O! Tomek O.

-
No, Kocham Pana! Panie Tomku Obratowski kochany!
Od poniedziałku do piatku, między 7.30 a 7.50. W niedziele i święta śpię nieco dłużej . Uczucia może i trochę słabną, jakby bledną w oparach rodzinnej sielanki podsycanej schabowym i kapustą zasmażaną, ale tylko po to by w poniedziałek wybuchnąć z jeszcze większą siłą
Jeden mały pstryczek pstryczkiem elektryczkiem i prawie, omal - omal się budzę. I wstaję z oczami pełnymi piachu, bo przecież SZKODA DNIA! A dzień bez porannej dawki dobrego humoru*), świeżutkiego jak bułeczki prosto z piekarni u pani Helenki  to dzień stracony.


*) humor czystej wody, nie w żadnym proszku, jakieś insanty czy inne  fiki-miku przetrawione. Najprawdziwszy

Komentarze

  1. I.Bo5 czerwca 2012 12:00

    Prawda!:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Stardust5 czerwca 2012 13:08

    Dobre:))

    OdpowiedzUsuń
  3. Nika5 czerwca 2012 13:12

    Też Owego Pana O. wielbię:)Droga do roboty to była czysta przyjemność dzięki słuchaniu w samochodowym radio Jego felietonów:)

    OdpowiedzUsuń
  4. frytka5 czerwca 2012 14:41

    i ja też, i ja też kocham Pana Tomka!!!! w drodze do pracy mi towarzyszy w każdy powszedni dzień :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Retro Koty i Pies5 czerwca 2012 17:13

    Nie znałam ale dzięki Tobie poznałam - dzięki :)

    OdpowiedzUsuń
  6. jadwiga5 czerwca 2012 19:22

    Ja tez nie znałam ale juz znam
    pozdrawiam
    j

    OdpowiedzUsuń
  7. zgaga5 czerwca 2012 23:15

    Ni mom radia rano!...

    OdpowiedzUsuń
  8. Nivejka5 czerwca 2012 23:37

    Cieszę się że Wam też się podoba Tomasz O ale uprzedzam, że byłam pierwsza! :D
    Zgago... żałuj. Niemniej po kilku godzinach możesz sobie słuchac felietonów w necie:)

    OdpowiedzUsuń
  9. Ewa P.6 czerwca 2012 11:09

    Łatwo powiedzieć, ale jak zostać takim lapówkobiorcą? Chyba wcześniej też trzeba wręczyć jakąś łapówkę:))

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej