Zołza z PeGeeRu

Cudowność cieplutkiego wczesnego wieczoru przerwała nagle Osobista wpadając w towarzystwie michy młodych, ugotowanych ziemniaczków. Malutkich jak orzeszki. - Co to? - zapytałam głupawo. - Kolacja - rzuciła lakonicznie. Zaszeleściła letnią, leciutką jak mgiełka, entuzjastycznie różową spódnicą w wesolutkie stokrotki, rozsiadła się obok i z dumą dodała - Sama obierałam. - Jestem pod wrażeniem - mruknęłam - No ja myślę! Że jesteś! Godzinę starczałam przy tym obieraniu! - Osobista najwyraźniej domagała się hołdów za odwagę i poświecenie. Ostatecznie cała godzina cennego życia poświęcona na coś tak przyziemnego jak nomen omen ziemniaki to nie w kij dmuchał. - A kto ci kazał? Mogłaś usiąść - odpowiedziałam wzruszając ramionami. Wątpliwej jakości ozdoba pod tytułem "jestem obrażona" tylko na chwilę zagościła na twarzy Osobistej. Chyba zrozumiała, że takie poświecenie to nic wobec wieczności i głodu w Etiopii. - Zrobisz coś z tym? - zapytała wskazując ufryzowaną modnie główką na mich

Zofia de domo Cylupa, zamieszkała w Cybulinie, słowa pewnego premiera żeby brać sprawy we własne ręce potraktowała serio. Bardzo bardzo serio. I do serca sobie wzięła. Stojąc przeto w obliczu finansowej katastrofy postanowiła zostać biznesłomenką. Na razie sezonową. Później się zobaczy. Zofia robi w nie byle czym. Nie jakieś tam mydło powidło i maść na szczury tylko książki, panie panowie. Najprawdziwsze papierowe. Nawet pracownika nieletniego i niewykwalifikowanego zatrudnia! Pracownik pracownikiem, ale zawsze lepiej samemu dopilnować. Wszak oko pańskie konia tuczy. A kto wie, może i splendoru kramikowi przydaje. Do rozkręcania interesu zaangażowała każdego kto dał się wrobić. I tak Nadworny został zaszczycony nominacją na dostarczyciela towaru w postaci książki taniej sortowanej, zamawianej przez Zofie w jakiś tajemniczych okolicznościach. Ponadto dla strudzonej rozkręcaniem właścicielki przedsiębiorstwa handlowego przynosi strawę w plastikowych pojemnikach z pobliskich barów szybki

Wygląda na to, że klawe życie to ma tylko cysorz. Bo tak; cesarzowo ma fajno i musi nic. Cała reszta ma przechlapane. Taki Nadworny na ten przykład... - Choryś? - zapytałam troskliwie widząc zielony deseń na twarzy stojącego w drzwiach Nadwornego. Przy czym stojącego to chyba za dużo jednak powiedziane-napisane. Powinno być "słaniającego się na ostatnich nogach". Spojrzał na mnie karcąco. W wolnym tłumaczeniu miało to oznaczać ni mniej ni więcej, tylko tyle, że pytania, na które odpowiedź jest widoczna gołym okiem są zbędne i świadczą o kompletnym braku inteligencji. Miał absolutną rację. Moja inteligencja w sobotę, w pierwszy dzień wakacji śpi sobie w najlepsze i ma w nosie to co o niej myśli Nadworny i reszta świata z cysorzem włącznie. - To co się szwendasz po porządnych ludziach? I zarazę siejesz!- zaatakowałam sposobem pieska pokojowego. Kwoka domowa wzięła górę nad miłością bliźniego zbłąkanego wcale nie przypadkowo w progi domostwa. Pisklęta należy chronić! - Gupia!

