Faceci są straszni cz.1

Mimo młodego wieku Viktoria sztukę kamuflażu miała opanowaną do perfekcji. Jak mało kto umiała trzymać emocje na wodzy i nie pokazywać ich na zewnątrz. A już na pewno nie miała ochoty pokazać tym koszmarnym facetom, że zagrali jej na nerwach i wyprowadzili z równowagi. Psychicznej, bo fizycznie trzymała się lepiej niż bardzo dobrze. Wyglądała na spokojną i odprężoną. Wyuczonym na kursach dla modelek krokiem, wyszła z sądowej sali. Stawianie stóp w jednej linii sprawiało, że jej biodra falowały w rytmie stukających o błyszczącą posadzkę obcasów. Dopiero przy drzwiach wyjściowych chciała sobie ulżyć i mocno, ile sił w wątłym ciele trzasnąć drzwiami. Niestety najprawdopodobniej nie ona jedna . Ktoś to przewidział. Podwoje monumentalnego gmachu zaopatrzone były w system spowalniający, który rozładowywał najpotężniejszy nawet atak furii.
- Straszni ci faceci - pomyślała. Niemożność wyładowania napięcia  zaowocowała chęcią nie tyle zemsty co napicia się. A może nawet upicia. Nie tak do utraty przytomności, ot tyle, żeby przestać się dręczyć. I chociaż na chwilę zapomnieć, że faceci są straszni.
Myśl, skoro tylko zakiełkowała, natychmiast musiała być wprowadzona w życie.Zaraz na przeciwko sądu był mały barek. Przytulny i na szczęście miał klimatyzację. Nie było to bez znaczenia  bo lato, mimo połowy września nie odpuszczało. Z błękitnego nieba lał się żar, rozpuszczał puder i lakier na włosach.
Niestety, pierwszy lokal odpadał z powodu dla kogoś postronnego pewnie prozaicznego i cokolwiek bezsensownego. Za barem stał facet. Nawet dość przystojny. Brunet, z mocną, lekko kwadratową szczęką i charakterystycznym, obiecującym błyskiem w oczach uśmiechnął się z za kontuaru.
- Cudnie, ale nie dziś - mruknęła, odwróciła się na pięcie i wyszła kołysząc biodrami.
Dopiero w piątej z kolei knajpie za barem stała kobieta. Na szczęście. Viktoria miała wrażenie że powoli zaczyna się rozpuszczać.

- Wódkę z colą poproszę - rzuciła zamówienie i z kocim  wdziękiem wdrapała się na wysoki stołek.
- Masz jakieś dokumenty? - Barmanka wskazała  głową na napis "Nieletnim alkoholu nie podajemy".
- Phi! - Viktoria nie kryła oburzenia - Oczywiście że mam.
Chwilę grzebała w malutkiej torebeczce przewieszonej przez ramię. Ponieważ poszukiwania nie przyniosły rezultatu, wysypała jej zawartość na połyskujący czernią marmurowy blat. Aż dziwne, że tyle rupieci może się zmieścić w tak mikroskopijnej torebusi. Plastikowy kartonik walał się miedzy szminką, kluczem od skrzynki na listy, zużytą chusteczką, napoczętą paczką miętowej gumy go żucia, guzika od zimowej kurtki, grzebienia, mikroskopijnego lusterka, portfela i kluczyków o auta.
- Proszę - z dumą pokazała dowód - Teraz dostanę mojego drinka?
Barmanka nieznacznie skinęła głową. Leniwie odkręciła korek smukłej butelki, równie powolnym ruchem napełniła miarkę alkoholem, wlała do szerokiej szklanki i dopełniła pieniącą się colą.
- Proszę.
Szklanka w wyniku różnicy temperatur natychmiast zwilgotniała. Piła w milczeniu, przeżuwając złość na cały męski gatunek.
- Straszni ci faceci. Jeszcze raz to samo poproszę - wprawnie pchnęła pustą szklane w stronę sennej barmanki, która wycierała czoło papierową serwetką.  Jej najwyraźniej tez upał dawał się we znaki.
- Mów - kobieta rzuciła w stronę panienki przygotowując jej kolejnego drinka.
- Co? O tych facetach?
Barmanka, dość ładna brunetka, z okrągłą buzią lekko skinęła głową. Nie była zbyt rozmowna. Jej klientka wręcz przeciwnie. I pomyślała sobie, że właściwie, to co jej szkodzi? Może wyrzucić z siebie całą tę złość, która od kilku tygodni narastała w niej na cały męski ród.
- Bo to widzisz było tak... Ups przepraszam - Viktoria ugryzła się w język - Mogę po imieniu? Będzie mi łatwiej. Viktoria, przez V.
- Anka - kobieta uścisnęła podana jej dłoń - A w papierach było przez wu - dodała z przekąsem.
- No tak - Viktoria przez "v" nieco się zmieszała - Bo taka jedna baba tępa nie chała zapisać inaczej. Ale zapewniam cię że w planach był przez v i że kiedyś to zmienię. A tak właściwie to skąd wiedziałaś, że mam problem?
- Moja droga - Anka ponownie wytarła czoło serwetką reklamującą knajpę - Zęby zjadłam na tej robocie. Od razu widać, że jesteś baba z big problemem. Tylko takie zamawiają wódkę z colą.
Co z tego, że nie była przekonana o wielkości problemu. Blond piękność po drugiej stronie baru wcale nie musiała o tym wiedzieć. Anna była niemal pewna, że małolacie się coś ubzdurało i że robi wieżę Eiffla z górki usypanej z piasku. Na wszelki wypadek postanowiła jednak wcielić się w rolę barmana terapeuty. Jeśli czegoś ją ta praca nauczyła, to właśnie tego, że nie można ignorować żadnych problemów. Pozornie błahe potrafią być smokiem. I odwrotnie.

CeDeeN...

Źródło zdjęcia w sieci