Makowiec

czyli rzecz o przyjmowaniu...

- Nadworny! Łobuzie! - wydarłam się tak, że pół Wsi Nadmorskiej nie tylko  słyszało ale również  mogło  widzieć struny głosowe. Oraz wszystkie inne części aparatu krzyku.
W odpowiedzi na wrzask, Nadworny wzruszył ramionami, spojrzał spod zalotnie rozwichrzonej grzywki i nadął bladą buzię.
- I czego się tak nadyma co? - warknęłam z nadzieją że go nie rozsadzi. W odpowiedzi  Nadworny nadął się jeszcze bardziej a dla wzmocnienia efektu wziął się i zaciął.  Robił wszystko żeby wyglądało że na amen i bezpowrotnie. I trzeba mu przyznać, że w pierwszym momencie prawie mu uwierzyłam.
- Oszukali cię, wiesz? - powiedziałam podziwiając efekty nadęcia. Tę gladkość niebywałą. I formę księżyca w pełni. Nadworny oczywiście, mimo że ciekawość go zżerała w czym i dlaczego go oszukali ani drgnął. Twardziel.

- Bo to widzisz, wcale tak nie działa - kontynuowałam -  I to z dwóch powodów. Po pierwsze to jest fizycznie niemożliwe żeby od nadęcia ustąpiły a po drugie firmy by zbankrutowały. Wyobrażasz sobie? Ulicami spacerowałby całe gromady mniejszych lub większych bankrutów. I nudziliby się. Ci bankruci znaczy się. A z nudów pewnie by rozrabiali, albo zakładali partie, albo...
- Co ty pie...leciesz? - Nadworny przerwał mi niemalże brutalnie. I jednocześnie odblokował się głosowo. Nadęcie w pewnym sensie pozostało.
- Niezmierniem rada, że jednak przemówiłeś. Oraz że się oddołeś.
- Od co? - zapytał wielce zadziwiony.
- Skoro można się nadąć to i oddać chyba też - zapytałam z pewna taka nieśmiałością. Nie śmiał zaprzeczyć. Miał jedynie zastrzeżenia natury merytorycznej:
- Ja się nie nadąłem tylko wyraziłem dezaprobatę.To nie jest normalne wiesz?
- A konkretnie co?
- A to żeby odmawiać.
- Nadworny, ja ci tyle razy mówiłam, że ja jedynie pacierza i kawy nie odmawiam. Poza tym przyjmuję wszystko. W granicach rozsadku naturalnie. A rozsądek mi mówi że przyjmowanie pieniędzy za to że uczynisz mi ten zaszczyt i wraz z małżonką oraz Potomkiem zechcesz spędzić święta w moim domu jest nie tyle nie rozsądne co wbrew zasadom.
Nadworny zaprzestał nadymania, z rezygnacją opuścił ramiona i machnął ręką. W dowolnym tłumaczeniu znaczyło to ni mniej ni wiecej tylko tyle że z upartą babą nie będzie walczyć. I słusznie.
- Ula od razu mówiła, że tak będzie. No to może...- zaczął nieśmiało.
- Ależ oczywiście! - przerwałam  wobec braku zdecydowania w kwestii co też on może - Z wielką rozkosza przyjmę uszy. I makowca.
Wilk syty i owieczka cała. Pieniądze niby nie smierdzą, ale wolejak ktos dokłada się w towarze. Nadworny też odetchnął z ulgą, wstał, obwiazał szyję kolorowym szalikiem i już z ręką na klamce zapytał podejrzliwie;
- A o co chodziło z tym że mnie oszukali?
- Zmarszczki nie mijają od nadymania. Się. Od kremów zresztą też nie, ale o tym sza, żeby nie zbankrutowali. Ty wiesz co by się wtedy działo?!
Nadworny ze zrozumieniem pokiwał głową ale... głowę, tym razem swoją dam że nawet sobie nie próbował wyobrażac świata bez kremów z bankrutami spacerującymi ulicami...