Piaskownica

- Ależ skąd, z takiego powodu nikt się nie może obrazić! - zapewnił Muminek.
"Lato Muminków"

Dolina Muminków to mocno utopijna kraina. Jej mieszkańcy są fajni, sympatyczni, ale ich wiedza o życiu jest bardzo wyidealizowana. I absolutnie nie zdają sobie sprawy z faktu, że obrazić się można za wszystko; za to że się coś zrobiło albo zapomniało się zrobić, za brak uśmiechu z rana i za szczerzenie zębów nadmierne, za słowa. Czyli za winy popełnione myślą, mowa, uczynkiem i zaniedbaniem. Można też się obrazić za krzywe spojrzenie, za bycie za , za bycie przeciw, za posiadanie własnego zdania.
No właśnie...

Muminek siedział z oczyma wbitymi w lód i nagle poczuł, że wzbiera w nim złość. Zaczęło się to w brzuchu, jak wszystkie silne uczucia. Czuł się oszukany.
"Zima Muminków"

Każdy ma prawo do własnego zdania. Bez względu na to czy się to komuś podoba czy nie. Subtelna różnica klas polega miedzy innymi właśnie na tym czy się tę odmienność zdania akceptuje czy też odrzuca nie bacząc nawet na argumentację.
Innymi słowy jak nie będzie tak jak chcę to się obrażę! I wtedy zobaczycie! Powietrze z was zejdzie jak zabraknie mnie i moich odlotowych zabawek. NO! Ale... będę wspaniałomyślny/a i pozwolę się przeprosić. Łaskawie! Tylko bardzo proszę, żeby przepraszanie odbyło się w świetle jupiterów, publicznie i z odpowiednim nagłośnieniem.
Nic prostszego jak zabrać łopatki wiaderko, oraz grabki i sobie iść. Najlepiej do innej piaskownicy... Tylko trzeba uważać. Bo może zabraknąć miejsc gdzie jeszcze można te swoje ukochane zabaweczki i inne akcesoria przenieść.

- Jacy wy jesteście niemili - powiedział rozżalony Muminek.
"W Dolinie Muminków"

Rozczarowanie, kiedy ktoś się do przepraszania nie kwapi i nawet chęci nie wyraża jest wtedy olbrzymie. I boli bólem denerwującym. Coś na kształt i podobieństwo ćmienia zęba .
No bo jakże to tak! Nie chcecie moich zabawek? Gardzicie?
Może nie to, że gardzimy, że nie chcemy ale bawić się na siłę, cudzymi zabawkami. Nie to nie! Łaski bzy!

Warszawski Teatr Narodowy wystawiał swego czasu sztukę pod tytułem „Piaskownica".
Kawał dobrego i życiowego teatru. Sytuacje przedstawione, każdy mógł odnieść do swojego życia. Do swoich relacji międzyludzkich. Bohater „Piaskownicy" bawił się lekko destrukcyjnie. Burzył zamiast budować. Używał niedozwolonych zabawek. Takich, które mogą zranić innych. W końcu , cudem prawdziwym dotarło do niego, że nie jest sam we wszechświecie, że nie tylko "ja, ja i więcej mnie" i że bawiąc się w piaskownicy jednocześnie walczymy o przetrwanie i uczymy się bycia z kimś. Uczymy się jak zachować wzajemnie dobre relacje. Nie zawsze jest to łatwe. Czasami wręcz niemożliwe. To, że nam ktoś nasypał, niby przypadkiem piasku do oczu, jakoś możemy wybaczyć. Gorzej z zapomnieniem. Bo ten piasek przebrzydły się wciska ciągle... w oczy i kością w gardle stoi. Wybaczyć trzeba, zapomnieć trudniej, o zaufaniu często nie może być mowy... Tak już jest i tego nie zmienimy.
A Na drugie podwórko można się wyprowadzać z klasą... albo bez niej. Częstsze są te drugie, bezklasowe przeprowadzki, czyli...
...idę sobie, nie zatrzymujcie mnie!
Zabawki wszystkie! W dwuszeregu zbiórka!!! Likwidujemy wszystko co się da zlikwidować!

- Babki z piasku zniszczyć!
- Zniszczone!
- Wszystko co po za piaskownicą - zniszczyć!
- Zniszczone!

Muminek westchnął. Było mu smutno chociaż nie wiedział czemu.
„W Dolinie Muminków”

Ślad i słuch zaginął. Nie ma! Nie istniało, nieobecne!
Różnimy się między sobą. I dobrze. Nie zawsze jesteśmy w stanie się dogadać. Nie zawsze relacje między nami są przyjazne. Czasami wystarczy że są poprawne. Bez wzlotów i upadków. Po prostu normalne.
Na zasadzie prostej, międzysąsiedzkiej:
- Dzień dobry . Co słychać?

- Witam! Wszystko w porządku.

Poprawne stosunki, znaczą, że każdy robi swoje. I nie wtyka nosa tam, gdzie nie potrzeba.
Rozstania mogą być bolesne. Wszystko zależy od człowieka. I od tego czy ma klasę, czy też nawet nie wie co to znaczy tę klasę mieć. Są tacy, którzy twierdzą, że trzeba zamykać za sobą drzwi. Szczelnie. Tak, żeby nie było powrotu.
Ja staram się zawsze zostawić chociaż szczelinkę. Bo przecież nigdy nic nie wiadomo...

Ech Muminku, co ty wiesz o obrażaniu się...

 Źródło zdjęcia: http://www.pm28gliwice.freehost.pl/strona1.htm