Wino

Osobista posiada Yorka i w razie potrzeby nie zawaha sie go użyć. Powszechnie albowiem wiadomo, że York psem obronnym jest. On szuka zaczepki a Osobista z racji z chwilą zakupu czworonoga powziętych   zobowiązań niejako musi go bronić...
- Nie wiedziałam - powiedziała i zamarła. Na krótko. Zmartwychwstała po mniej więcej kilku sekundach. No może kilkunastu. W każdym razie nie zdążyłam przybrać żałobnej miny, a co dopiero szat - Mogę ci jakoś pomóc? - zapytała troskliwie. I współczująco.
- Jak chcesz możesz skopać ogródek - odpowiedziałam przytomnie. Osobista na takie dictum wzruszyła ramionami. Zdziwić mnie to raczej nie zdziwiło, ani ociupinkę. Osobista albowiem fanką prac ogródkowych nigdy nie była i nie ma najmniejszych przesłanek ku temu, żeby jej z wiekiem awersja do grabi i łopatki przeszła.

- Mam na myśli raczej to  - powiedziała wyniośle i znacząco spojrzała na butelkę. Z czerwonym wytrawnym produkcji greckiej. Moim ulubionym.
- Taa... - stęknęłam, że niby boleśnie - Chęć pomocy jak widzę mocno wybiórcza.
- Nie pajacuj tylko mów co sie dzieje! - Osobista ryknęła rezolutnie. Za chwile jednak zapytała podejrzliwie - Nie chcesz chyba powiedzieć że to normalne? I że regularnie sie upijasz!
Płetwy mi opadły. Doprawdy nie wiem skąd u Osobistej podejrzenia jakobym się alkoholizowała i to jeszcze regularnie. Co prawda dowód rzeczowy w postaci butelki oraz kieliszka był namacalny ale przecież nie będę , jak pierwszy lepszy spod budki z piwem próbowała z gwinta czy mi wino nie zwietrzało! A próbowałam w celu ... Żeby za chwilę w towarzystwie wyżej wymienionej wznieść toast za pomyślność. Oraz sukcesem zakończone mediacje w sprawie wagi życia na poziomie, we względnej stabilnej sytuacji finansowej.
Pisk i skomlenie rozległo się dokładnie w chwili kiedy postanowiłam sie taktycznie pogniewać. Pies marki York który jak się okazało przybył w towarzystwie Osobistej zamiast usiąść jak przystało na dobrze wychowanego zwierzaka u stóp swojej pańci powędrował prosto do miski. Nie swojej. W Wenie, będącej  ostatnio na samowolnej diecie  natychmiast odezwał się syndrom psa ogrodnika. W obronie własności zaatakowała intruza. Przyjęłam to jako rzecz jak najbardziej naturalną. Osobista rzecz jasna była zdania z goła odmiennego i rzuciła się na pomoc swojemu pupilowi. Sytuacja po chwili została opanowana. Kiedy tylko Osobista przestała wilkiem patrzeć na mnie i na moją pupilkę ponownie wróciła do tematu przewodniego. Nic nie mówiła tylko z wyrzutem spoglądała w stronę butelki.
- Mam etat! Głupolu! - teraz to ja ryknęłam - I właśnie sprawdzałam czy będziemy miały czym świętować!
Osobista  przez chwilę poddawała analizie zasłyszane informacje. W wyniku obróbki danych musiała dojść do wniosku, ze jest ok. Skoro tylko przyjęła to do wiadomości rozpromieniła się i  kłapnęła z niebywałą gracją na sofę.
- Chwała najwyższemu - mruknęła zamiast przeprosin.
- Oraz szefowej jednej i drugiej, kuratorium, urzędnikom i wszystkim świętym! - dodałam stukając się z Osobista kieliszkami.