Poduszka

- Co robisz? - zapytał. Kubuś oczywiście. No bo kto inny mógł zadać tak idiotyczne pytanie. Przecież od razu widać że robię nic, w sensie fizycznym rzecz jasna. W głowie natomiast zachodziły bardzo,  niezwykle bardzo ważne procesy. Neurony szalały.
Początkowo miałam zbyć go milczeniem, tak dla przykładu, żeby wiedział że gadanie po próżnicy grozi towarzyskim ostracyzmem. Szkoda mi się jednak zrobiło. Co Puchatek winien, że jest Misiem o Bardzo Małym Rozumku?
- Siedzę - mruknęłam nieco wściekła bo mnie rozproszył i jedna taka myśl co ją na końcu neurona miałam zwiała. Obawiam się że bezpowrotnie. A jeśli nawet nie, to szukanie jej po zakamarkach zwojów mózgowych zajmie mi wieki.
- Aha - Kubuś też mruknął tyle, że znacznie przyjemniej niż ja, bo to że był Misiem o Bardzo Małym Rozumku wcale nie było jednoznaczne z tym że był Misiem Niegrzecznym. - To ja też sobie posiedzę.
Jak powiedział tak zrobił. Wgramolił  się na krzesło obok. Wiercił się jednak ciągle; a to mu za twardo było, a to za nisko i nie widział bo mu blat stołu akurat na wysokości wzroku zły stolarz zrobił. 100 światów z tym Puchatkiem. Rzuciłam w niego jaśkiem w kratkę.  Spokojnie! Niezbyt mocno! Nie jestem wrogiem Kubusia a zwłaszcza Puchatka.

- Se poduszkę podłuż.
- Poduszkę? - Kubuś zdziwił się. I zaciekawił - A po co poduszkę?
- No jak po co Kubusiu? To przecież oczywiste - pisnął cieniutkim głosikiem Prosiaczek który pojawił się w zasadzie niewiadomo skąd - Poduszki są po to żeby się schować przed Złym.
- Jakim Złym? Gdzie Zło? - oboje z Kubusiem nieco się zdenerwowaliśmy.
- No złym, złym - Prosiaczek nie miał zamiaru wycofywać się z raz złożonych zeznań - Albo strasznym. Przed strasznym też poduszka obroni.
- Czym? - Miś na serio zainteresował sie walorami obronnymi trzymanego w rękach jaśka. Pewnie już w myślach przeliczał zapasy miodu który ewentualnie, z braku innych środków płatniczych byłby w stanie oddać w zamian  za poduszko-obrońcę.
- Po pierwsze ciepłym, puchatym i miękkim - Prosiaczek z lubością wtulił się w jaśka i zamilkł.
- A po ... No jak się mówi jak czegoś jest więcej niż trzy? - niecierpliwie zapytał Kubuś który skrupulatnie liczył na paluchach wymieniane przez Prosiaczka zalety poduszki. I wyszło mu że; ciepłe, puchate i miękkie to trzy.
- Cztery. Czyli po czwarte. - podpowiedziałam usłużnie. Sama byłam ciekawa co tez Prosiaczek jeszcze wymyśli. Za moich czasów poduszka służyła do spania i ewentualnie do amortyzowania uderzeń klapsów ojcowskiego pasa jak cenzurka była nie teges.
- Aha - Kubuś wyciągnął czwartego palucha - To co po czwarte?
- No rogi. Ma aż cztery. Dla obrony!

PeeS. Sorry. Z okazji Dnia Dziecka dostałam głupawki;)


Źródło zdjęcia w sieci: http://www.burak.pl/szukaj/epee-kubus-puchatek/