Pierwsza dama

Z cyklu wakacyjne lektury...;)

Za oceanem, gdzieś na drugiej półkuli, dokładnie nie wiadomo; w nowoczesnym apartamentowcu, w domku na przedmieściach czy zaszyty w leśnej głuszy żyje mężczyzna. Raczej niebanalny. Zdecydowanie kreatywny. O szerokich horyzontach. I jeszcze szerszych zainteresowaniach. Nie znam go osobiście ale taki właśnie musi być człowiek spod którego palców wyszła powieść tak niesamowicie przemyślana, doskonale skonstruowana, z bardzo dobrymi dialogami, wielowątkowa. Ten człowiek to David Baldacci.
A książka nosi tytuł "Pierwsza dama".
Jak sugeruje sam tytuł jest to historia opisująca burzliwe dzieje prezydenckiej pary. W układzie prezydent i jego żona pozornie nie ma żadnych zgrzytów. Rodzina jak z obrazka. Modelowa. On trzęsie światem, ona oględnie mówiąc stara się. Nie wypaść z obiegu, nie dopuścić do wpadki, zatuszować to co ewentualnie, mimo przygotowań i ostrożności nie wyszło. I właśnie o to tuszowanie się rozchodzi.
Zanim najważniejsi ludzie w Ameryce stanęli na świeczniku mięli to i owo na sumieniu. Nie jest łatwo ukryć ciemne sprawki. Zawsze znajdzie się ktoś kto odkryje smutną, a czasami wręcz przerażającą prawdę i po nitce dotrze do kłębka.


Do tego żeby spotkać na drodze swojego życia ogarniętego nienawiścią i chęcią zemsty Sammego Quarrgo nie wystarczy nazywać cię Cox i być prezydentem oraz jego żoną. Potrzeba jeszcze być wytrwałym i niestety bezwzględnym graczem, rozstawiać na planszy pionki według nie tyle własnego widzi mi się co potrzeb kampanii wyborczej. Jeśli dołoży się do tego ideologię że wszystko to dla dobra kraju można uśpić własne sumienie.
Polityczne przepychanki, agenci FBI, wszechobecna ochrona głowy państwa, porwanie, zabójstwo, obłąkany przez nienawiść Quarry, niewinna Willa, matka która nie wiedziała że nią jest, przystojny detektyw Sean i jego nie mniej urocza partnerka Michelle, a wszystko to w oparach skandalu i braku poszanowania dla  ludzi.
Powieść ma konstrukcję doskonałą. Trzyma w napięciu do ostatniej strony. Można by ją było uznać za doskonałą w swoim gatunku gdyby nie jeden być może dla kogoś drobiazg... Dla mnie jednak to zwykłe niechlujstwo i absolutny brak szacunku dla Nowaka, Kowalskiej czy też innego Wiśniewskiego, a także dla samego autora powieści, który na szczęście nie ma o tym pojęcia bo pewnie nie zgodziłby się na powtórkę z rozrywki i raz na zawsze zakończył współpracę z "Buchmann'em".
Książka upstrzona jest tyloma błędami, że czytając ma się wrażenie że wydawca poszedł po najmniejszej linii oporu. Literówki, powtórzenia, a nawet zupełnie inne nazwisko jednego z głównych bohaterów. Skandal! Wydawnictwo  wypuściło bubla i nawet nie postarało się o erratę. A może to już przeżytek? Inna sprawa, że lista grzeszków przeciwko słowie drukowanemu jest bardzo imponująca i wspomniana errata nie byłaby ewentualnym karteluszkiem wsuniętym za okładkę tylko kilkustronicowa broszurką. Wstyd pani redaktor i panie korektorze!

PeeS. Mimo wszystko miłośnikom sensacji polecam:)