Korespondencja ściśle jawna (16)

-
Uwaga! Achtung! Wnimanie!
Wszem i wobec wiadomym się czyni, że Mistrz powrócił na Allarte łono. Nadaje z "cywila", co wcale nie znaczy, że jest bardziej lekko dla Grafomanki strawny. Ciężko jej będzie, ojojo i to jak bardzo.
I szczerze mówiąc to juz jej współczuję...;)
A Mistrza do Grafomanki pisanie jest TUTAJ. Uprasza sie o przeczytanie. Komentarz również mile widziany:)

Komentarze

  1. The Dark Passenger5 grudnia 2011 09:48

    Przeczytałem... wrócę później, bo chyba za bardzo się skupiłem na pupie :)

    OdpowiedzUsuń
  2. diana5 grudnia 2011 10:10

    Ło matko!Na więcej mnie chyba zaraz po przeczytanie,nie stać:)))Pozdrawiam cieplutko:)))

    OdpowiedzUsuń
  3. Margarithes5 grudnia 2011 10:16

    No i co odpowie Grafomanka...

    OdpowiedzUsuń
  4. Jaskółka5 grudnia 2011 14:50

    Nic, tylko te zęby w ścianę :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Dagmara Hennig6 grudnia 2011 23:28

    Wiesz co Nivejko?
    Tak jak Ci już kiedyś napisałam - ten styl mnie przerasta. Wykształcenie zostawiłam w szufladzie, blogi czytam dla przyjemności. A ostatni post Mistrza jest... hmmm... męczący dla mych wieczornie bezmyślnych oczu ;)
    Poczekam na Twą zwykłą notkę, która bez nader wyrafinowanego zlepku (a może nawet potoku) słów, niesie ciekawszą (dla mej skromnej osoby) TREŚĆ.

    OdpowiedzUsuń
  6. Helena7 grudnia 2011 11:23

    A ja myślałam, że to mój korespondent, ten od "Opętania..." jest naczelnym Grafomanem. Ale widzę, że ma konkurencję. Tyle że wpisać mu się nie za bardzo można, cenzura, czy coś? Mój wpis wyleciał w kosmos. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  7. Nivejka7 grudnia 2011 13:49

    Voluś...
    Ech te pupy...:)

    OdpowiedzUsuń
  8. Nivejka7 grudnia 2011 13:50

    Diana...
    No wiem. Mistrz to Mistrz!

    OdpowiedzUsuń
  9. Nivejka7 grudnia 2011 13:52

    Margo...
    Muszę zapytać Grafomankę;)

    OdpowiedzUsuń
  10. Nivejka7 grudnia 2011 13:55

    Jaskółka...
    No tak;D

    OdpowiedzUsuń
  11. Nivejka7 grudnia 2011 14:00

    IImajka...
    Pamiętam, ale z mistrzostwem nie będę dyskutować;D

    OdpowiedzUsuń
  12. Nivejka7 grudnia 2011 14:01

    Helena...
    On ci Mistrzem. To ja jestem Grafomanka;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej