Zazdrość?

Matka natura nierychliwa ale sprawiedliwa. W związku z tym dawno zaprzestałam idiotycznej zazdrości względem walorów  jakimi  Zofia została niezwykle hojnie obdarzona przez matkę naturę.  Niech sobie Cylupa ma. Czasami to nawet jej współczuję. Bo co też ona, Zofia znaczy się, winna że dostała więcej niż na ten przykład ja. No nic. Ma i cieszy się tym stanem posiadania i pewnie nawet cień podejrzenia nie przemknie przez blond główkę, że cycki są złośliwe; im większe z młodu tym dłuższe na starość.
***
Zofia w pięknej czerwonej sukni uwydatniającej talię, biodra a nade wszystko biust stała w pozie lekko przerażonej na balkonie. Niczym Julia. Dookoła szalał sztorm. Na moje niewprawne oko około 10 w skali Beauforta.  Mewy wyśpiewywały w sobie tylko znanym narzeczu hymn pochwalny ku chwale fal morskich i świeżego śledzia.
- O ja nieszczęśliwa! - teatralnie wydarła się Zofia i niczym słynna balkonistka z Werony osunęła się z wdziękiem na barierkę.
- Halo! Jest tam kto? - teraz to ja się wydarłam. Nie byłam ubrana tak ponętnie jak Zofia. Szczerze mówiąc to raczej na pewno byłam w ulubionym czarnym wdzianku w różowe serduszka. Z taką uroczą różową kokardką.

- Tu jestem! - Zofia odzyskała siły - Tutaj!
Jej machanie rękoma, łopotanie rzęsami i potrząsanie grzywką wyglądało na tle szalejącego żywiołu groteskowo. Podobnie śmieszne było moje wdzianko. Trudno. Nie byłam tam dla wyglądania tylko dla ratowania. W tym przypadku roztrzęsionej melodramatycznie Zochy. Żeby oddać sprawiedliwość to faktycznie; wiało nie tylko wiatrem ale i dramatem.
- Ile was tam jest? - zapytałam tonem rzeczowym, jak przystało na profesjonalną super bohaterkę rodem z hollywoodzkich produkcji. Zofia rozejrzała się czujnie dookoła.
- Nieeee. Ja sama - odpowiedziała niepewnym i lekko płaczliwym głosem.
- Kurde! - zaklęłam szpetnie - To nie dobrze. Bo widzisz ja ratuję tylko po trzy osoby. Poszukaj jeszcze z dwie ofermy.
Zofia nie odpowiedziała. Rozglądała się przerażonym wzrokiem dookoła w poszukiwaniu innych pojedynczych.
- A! - przypomniałam sobie zanim na dobre poszłam - I musicie być ubrani na niebiesko! Inaczej jestem bezradna...

***
Może to nie zazdrość ale coś jednak musi być na rzeczy. Inaczej by mi się nie śniła.  Ta cała Zofia i jej uwydatniająca walory czerwona kiecka.
Inna sprawa, że kobietom śnią sie takie rzeczy o jakie nie podejrzewa się nawet filozofów.

Źródło zdjęcia: demotywatory.pl