Normalni ludzie, w niedzielę, to siedzą w domu, z rodziną. Wcinają rosół i schabowego z kapustą. Widać Jolka, normalna nie jest. Przyczłapała w porze obiadowej. Patrząc pożądliwie na mojego kotleta rozbierała go wzrokiem, ale stanowczo odmówiła zjedzenia czegokolwiek. Korzystając z okazji, że mam gościa, obdarzyłam rodzinę zaszczytnym obowiązkiem doprowadzenia jadalni po biesiadzie do stanu jako takiej używalności. Sama udałam się w miejsce zaciszne. Tak zwana kobieca intuicja mówiła mi, że zanosi się na spowiedź. Może nie tyle życia co ostatniego jego fragmentu. Moja koleżanka bowiem, zaszczyca mnie swą obecnością, w przełomowych, że tak powiem momentach. No i nie myliłam się… - Jestem na zakręcie – powiedziała i zamilkła wymownie, czekając na moją reakcję. Pełny żołądek chyba nie sprzyja efektywnemu myśleniu, bo zaskoczyłam z opóźnieniem. - Aha… A tak bardziej precyzyjnie? - Tak bardziej precyzyjnie to chyba sobie muszę operację zrobić. - Gadasz! Co się stał? Dolega ci coś? – pr

Prawdą nieobjawioną, ale powszechnie znaną jest, że nikt nie lubi jak nim manipulują. Co innego jeśli sami manipulujemy. Wtedy raz, dwa i trzy stuknięcia w cokolwiek i grzeszek odpuszczony;) Tym bardziej, że czasami bez tego trudno osiągnąć obrany cel. Każdy chce być panem sytuacji, a tymczasem, życie czasami robi nam psikusa… Faceci często nie mają bladego pojęcia, że myślą dokładnie tak jak my chcemy żeby myśleli. Jestem święcie przekonana, że każda kobieta, żyjąca w związku ma na „sumieniu” co najmniej kilka manipulacji... Przykład pierwszy On: Nowa? Ona: Co? On: No nie udawaj, że nie wiesz o co chodzi. Bluzka? Ona: No wiesz! Mam ja już z rok, a ty dopiero teraz zobaczyłeś? Takie zachowanie, może wzbudzić jakieś podejrzenia. Foch też niewiele pomoże. Ale wystarczy odwrócić nieco sytuację… Ona: Zobacz kochanie, nic się nie zmieniam. Mam tę bluzkę od roku, a ona nadal dobrze leży. Prawda? On: No….. (Uwaga! Koniecznie sprawdź czy z tyłu nie dynda metka!) Żaden chłop, któremu życ

Niniejszym chciałam zdementować doniesienia światowych agencji informacyjnych, jakoby w Polsce PeeReL ponownie nastał. Ta kolejka, proszę światowych agencji to nie po papier toaletowy szary, nie po wodę brzozową, nie po podwawelską! To do urn wyborczych, kupą mości turyści ruszyli! I ludność okoliczna! A jakby agencje nie wiedziały, to ja agencjom powiem; czas oczekiwania w ogonku wynosił ok 45 (słownie; czterdziestu pięciu) minut! I co? zatkało kakało? ;)))

.... fotograficzna do teorii ewolucji...;)

Są takie dni w tygodniu, że czego się człowiek nie dotknie to nie wychodzi. Mamtowdupizm, w wersji bardziej dostojnej dyferentyzm się włącza. I skutecznie utrudnia działanie wszelakie. Na przykład sprzątanie absolutnie nie wychodzi. Lepiej też nie brać się za gotowanie. Nawet pielenie ogródka grozi utratą wszystkich upraw... W takiej sytuacji osoba dotknięta wyżej wymienioną przypadłością, powinna zaprzestać. Tak też zrobiłam. Wzięłam za łapę Krzysztofa mojego i pognałam popatrzeć na turystyczną gawiedź. Przy okazji, w nadziei, że w książkach znajdę ukojenie dla skołatanych nerwów, zahaczyłam o bibliotekę... - Ja to proszem paniom ostatnio prawie wcale książek nie czytam - powiedziała ukryta za bibliotecznym regałem Pani Turystka, nazwijmy ją Pierwszą, w wieku nieodgadnionym. - Aha - odpowiedziała jej koleżanka Turystka Druga nie wykazując większego zainteresowania tym co ewentualnie miałaby jeszcze do powiedzenia rozmówczyni. Pierwsza jednak nie dawała za wygraną. - Bo ja, proszem pan

