Sadysta

- Jakeś ty tam wpadł, Kłapouch? - spytał Królik wycierając go do sucha chusteczką do nosa Prosiaczka.
- Ktoś mnie WYBRYKNĄŁ.*)
- Ciebie też? - wtrąciłam swoje trzy grosze nieświadoma tego jaką lawinę pytań wywołam. Cztery pary szklanych oczu spojrzało na mnie z uwagą. O przepraszam. Trzy. Kłapouchy wydawał się bardziej zajęty własną, jakże w tej chwili żałosną osobą. Nieznośna, brzęcząca w uszach  cisza dokuczała chyba nie tylko mnie.
- Co to znaczy, że ciebie też? - zapytał w końcu Kubuś przerywając tę przedłużającą się chwilę konsternacji.
- Dokładnie to co powiedziałam - odburknęłam trochę mało grzecznie.  Jakoś nie miałam ochoty na tłumaczenie co, jak, dlaczego i po co.

- Aha. A  bardziej pre... pre.. pre... - Prosiaczek zaciął się jak stara płyta.
- Precelkowo! - tryumfalnie wykrzyknął Puchatek i wpiął pluszową pierś jak do orderu. Zawsze tak robił ilekroć wydawało mu się, że zdołał zapamiętać trudne słowo.
- Pre-cy-zyj-nie - poprawiłam bezlitośnie. Duma zniknęła, a wraz z nią nadzieja na odznaczenie.
- W takim razie - Kłapouchy wtrącił się wreszcie do rozmowy - Powiedz precyzyjnie co miałaś na myśli mówiąc, że ciebie też.
Mogłam się odwrócić na pięcie i udać że natychmiast muszę umyć zaschnięty garnek po wczorajszych ziemniakach. Albo, że akurat mam pilną potrzebę wypielenia grządki z buraczkami. Równie dobrze mogłam też bez słowa wyjaśnienia  wsadzić nos w książkę. Zignorować całe to pluszowe towarzystwo.
Tego się jednak nie robi przyjaciołom. Nawet jeśli biją w nich pluszowe serducha.
Zrezygnowana klapnęłam na fotel i dolałam sobie kawy.
- Napijecie się? - zapytałam chcąc zyskać na czasie.
Kubuś już miał skinąć żółtym łebkiem kiedy przypomniał sobie że jest dożywotnim, przymusowym abstynentem.
- Zwariowałaś? Chcesz mnie wykończyć? - darł się wściekle. Patrzył jeszcze groźniej.
- Pardonsik - przeprosiłam Misia modląc się jednocześnie, żeby perfidna prawda o moich morderczych instynktach jakie przejawiałam w młodości nie wyszła na jaw. A może on już wie, że lat temu ... -ści kilka unicestwiłam życie takiego jednego białego pluszaka za pomocą zastrzyków z kranówy? Najpierw biedak zszarzał, następnie zzieleniał, aż w końcu poniósł śmierć przez zaśmiardnięcie od środka.
Kubuś siedział już jednak całkiem spokojnie i ufnie patrzył w moje pstrokate oczy. Reszta ferajny też. Siedziała i patrzyła. Widać  moja mroczna przeszłość nadal jest dla nich tajemnicą.
- Kon... konty... Mów wreszcie! - ponaglił Puchatek.
- Chodzi po prostu o to, że czuję się wybryknięta.
- W sensie? - Prosiaczek pisnął dociekliwie.
- W sensie niemalże dosłownym.
- A mianowicie? - Tygrysek też chyba miał już dość niedomówień bo wyglądał iście tygrysio. Groźnie.
- No bo to niemożliwe! I podejrzane! Jeszcze wczoraj był czerwiec, a dziś koniec sierpnia!  Ktoś mi podstępnie ukradł wakacje i wybryknął do roboty...
- Taaa... filozoficznie westchnął Tygrys.
- Hmmm... - dodał Prosiaczek.
- Oooo - Kłapouchy dołączył do chóru.
- A poza tym? Wszyscy zdrowi? - Kubuś  alias Sadysta zapytał z udawaną troską.


*) A.A. Milne "Kubuś Puchatek"