Księgowa

To, że jest się dumnym posiadaczem kompletu podręczników, tornistra ze Star Wars, worka z BenTenem  i pudełka rozprawiczonych kredek typu bambino wcale nie znaczy że się przestało pleść. Trzy po trzy.

Na hasło "ząb" reaguję wysypką. Jeśli pada z ust najmłodszego w rodzinie - swędzącą. Nic więc dziwnego, że zerwałam się na równe nogi i w trybie pilnym zażądałam wizji lokalnej.
- O, fo fen. Fisisz? - Młody dziabotał z paszczą rozwartą na całą szerokość. Niestety, mały człowiek, niewielka paszcza, widoczność ograniczona. Noszącym ślady  niebieskiego tuszu z długopisu paluchem, wskazywał miejsce katastrofy.

- No widzę. A widziałabym lepiej gdybyś łaskawie zabrał łapę.
- Ści pokjuję! - nie dawał za wygraną.
Dopiero groźba unieruchomienia rąk kablem od żelazka podziałała. Mogłam bez przeszkód podziwiać zupełnie nową, ledwie kiełkującą górną czwórkę. I wszystko byłoby cacy gdyby nie fakt, że rosła zupełnie nie w tym kierunku co nakazuje zdrowy rozsądek. Świadoma tego, że przemawianie do zęba, zaklinanie go na wszystkie świętości, straszenie ekstrakcją niestety nie przyniosłoby rezultatu musiałam podjąć inne działania.
- Idziemy do dentysty - zadecydowałam i nie tracą czasu na zbędne ceregiele złapałam za telefon, zadzwoniłam, umówiłam się na wizytę, w myślach przejrzałam stan konta. Bo to przecież nie są tanie rzeczy.
Syn niepierworodny wieść że jutro i że dentysta przyjął na klatę. Jak na faceta przystało; skrzywił się niebezpiecznie i stwierdził, że właściwie to ten ząb wcale krzywo nie rośnie, i że tak w ogóle to on od zawsze marzył żeby mieć koślawy zgryz i że się nigdzie nie wybiera i że mu przykro bo właśnie sobie przypomniał, że musi pilnie namalować 3 linijki szlaczków. Na piątek, więc sama rozumiem...

Wizyta przebiagała według utartych schematów. Wprawną ręką ulubionej pani stomatolog mleczak został usuniety. Obyło się bez krzyków, pisków i tym podobnych męskich histerii.
- Mamo... - zapytał syn wyrywając się z zamyślenia - A Ty nie mogłaś mi sama tego zęba trachnąć?
- No raczej nie - odpowiedziałam bez wdawania się w niuanse, że po pierwsze to nie jest robota dla mnie (za bardzo wrażliwa jestem), a po drugie był połamany i nie było do czego nitki przywiązać.
- No tak, bo ty to raczej taka księgowa jesteś...

Pees. Dla mnij wtajemniczonych; jestem bibliotekarzem. Z zawodu, z wykształcenia i z zamiłowania.