec.
- Czekaj ty! Już ja cię załatwię! - zagroziłam bezpiecznikowi. Ubrałam się. Uzbrojona w klucz do skrzynki zewnetrznej już prawie prawie wychodziłam, kiedy pierworodna odezwała się ze stoickim spokojem:
- Bo to wszystko przez Wenę.
- Że co? - zapytałam patrząc z niedowierzaniem na psa który radośnie merdał ogonkiem i wyglądał niezwykle niewinnie.
- No. Pogryzła kabel, mówiłam ci przecież. A jak sprawdzałam czy suszarka działa to z gniazdka poszedł ogień. To jej wina! - tryumfalnie  zakończyła mowę oskarzycielską.
- Boszzzzzzzzz - jęknęłam. I z wrażenia aż przysiadłam na ławce. Dobrze że tylko tak się to skończyło.
Wszak suszarka rzecz nabyta. Gorzej z dzieckiem...

Epilog...... czyli nie kop żeby nie być kopanym!
Naprawa awari to wcale nie jest jakieś tam hopaj -siup. Po pierwsze dlatego, że żeby się dobrać do skrzynki zwanej zewnetrzną trzeba anielskiej cierpliwości. Klucz niby pasuje ale przekręcenie go to wyzsza szkoła jazdy. Po drugie jak już się uda to trzeba wiedzieć czy wajcha ma być w górę czy w dół. I czy czerwona kontrolka z napisem "awaria" ma się świecić. Bo bardzo prawdopodobne że wręcz przeciwnie, ma być zgaszona.
Poza tym w celu sprawdzenia czy podjęte działąnia przynosza porządany skutek trzeba mieć odpowiednie narzędzia.
- Jest? - zapytałam za pomocą owego narzędzia kieszonkowego.
- Nie ma - odpowiedziała córka z domu.
- No ja nie ma ?! Sprawdź jeszcze raz!
- No nie ma - odpowiedziała płaczliwie.
- A teraz ? - ponowiłam pytanie jednocześnie dając wajchę w górę.
- Nie ma...
Powiało grozą. Chłodno, głodno i ciemno. Będzie jak szybko czegoś nie wymyślę.
- O żesz ty! - warknęłąm i z całej siły kopnęłam Bogu ducha winną skrzynkę.
Zadziałało! Tak to za dotknięciem czarodziejskiej nóżki stała się jasność.

PeeS. Z prądem żartów nie ma, ale...okazało się że chcieć to móc. I że jak bardzo chcę to nawet bezpiecznik umiem zreperować;)


Źródło zdjęcia: http://story.gala.pl/zdjecia,51478,prad