Łamaga

... na dodatek z głową w chmurach.


- Zasadzka - rzekła Sowa - jest to coś w rodzaju przykrej niespodzianki.
- Tak samo bywa czasami z Posadzką - rzekł Puchatek.*)
- Jaaaaaaaaaasne... - mruknęłam. Nie dlatego, że miała do powiedzenia coś w temacie posadzkowych zasadzek tylko tak po prostu. Bo czasami wypada wtrącić cokolwiek do rozmowy. Najlepiej właśnie takie słowa klucz typu; jasne, dokładnie, aha.
Trzy pary plastikowych oczu spojrzało na mnie ze zdziwieniem.
- Myślałem, że śpisz - powiedział Puchatek z pewną taką niewiarą. Zupełnie jakby pokładał w wątpliwość własne słowa.
- No co ty! - zaprzeczyłam gorliwie. Sam fakt podziwiania chmurek na niebie przez na wpół przymknięte oczy nie świadczył przecież o tym, że śpię! Co najwyżej myślę o niebieskich migdałach. Rozmarzam się. Snuję plany. A raczej przypuszczenia.
- Spoko - Królik udobruchał mnie swoim ulubionym słówkiem.
- No właśnie, spoko - poparł go Kubuś i za chwilę dodał z entuzjazmem - To opowiedz jak to było!
Po dłuższej chwili usłyszałam niecierpliwe wiercenie się na leżaczku obok. Oraz krótkie ale dosadne przekomarzanie się;

- Ty no weź się posuń!
- Ałaaaaaaaaaaa! Moja łapka. Złaź bo cię pacnę!
- Słuchaj no Sowa, odlot mi stąd!
Zupełnie jakbym własne dzieci słyszała. Otworzyłam więc niemrawo jedno oko przerywając na chwilę sen na jawie. Pluszowe towarzystwo usadowiło się wreszcie jako - tako na leżaczku i z poduchami powtykanymi pod tyłki wlepiło we mnie plastikowe gały.
- Noooo! - Sowa ponagliła mnie nieco zniecierpliwiona.
- Co znowu?
- No masz ci babo placek ze śliwkami! - Kubuś prawie ryknął i pociągnął nosem - Z jabłkami?
- Oczywiście, jestem baba i mam placek. Z jabłkami - potwierdziłam jakże słuszne przypuszczenia Puchatka  - Ale nie dam, bo jeszcze gorący.
- Phi - miś wydął pluszowe wargi pogardliwie - Wiesz gdzie ja mam ten twój placek? Wiesz?
- Domyślam się - powiedziałam z przekąsem patrząc jednocześnie na jego okrągły brzuszek.
- No właśnie! A dla twojej informacji to właśnie jestem na diecie! - wrzasnął i się nadąsał.
- Od kiedy?
- Od teraz! - odpowiedział i nadąsał się jeszcze bardziej.
Wiadomo, nie tylko Polak jak głodny to zły. Ta sama zasada dotyczy misiów i wszystkich innych niekoniecznie pluszowych gatunków zwierząt.
- Nie zagaduj tylko opowiadaj - Sowa Przemądrzała znowu mnie ponagliła.
- O czym?
- No o tej zasadzce na posadzce. Przykra była?
Coś mnie jednak ominęło. Tak to jest jak się zamiast słuchać duma. Usiłowałam coś szybko nazmyślać żeby nie wyjść na taką co na zasadzkach się nie zna. Fakt faktem że o posadzkach wiedziałam więcej. Znacznie więcej. Wszak w domu byłam niekwestionowaną królową! Mopa...
- No więc... Trzeba bardzo uważać na zasadzki zastawiane przez posadzki bo może się to źle skończyć. Można sobie złamać nogę, nabić guza albo siniaka na tyłku. A jak są mokre to trzeba uważać podwójnie. A nawet potrójnie. Zwłaszcza łamagi i ci którzy chodzą z głową w chmurach.
- A nie mówiłam! - Sowa zrobiła minę wszechwiedzącej.
Kubuś i Królik  jednak zamiast przyklasnąć i złożyć gratulacje Przemądrzałej, która najwyraźniej tego właśnie oczekiwała, zupełnie ją zignorowali i  patrzyli się na mnie. Ze współczuciem. A nawet z litością
- Biedactwo. Musi cię strasznie boleć...
- Że niby co?
- No te wszystkie guzy, siniaki i połamane nogi.


*) A.A Milne "Kubuś Puchatek"