” Owszem, to prawda, że pada deszcz, Ale pozwolę sobie zauważyć, że tylko z góry” Tym to cytatem, z radosnej twórczości naczelnego optymisty kraju, niejakiego Poniedzielskiego Andrzeja, pozwolę sobie nawiązać do… A nie! Wcale nie do optymizmu. Do turystów. Turystów albowiem (!) ci u nas dostatek. Zaczęło się. Przez Wiś Nadmorską porozjeżdża się z trudem. Znalezienie miejsca do zaparkowania auta graniczy z cudem. Wszędzie pełno straganów z badziewiem. Jaja, ogóry, mydło, powidło i maść na szczury. To się nazywa SEZON. A jeszcze nie ma pełni. Pełni sezonu znaczy. Jadę sobie przez moją Wieś Nadmorską, turystyczną wyścigowym autkiem w kolorze bliżej nieokreślonym 20 na godzinę. W porywach! Szybciej się nie da. Turysty łażą. Dosłownie. Niczym święte indyjskie (nie powiem co) Każdy kij ma dwa końce. Z jednej strony trudności w poruszaniu, ceny pod sufit i wszechobecny tłum, a z drugiej ... wszyscy z tych turystów żyjemy. Niektórzy tylko z tego. Turyści tak jak wszyscy inni dzielą się; - n

- Mam problem - zakomunikowała Osobista telefonicznie po czym bezczelnie odmówiła dalszych zeznań. Zapowiedziała się za to z wizytą. Do czasu jej przybycia siedziałam jak na szpilach. Nie dość, ogródek zarasta zielskiem, paznokieć mi się złamał, dziecko ma strupa na kolanie, to jeszcze Osobista dorzuca kamyczek w postaci problemu. Żeby tylko nie okazało się, że jej lakieru do paznokci w kolorze wściekłej pomarańczy zabrakło! Bo tak się składa, że ja też nie mam takiego, a ona latem innego nie używa. Mało ją to interesuje czy pasuje, czy wypada i czy w ogóle to jest trendy. Taka jej uroda. Oraz przekonania. Lato równa się pomarańczowe szpony.I kropka. Kiedy spóźniona o całe 7 minut stanęła w drzwiach uśmiechnięta od ucha do ucha i zamachała łapką przyozdobioną tipsami w kolorze wyżej wspomnianym, odetchnęłam z ulgą. - Też się cieszę że cię widzę - powiedziała wyniośle, zadarła nos wyżej niż zwykle i mijając mnie w drzwiach prychnęła jak kotka. - No co? Przecież się ucieszyłam - za

Odświętnie wystrojony Nadworny, odświętnie pierdutnął drzwiami, zupełnie ignorując fakt, że szyby w oknach swingowały w rytmie rudego rydza, puszczanego w lokalnym radio. Stał sobie na środku i cały, od czubka modnie ściętej grzywki, po sandałek skórzany w kolorze brąz, był jedną wielką zachętą. Do podziwiana. Na pewno nie chodziło mu o reklamującą wolne związki koszulkę. Klasyczne w kroju i kolorze dżinsy też nie były jakimś szczególnym nowum. Ot po prostu. Nadworny jak zawsze. Tyle, że jakiś taki uchachany wewnętrznie. Na zewnętrznym niby nic, niby wszystko pod kontrolą ale w środku aż kipiał radochą. I to chyba tę radochę miałam podziwiać. - Wygrałeś w totka? – zapytałam nawet nie siląc się na uprzejmość. Smak i zapach truskawkowego lata wyzwala we mnie przyjazne instynkty. - Nie, ale jesteś blisko – odpowiedział Nadworny i zaprzestał. Reklamowania się. Rozsiadł się i zażądał. Kawy, cukru i zainteresowania. - Jak nie totka, i jak blisko to nic tylko zrobiłeś odwiert w ogródku przy

