Plus dodatni

... czyli nie ma tego złego.

Błogo... - pomyślałam. Dla potwierdzenia własnych myśli, a także dla wzmocnienia efektu przeciągnęłam się jak mniemam rozkosznie, naciągnęłam wyżej kocyk w rudą kratkę i oddałam się słodkiemu nicnierobieniu. Robienie nic jest albowiem moją specjalnością. Nic nie wychodzi mi równie dobrze. Aż szkoda, że tak rzadko mogę się oddawać temu ulubionemu zajęciu.
- Hm! - wielce wymowne i bynajmniej nie dyskretne chrząkniecie rozwiało nadzieje na błogość chwili.
- Czego? - warknęłam. I nawet nie siliłam się na uprzejmy ton.
- Grzeczniej, jeśli łaska - mruknął nawet trochę, ociupinkę nie przejęty Kubuś i z sobie tylko właściwą gracją wgramolił się na sofę.
- Phi... - powiedziałam wzruszając ramionami. Na znak protestu. Oraz żeby pokazać że nic a nic się nie przejęłam.
- Nie phikaj mi tu tylko wstawaj. Idziemy.
- Niby gdzie? - zapytałam - A poza tym to kto dopuszcza się czynu zakłócania spokoju i narusza błogość chwili podlega karze pozbawienia dostępu do słoika z miodem na okres dni dwóch i pół.

- Że niby co?  - Kubuś stał z miną niewyraźną. Lekko ogłupiałą.
- Paragraf pierwszy punkt pierwszy  - wyjaśniłam - I nie rozdziawiaj tak twarzy.
- Coooooooo? - Puchatek zdziwił się jeszcze bardziej. O ile to możliwe. Ale twarz przymknął.
- Domowego kodeksu karnego - podpowiedziałam usłużnie.
Miś odetchnął z wyraźną ulgą, machnął łapką i ponowił żądanie. Żebym wstała i szła. Niby z nim.
Żądał i marudził tak długo, aż w końcu wstałam. Kompletnie skołowana stałam przed szafą.
- Ale... - zaczęłam, ale nie dane mi było skończyć. Kubuś przerwał mi nie tyle brutalnie co zdecydowanie.
- Nie mam ochoty tego słuchać?
- Hm? - dałam że nie wiem o co chodzi.
- Dobra dobra. Znam te babskie zagrywki. Zapewniam, że masz co na siebie włożyć. Na przykład to... - skinieniem głowy wskazał pierwsze lepsze dżinsowe majtki - I pośpiesz się. Czacha mi dymi. Muszę się przewietrzyć.
Skołował mnie totalnie i poszedł sobie. Do przedpokoju. Poczłapałam za nim. Oczywiście zaraz po tym jak się ubrałam.
- Gdzie idziemy?
- Na biegun.
- Północny?
- Jest jeszcze Biegun Południowy i jest chyba jeszcze Biegun Wschodni i Zachodni, choć ludzie nie lubią o nich mówić - odpowiedział poważnie starając się zachować spokój - Jak chcesz to możesz wybrać na który idziemy. Tylko wyjdźmy wreszcie!

Poszliśmy więc.

Spacer jak spacer. Zimno. Wiatr prosto w oczy. I śnieg zmieszany z deszczem. Mimo wszystko wróciłam odprężona. Kubuś też. Chyba czacha przestała mu dymić bo zaraz się ulotnił. Pewnie zaszył się gdzieś celem ucięcia drzemki.
A ja? Stałam i nie mogłam wyjść z podziwu. Miałam na sobie dżinsy sprzed trzech lat.
- Proszę, proszę... - mruknęłam z zadowoleniem i obróciłam się dookoła własnej osi - To skontrum miało jednak jakieś plusy. Dodatnie.
- Że co? - Puchatek zapytał sennie nie wiadomo właściwie skąd.
- A to, że jak chcesz być szczupły to nie żryj tyle! Albo... zafunduj sobie małego stresa w pracy...
Plusy plusami, nawet jeśli są dodatnie, dobrze że już koniec. W sensie, że skończyłam. HUUUUUUUUUUURAAAAAAAAAAAAAAA! I Hip! Hip!