Artur

W poście z 30 września ubiegłego roku napisałam...

Zgadałam się na gadulcu z kumplem z liceum. Facet wypił troszkę za dużo i mu się oprócz analizatorka, otworzyła szufladka ze wspomnieniami pod tytułem "matura". Trzeba przyznać, że wspomnienia ma gościu poukładane dokładnie. Każde skatalogowane i podpisane jak w najlepszym archiwum państwowym. IPN to przy nim tyci Pan Pikuś. Nawet pomroczność jasna, wywołana czystą wyborową nie była w stanie zrobić bałaganu w tych szufladkach.
- A pamiętasz jak...- zapytał.
Oczywiście, że pamiętam. Czego jak czego, ale pamięci to mi zazdrościli wszyscy!
Powspominaliśmy sobie jak to razem egzamin maturalny zadawaliśmy. Pisemny...

Tematy jak wiadomo trzy. Do wyboru. Szanowny kolega, Artur mu było, siedzi za mną. Twarzą w plecy.
- Ty - szepnął teatralnie i na wszelki wypadek sprzedał mi kuksańca w plecy
- Co piszesz?
- Trzeci - odpowiedziałam
- Ahaś...- chwila ciszy. Widocznie czyta i się zastanawia - Ty, a musisz akurat ten?
- No - odpowiedziałam zgodnie z prawdą. Bo ja tylko luzackie.
- No dobra. To piszemy.
Naiwnie myślałam, że "piszemy" oznacza, że każdy pisze na swoich kartkach. On, był widać innego zdania, bo znowu poczułam na plecach kuksańca;
- No to mów - powiedział i przygotował się do przelewania na papier moich pozłacanych myśli.
- Ale co?
- O rany. Niby taka inteligentna, maturę chce zdawać a nie wie co. Co mam pisać mów!
- No jak ci powiem skoro to wolny temat?
Znowu cisza. Widocznie znowu myśli.
- Ty, to powiedz chociaż jak się "który" pisze...
Powiedziałam. Chyba dobrze, bo zdał.
A temat pisaliśmy piękny...
"Bardziej niźli chleba, poezji trzeba w czasach , gdy wcale jej nie trzeba................."

... i tej poezji właśnie mi teraz potrzeba. Proza życia mnie przygniata. Kiedy myślę Artur przed oczami mam właśnie tę opisana powyżej scenę. Albo jak mówił do pani od rosyjskiego;
-"Ż" , ż jak żopa!

Kolejna najpiękniejsza gwiazda na niebie ma swojego lokatora. I nawet nie pytam dlaczego, bo i tak nie ma na to pytanie odpowiedzi.
Artur, do kiedyś, do gdzieś...

PeeS. W czerwcu ubiegłego roku mieliśmy zjazd klasowy. W styczniu Artur napisał, że chciałby to powtórzyć, "w lutym, bo fajnie było". Odpowiedziałam, żeby dał się trochę stęsknić...
Parafrazując znany cytat - śpieszmy się spotykać z przyjaciółmi, teraz, bo później może nie być okazji...