Ponieważ tak zwana Wena, poszła w tak zwane ... dziś będzie recenzja. Albo coś podobnie wyglądającego;) Niekrwawa "Wojna żeńsko-męska i przeciwko światu" Hanny Samson to powieść o kobiecie świadomej własnych potrzeb. Z całą pewnością bohaterka nie jest ani purytanką ani dewotką. To kobieta, która nie wstydzi się powiedzieć światu prosto w nos; - Mam lat między czterdzieści a piećdzieści, freski na twarzy przykrywam tapetą, lubię seks i co mi zrobicie? Powieść może szokować, może zaskakiwać, bulwersować, a nawet gorszyć. Z całą pewnością jest jednak autentyczna. Bez owijania wełny w bawełnę, bez blichtru, fałszywego wstydu i krzywego zwierciadła pokazuje to co wszyscy wiedzą, a do czego nie każdy ma odwagę się przyznać. Hanna Samson, postacią stworzonej bohaterki przyznaje się, burząc tym samym stereotyp, że szokowanie to męska specjalność. Baśka - to kobieta po przejściach (żoną już była), z przeszłością (dziennikarską), ale i z przyszłością. Bariera wiekowa, fałdki na b

Dla Arka . Bo jest słodki...:) Nadworny nie koń, wody nie pije. On ma mechanizm bardziej skomplikowany i działa na kawę. Wystarczy zaparzyć i podać z uprzejmym; - Proszzzzzz - Dzięki - mruknął i zajął się precyzyjnym odmierzaniem cukru. Robił to z iście aptekarska dokładnością. Krytycznie przyglądał się każdemu kryształkowi i jak mu któryś podpadł nieregularnością kształtów to go sru - z łyżeczki. Słusznie! Co mu się będzie jakiś nieestetyczny kryształek w kawie rozpuszczał! Obserwowanie poczynań siedzącego nieopodal Nadwornego było być może i zajmujące, ale na krótką metę. Ile można patrzeć jak ktoś robi z siebie detalistę. Bo ja to hurtem! Hurtem mości kryształki do filiżanki. - Odchudzasz się? - zapytałam w końcu i nareszcie. Spojrzał na mnie wzrokiem wyrażającym nie tyle zdziwienie co zdziwienie do kwadratu i odpowiedział pytaniem na pytanie; - A powinienem? - Teoretycznie nie. Wizualnie też nie najgorzej się prezentujesz. Nie wiem tylko co na to twój cholesterol i wątroba. Oraz

Jak nie wiadomo co poeta chciał powiedzieć, ale nie powiedział, to zawsze można za niego dopowiedzieć. Z Nadwornym problem w zasadzie nie istnieje. Nie trzeba zamyślać o czym myśli, tylko go najnormalniej w świecie zapytać. Uprzejmie. - Te, Nadworny, a co ty taki zamyślony co? Jak nie odpowiada zbyt długo z powodu zapatrzenia w cumulusa pierzastego to można go ewentualnie kopnąć w kostkę. Tu trzeba jednakowoż bardzo uważać, żeby śladów nie zostawić i żeby się szanownemu Nadwornemu alarm dźwiękowy nie włączył. Co jak co, ale ryczeć to on potrafi. Wzięłam zamach i kopnęłam. Przy czym „kopnęłam” to spore nadużycie jest – musnęłam ledwie. Zareagował syknięciem graniczącym w rykiem. I nawet mnie spojrzeniem zaszczycił, przerywając tym samym na chwilę kontemplowanie obłoczka. - Czego? – warknął miło rozcierając obolała kostkę. - Się pytam uprzejmie w jakiej intencji to zapatrzenie. - Czepiasz się – mruknął i zadarł łepek w celu kontynuowania niezwykle interesującego zajęcia. - Taka rzepia na

