Casanova

Z pamiętnika psa płci babskiej...

Pańcia jest w swojej naiwności absolutnie niereformowalna. Uparcie wierzy że świat jest dobry, ludzie szlachetni a problemy same się rozwiążą. Otóż proszę Pańcie nic z tego. Jak same nie ruszymy głową to na świat i ludzi nie ma co liczyć. Jedyne co to problemy same przylezą i zostąna nawet jeśli nie będą miały oficjalnego zaproszenia. Zresztą, jaki to tam problem!? Dla mnie żaden. A Pańcia jak zwykle wyolbrzymia...

Poszło o Bruneta, średnio przystojnego za to niezwykle upartego.
- Idź stąd słyszysz? - przemówiła do gamonia jakby się mocno przesłodzonej herbaty napiła co jest ze wszech miar dziwne gdyż Pańcia nie słodzi. herbaty. Bo kawę i owszem ale tylko symbolicznie.
Myślicie że posłuchał? No pewnie że nie. A pańcia oczywiście myślała. A nawet była pewna że posłucha.
On tym czasem dalej siedział jak siedział i ani myślał.

- Słuchaj, no - zaczęłą nieco groźniej - Jak nie pójdziesz to ja zawołam odpowiednie służby i przepadłeś bracie. Lubisz deseń w kratkę? Nie? To lepiej polub bo tak właśnie będziesz świat widział! Zobaczysz ty, łazęgo jedna! Gamoniu! Psia twoja mać!
No brawo Pańcia! Groźby w twoim wykonaniu nawet nie graniczą z karalnymi!
Brunet tym czasem niewiele, a tak po prawdzie to nic sobie nie robiąc z pańcinych próśb i gróźb zadomowił się na dobre. Zamieszkał na dziko, bez meldunku i prawa do wiktu, że już o opierunku nie wspomnę.
Poczuł się nawet na tyle pewnie że serenady nocą wyśpiewywał. Całkiem, moim zdaniem, dobrze mu to wychodziło. Pańcia rzecz jasna była zdania zgoła odmiennego.
- Słuchaj no- zaczęła hardo - Jak już musisz tu siedzieć to jakoś to zniosę ale, ale na litość, przestań wyć!
Brunet tradycyjnie nie posłuchał. Wyśpiewywał dalej swoje arie.
Nie tylko Pańcia, ja powoli też już maiłam dość. Po pierwsze z powodu Pańci. Siedziała jak na szpilach. W nocy zamiast spać jak każda przyzwoita osoba to latała od okna do okna i jęczała, że ten gamoń ją wykończy, a na mnie patrzyła wilkiem, że to niby moja wina. na spacer tylko na smyczy. I na krótko. No i ten dezodorant! Masakra!
Chyba obie odetchnęłyśmy z ulgą kiedy przed dom, białym autem, zajechał wijący się błagalnych prośbach o wybaczenie pan z równie  białą co karoseria  grzywką.
- Już ja ci pokarzę gdzie raki zimują! - wydarł się na Bruneta który natychmiast spotulniał i pokornie poczłapał w stronę wskazującego palca wybawcy - Pójdziesz do kastracji ty Casanovo jeden!
Pan z białą grzywką jeszcze raz się ukłonił, przeprosił, dygnął i wręczył Pańci wizytówkę
- W razie co, pani dzwoni.
Brunet i jego pan z piskiem opon odjechali w nieznane. Jeszcze nie opadł kurz na drodze kiedy pańcia podjeła decyzję;
- Pora skończyć z tym domem schadzek!
Nie wiem co to tak do końca znaczy ani z czym się wiąże ale coś mi mówi, że wcale się mi nie będzie podobało...