Malina

Albin Malina nie przyjechał. A tak czekałam. Zostawiłam mu na krzaku kilka dojrzałych owoców. Wcale nie przez zołzią złośliwość tylko dla uczczenia jego przybycia.  Trudno. W końcu miał być tylko namiastką. Substytutem. Produktem zastępczym mającym skrócić, a kto wie czy nie uprzyjemnić czasu oczekiwania na Malinę. Tego prawdziwego chociaż nie z krwi i kości. Ten Malina, tak długo oczekiwany jest wytworem wyobraźni; bujnej, niezwykłej, magicznej, nieco ekscentrycznej, czasami frywolnej, często nostalgicznej, czasami złośliwej. Nic dziwnego skoro ta wyobraźnia, podobnie zresztą jak i sam Malina jest własnością równie niezwykłej, magicznej, nieco ekscentrycznej, czasami frywolnej, często nostalgicznej, niekiedy złośliwej Małgosi Południak.

Malina
Wczorajszy wieczór spędziłam w towarzystwie autorki, noc w objęciach Maliny. Z zaczarowanym Maliną w zaczarowanym tomiku z zaczarowanymi ilustracjami. Warto było nie spać.
Malina jest piękny normalnością. Piękny bo nie jest bez skazy. Wady czynią go bardziej ludzkim nietuzinkowym i nie nudnym. Z nim wszytko wydaje się prostsze, łatwiejsze, oswojone. Nie dlatego że Malina to jakiś macho czy superbohater w rajtuzach, a z powodu tak prozaicznego że po prostu jest. Czasami przemyka cień obawy że może go nie być, zabraknąć i to w chwili kiedy będzie potrzebny on i jego klapa od marynarki, a także  jego ludzkie strachy, obawy, niepewności, ułomności.


Obrazy
Obrazy tańczą jak im Malina zagra. Fotomontaże Rafała Babczyńskiego doskonale współgrają z odmienianym przez różne czasy, przypadki i tryby Maliną.  Ilustrują malinowe  radości, rozterki. Sny o Malinie, bez niego, w nim, obok. Słowo i obraz, obraz i słowo. Staja się jednością i tworzą razem całość doskonałą. Dla oka i ducha.

Posłowie
Są takie książki, które posłowia nie potrzebują. Są też takie którym nawet najlepsze nie pomoże. W przypadku książki Małgorzaty Południak "Czekając na Malinę" posłowie jest nie tyle niezbędne co spina w spójną całość wszystkie elementy. Jeśli nawet "Malina już tutaj nie mieszka" to Cezary Sikorski wiele tym tekstem wyjaśnia, klaruje. Nie można jednak zapominać, że to jego interpretacja subtelności wiążących Małgorzatę i jej Maliną. Każdy czytelnik sięgający po tomik  ma przecież prawo, a nawet obowiązek widzieć w tej poezji coś innego. Odkrywać nieodkryte, poznawać niepoznane, widzieć niedostrzegalne. Każda odmienna interpretacja świadczy bowiem o uniwersalności i nic martwi ale wręcz cieszy autora.

                                    Małgosia, Malina i ja                           Szczecin, 09.08.2012