Weekendowa uwertura wyszła naturze doskonale. Na wszelki wypadek, gdyby zechciało się wiośnie marudzić napisałam własne libretto. Ta jednak stanęła na wysokości zadania i zagrała koncertowo. Zaryzykuję, że dała z siebie wszystko, żeby weekend można było zapisać złotymi zgłoskami w historii nie tylko mojej rodziny ale również calutkiej Wsi Nadmorskiej. Niestety nic co dobre nie trwa wiecznie. Kiedyś trzeba zeskrobać z dzieci resztki "fajowej" zabawy, pozaklejać podrapane kolana i wrócić do drastycznej rzeczywistości. Rzeczywistość będzie nieprzyjazna jeszcze przez trzy bite tygodnie. A potem to juz tylko wakacje, wakacje wakacje... Zupełnie jak w tym brodatym dowcipie... Rozmawiają dwaj obywatele byłego już Zawiązku Radzieckiego; - No i szto, tam u was? Na tej Syberii? - No szto? Niszto. 10 miesięcy zima, a patom to uże tylko lieta, lieta, lieta... Wracając do weeendowego szaleństwa, to na skutki tarzania się od rana do wieczora po trawie nie trzeba było długo

Słowo się rzekło, Nadworny u stołu. Siedzi sobie i odnóżem macha.Jest kawa, jest zagrycha. W roli kawy, oczywiście świeżo mielona, za zagrychę robią ciasteczka domowego przemysłu. W deszczowe wieczory naprodukowałam tego z potomstwem ilości hurtowe, a że żal wyrzucić to pasę Nadwornego kaloriami. Siedzimy na tarasie, bo pogoda ku temu sprzyjająca. I sobie obserwujemy, dzieci hasające po bratkowych rabatkach, Księcia Małżonka latającego za kosiarką, żuczki majowe (w czerwcu!)i inne takie cuda przyrody rodzimej. - Ładne co nie? - zaczęłam rozmowę w obawie, że mi narząd nieużywany zaniknie. - Noooo - odpowiedział Nadworny z miną świadcząca o tym, że jedyne co ładne i co mu się teraz podoba to to że absolutnie odpłynął i nie ma najmniejszego pojęcia o czym ja do niego rozmawiam - Ale co? Takie ładne? - zreflektował się - No te chrząszcze, glisty , bratki i to że mi jabłonka w końcu zakwitła. - A! No tak, oczywiście! Bezwzględnie wszystko to piękne - każdemu wykrzyknikowi towarzyszyło su

Maj się zdecydowanie matce Naturze nie udał. Jest nadzieja, że z czerwcem postara się bardziej. Na razie idzie jej ciężko, ale nie zapeszajmy. Niech usiłuje;) Wczorajszy dzień dziecka upłynął pod znakiem chmurki, parasola i hazardu. Jaskinią tego ostatniego był z powodów złośliwości Aury salon, a ściślej dywanik przed kominkiem. Przeważające siły drużyny przeciwnej rozłożyły mnie na łopatki. Dosłownie i w przenośni. Zrobiły też napad na mój portfel. Z powodu potrójnej przegranej w "Piotrka" jestem do tyłu o 6 lizaków! Równie niepokojąco przerżnęłam w chińczyka i z tego powodu jestem zobligowana odtańczyć na cześć drużyny przeciwnej kankana z lodami owocowymi! Terror dziecięcy poszedł znacznie dalej. Najmłodszy w rodzinie uparł się mułowato (po mamie to mam), że będzie grał w scrabble. No dobra... - To czytaj co tam ułożyłeś - powiedziałam małpio złośliwie - Jak przeczytasz, stawiam pizzę. - Mama - przeczytał i o dziwo dobrze! Przełknęłam żabę, bo mogłabym przysiąc że jest j