Światełka

-
Kiedy byłam mała uwielbiałam patrzeć na migające na choince światełka. Ale nie tak normalne, nudne gapienie się tylko przez pryzmat. Półprzymkniętych oczu. Kolory lampek zlewały się wtedy ze sobą tworząc kolorową mgiełkę.Taką trochę magiczną. Odrobinę tajemniczą. Za jej zasłoną pajac w czerwonym kubraczku wywijał hołubce z filigranową tancerką zawieszoną na sąsiedniej gałązce, szklana kaczuszka robiła maślane oczy do bałwanka w czarnym meloniku, a żołnierz w lśniącym mundurku pilnował żebym przedwcześnie i nie wyżerała z trudem zdobytych  cukierków.
Szczęściem półprzymknięte powieki miewam do dziś. Nie tylko choinka ale i cały świat widziany z tej perspektywy traci ostrość. W zamian nabiera miękkości, ciepła i blasku. To taki rodzaj magii, nieco naiwnej, dziecięcej ale  skutecznej...

Samych cudowności,
świątecznej magii na co dzień,
i czasu na półprzymknięcie powiek...

...I niech MOC będzie z Wami, a rachunki za prąd nie przyprawiają o zawał;)




Źródło zdjęcia: http://robiezdjecia.blogspot.com/





Komentarze

  1. zielinskabeata24 grudnia 2011 00:45

    i wzajemnie ♥ :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Margarithes24 grudnia 2011 01:19

    :) <3

    OdpowiedzUsuń
  3. Danka M.24 grudnia 2011 01:24

    Zdrowych, Spokojnych pełnych Ciepła i Miłości:)

    OdpowiedzUsuń
  4. Aggie24 grudnia 2011 02:30

    I oby tak dalej, bo bardzo nam taki pryzmat jest potrzebny:) Wszystkiego cudownego i magicznego Ci zycze...

    OdpowiedzUsuń
  5. Stardust24 grudnia 2011 03:26

    Radosnych i pelnych swiatelek!!!

    OdpowiedzUsuń
  6. Emocja24 grudnia 2011 04:14

    Nivejko! Spokojnych Swiat!:)

    OdpowiedzUsuń
  7. Neskavka24 grudnia 2011 06:26

    Magicznych,pięknych Świąt życzę

    OdpowiedzUsuń
  8. Anonimowy24 grudnia 2011 08:00

    Marzeń o które warto walczyć. Radości, którymi warto się dzielić, przyjaciół z którymi warto być i nadziei bez której nie da się żyć życzy Ana :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Aleksandra Stolarczyk24 grudnia 2011 08:30

    Wszystkiego co tylko najlepsze i ciągle nowych marzeń do spełnienia:)

    OdpowiedzUsuń
  10. Aurora24 grudnia 2011 08:33

    Właśnie siedzę przy choince pełnej tych cudownych światełek :)) i życzę Tobie, by te Święta Cię czymś zaskoczyły (prócz owych rachunków hihi) i by był Ci to czas słodki jak czekolada :D

    OdpowiedzUsuń
  11. Mijka24 grudnia 2011 09:41

    ja tradycyjnie zaraz ubiorę choinkę i też ogarnie mnie magia:)))

    wszystkiego naj Nivejko:)

    OdpowiedzUsuń
  12. basia24 grudnia 2011 09:49

    wspaniałych świat Nivejko

    OdpowiedzUsuń
  13. Gosia24 grudnia 2011 09:58

    Cudnych Świąt :)

    OdpowiedzUsuń
  14. anabell24 grudnia 2011 10:42

    Najlepszego, NIvejko.
    Jestem zaniepokojona,czyżbyśmy były z jednej prywatki?
    Miłego, ;)

    OdpowiedzUsuń
  15. Pchełka24 grudnia 2011 12:04

    Ciepła, miłości..wspaniałych,wesołych Świąt!!!

    OdpowiedzUsuń
  16. The Dark Passenger24 grudnia 2011 12:26

    Najwspanialszego... wszystkiego!
    P.S.
    Pamiętasz, że wyrzuciłem Forsytha, tego, co stał obok Violki. To miejsce na Twoją książkę, którą masz wydać w przyszłym roku :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Kwoka24 grudnia 2011 12:50

    Ten post ma urok baśni Andersena ( chociaż ta o choince bardzo smutna- oj, i nie tylko ta, ale w sumie są piękne i mądre ), a ten punkt widzenia bardzo mi odpowiada... :)
    Tradycyjnie - WESOŁYCH ŚWIĄT !

    OdpowiedzUsuń
  18. iw24 grudnia 2011 13:05

    Wszystkiego Najlepszego Nivejko! :)
    Z okazji Świąt - rodzinnego ciepełka, weny nie tylko w psiej postaci, samej radości z pociech i dużo, dużo uśmiechu na nowy rok! :)!
    Pozdrowienia serdeczne!

    OdpowiedzUsuń
  19. Beti44424 grudnia 2011 14:09

    Niezapomnianych, pełnych ciepła, miłości i cudownych wrażeń świąt:*

    OdpowiedzUsuń
  20. Anovi24 grudnia 2011 14:18

    Nivejko Zołzo jedna pięknych, magicznych i radosnych Świąt :)

    OdpowiedzUsuń
  21. kasia24 grudnia 2011 14:49

    Zołzo kochana wspaniałych świąt Ci życzę:)!!!

    OdpowiedzUsuń
  22. Beata25 grudnia 2011 00:24

    Niech moc bedzie z nami wszystkimi:) wszystkiego dobrego bezrachunkowego:)

    OdpowiedzUsuń
  23. Jaskółka25 grudnia 2011 14:30

    I vice versa :))))

    OdpowiedzUsuń
  24. Ita25 grudnia 2011 14:58

    Wesołych , zdrowych i spokojnych Świąt życzę !!!
    Uściski świąteczne przesyłam .

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej