Korespondencja ściśle jawna (17)

-

Mówię Wam! Co ja z tym Mistrzem mam...
Bo bycie Grafomanką to ciążki kawałek chleba. Z masłem. Nie jest łatwo dotrzymać kroku Mistrzowi. Toteż nawet nie próbuję. Mistrz o harmonii ja o harmonijce. Na dodatek ustnej.
... a z resztą, przeczytajcie sami. Na ALARTE!

Komentarze

  1. Unknown25 grudnia 2011 23:07

    ogromnie się cieszę, że grafomania przypadła nie mi:) Ja byłabym zapewne nudna. Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Nivejka25 grudnia 2011 23:09

    Iva...
    To znaczy że ja nie jestem nudna? Huraaaaaaaaaaa!;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Margarithes25 grudnia 2011 23:30

    Buziaki świąteczne cd

    OdpowiedzUsuń
  4. Anonimowy26 grudnia 2011 12:57

    O kurcze, po przeczytaniu (na ALARTE) powiedzialo mi sie 'Kocham Ją` (prosze o uznanie, ze udalo mie sie ą wygenerowac, bo ze ą tym razem by to jeszcze glupiej zabrzmialo)
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  5. Jaskółka26 grudnia 2011 13:29

    Nudna??????? Co za mylne pojęcie i swojej twórczości :)))))Dobra jesteś i tyle :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Anonimowy26 grudnia 2011 14:58

    Księżyc po drugiej stronie dachu zawsze mnie fasynował. Spoglądam na trzeci peron i szukam pomysłu............ ściskam. ;-)

    OdpowiedzUsuń
  7. Unknown26 grudnia 2011 15:06

    to się rozumie!

    OdpowiedzUsuń
  8. Nivejka26 grudnia 2011 15:38

    Margo...
    Buziaków nigdy za wiele:)

    OdpowiedzUsuń
  9. Nivejka26 grudnia 2011 15:40

    Anonimowy...
    To miłe, bardzo miłe. I możesz mi wierzyć to nigdy nie brzmi głupio:)

    OdpowiedzUsuń
  10. Nivejka26 grudnia 2011 15:40

    Jaskółka...
    Dzięki:)

    OdpowiedzUsuń
  11. Nivejka26 grudnia 2011 15:42

    Anonimowy...
    Wydaje mi się że nastąpiła jakaś pomyłka...To nie ja:) Autorka "Księżyca po drugiej stronie dachu" zawiaduje blogiem pt "Zastępczość" :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Nivejka26 grudnia 2011 15:43

    Iva...
    Miło mi to czytać:)

    OdpowiedzUsuń
  13. iwnowa26 grudnia 2011 15:54

    Też się wybrałam tuż przed Wigilią do księgarni pewnie tej samej sieci. Kolejki są tam częstym widokiem, ale tym razem kolejka stała przez całą długość niemałego sklepu!
    Sama bym chętnie coś sobie jeszcze dokupiła, ale wybrałam dokończenie posiadanych dokupionych dopiero co paru świeżych pozycji :)
    Czytelnictwo więc w narodzie nie ginie i za to wypijmy na Sylwestra!
    Pozdrowienia serdeczne!

    OdpowiedzUsuń
  14. Beata26 grudnia 2011 16:50

    Nivejko, ale ja jestem dumna, że pomylono mnie z Tobą:)

    OdpowiedzUsuń
  15. Nivejka26 grudnia 2011 16:55

    Iw -nowa...
    W sylwestra to jeszcze za zdrowego ducha proponuję wypić. A jak komuś toastów zbraknie to za iskrę;)

    OdpowiedzUsuń
  16. Nivejka26 grudnia 2011 16:56

    Beata...
    Nie chce się licytować ale ja chyba jestem bardziej dumna:)

    OdpowiedzUsuń
  17. Czarny(w)Pieprz27 grudnia 2011 08:44

    :))Chciałabym sobie kupić chleb ale boję sie wyjść z domu bo mieszkam w pobliżu kilku hipermarketów a dziś pierwszy dzień "poświątecznego szaleństwa".
    Iskrę to chyba zgubiłas gdzies przy pakowaniu prezentów albo lepieniu pierogów, bo wcześniej jakoś nie zauważyłam mankamentu/?

    OdpowiedzUsuń
  18. Dagmara Hennig27 grudnia 2011 11:07

    A gdzie tam, wcale nie zgubiła! Tylko patrzeć ogniska :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej