Zołza na Grocholi

- Zgaś mamie światło, bo chyba śpi - Pierworodna wydarła się ile sił w płucach.
- Śpisz? Mamo? - Krzyś zapytał równie delikatnie co siostra. Nie spałam. To znaczy prawie. A właściwie to mało brakowało. Morfeusz już   trzymał mnie w silnych objęciach i ani myślał wypuszczać. Żadne wrzaski nie były w stanie odwieść go od zamiaru zawładnięcia moją podświadomością. Nie powiem, nawet próbowałam z nim walczyć.
- Poradzą sobie ... - szepnął uwodzicielsko i wzmocnił uścisk.
Ciche pyknięcie włącznika lampki nocnej, szuranie kapci  i wreszcie mocny akcent na zakończenie dnia w postaci trzaśnięcia drzwiami -  to ostatnie co słyszałam. Potem już było tylko dobrze i jeszcze lepiej.

Morfeusz tylko na chwilę zatrzymał się przy Świętach Bożego Narodzenia. Bredził, nie bez racji, o atmosferze i że koniecznie mam zrobić keks bo dzieci lubią. I że z list prezentowych życzeń mam wybrać tylko po dwa, no góra trzy pozycje bo inaczej napięty jak zwykle budżet pierdyknie bez żadnego skrepowania. Szkoda że nie podpowiedział jak to zrobić, cwaniak jeden. Listy do Mikołaja nigdy nie były krótkie. Zwykle jednak kończyły się na kilku pozycja. Może dlatego że dopiero w tym roku Krzyś przekroczył próg dziesiątkowy i doskonale radzi sobie z liczeniem do setki,  lista życzeń urosłą do monstrualnych rozmiarów. Potem opowiadał o tym co tygryski lubią najbardziej; o ciepłej wiośnie, o lecie z motylkami, słodkich truskawkach i maciejce pachnącej na tarasie. Wszystko po to żeby odwrócić moją uwagę od ciągle, na pełnych obrotach pracującego pieca gazowego. Nikt tak dobrze jak on nie wie kiedy jestem zmęczona i co mi spędza sen z powiek.

Świt nastał zgodnie z procedurami. Najpierw nieśmiało, potem już pełną  tylko nieco pochmurną dziś gębą uśmiechnął się przez szybę.
- Pora wstawać - szepnął Morfeusz zanim zniknął.
Wstałam więc. No bo co się będę ze znawcą przedmiotu kłócić. Tym bardziej, że to pewnie dzięki niemu tak dobrze się wyspałam mimo, że spalam z Grocholą. A właściwie to na niej. I na jej rodzonej córce.
Dziś dam im jeszcze jedną szansę. Jak i tym razem mnie znudzą to ... podziękuję. I wypożyczę coś innego.

 

Źródło zdjęcia : http://kazina.pl/