Kompromis

Koniec roku jest fajny. Fajerwerki, szampan, brokat wszechobecny. I wszystko by było cacy gdyby nie te bilanse różne, podsumowania, zestawienia. I to że procenty trzeba policzyć. Bo księgowa czeka...

Pora była mocno po kolacyjna. Ogień w kominku dogorywał i przypominał o tym co nieuniknione. Laba się skończyła. Jutro mus wracać do pracy, szkoły i przedszkola. Niestety. Bolesna świadomośc tego faktu ciazyła na wszystkich zgromadzonych. Tylko kot mógł się czuc bezpiecznie. Jemu eksmisja nie groziła.
- Przestaniesz w końcu czy nie? - książę Małżonek groźnie zmarszczył brwi.
Na postawione w ten sposób pytanie można odpowiedzieć na bardzo wiele sposobów. Przede wszystkim można zignorować i dalej robić swoje. Tyle, że to trochę niegrzeczne i świadczy o braku szacunku. Lepiej więc dać głos. Krótko; tak, albo nie. Jak ktoś bardziej wylewny dodać uzasadnienie dlaczego, w tym przypadku  przestanę względnie czemuż to przestać nie mogę. 
- Nieeeeeee... - odpowiedziałam na melodie "Lulaj że Jezuniu" (a przynajmniej tak  mi się wydawało) i dalej robiłam swoje nie przejmując się konsekwencjami. Bo co mi zrobi jak mnie złapie? A poza tym kto by go dźwignął z kanapy po kilku dniach robienia nic? Poza tym śpiewać każdy może. A że nie każdy może tego słuchać to już jego sprawa.
- Przestań co? - zaatakował z innej mańki, tonem błagalnym. Tym razem nawet nie zareagowałam.
- Słuchaj, jak się zamkniesz, dam ci 5 zł - próba przekupstwa rozsierdziła mnie na dobre.
- Coooooo? - zapiszczałam żałośnie niemalże falsetem. A przecież maiło być groźnie, władczo i stanowczo. No to jeszcze raz. Chrząknęłam i teraz to już ryk przeszedł najśmielsze oczekiwania. Wszystkich.
Książątko wtuliło się w fotel. Dzieciarnia przestała się kłócić o to ile kto zjadł przydziałowych żelków.  Nawet kot leniuch zaszczycił mnie spojrzeniem spod zaspanych czarnych powiek.
- To ja tu dbam, żeby tradycja nie zaginęła i duch w narodzie i rodzinie trwał i trwał i ... żeby go obca siła nie zmogła! Żeby dzieci wiedziały że nie tylko dzigobelsy i merychristmasy, ale i nasze polskie, maluśkie co w żłobie leżały ! A ty mnie chcesz przekupić! Nigdy! - w planie miałam jeszcze teatralne rozrywanie szat, ale bluzka wydała mi się jeszcze zbyt dobra. Zrezygnowałam więc ze spektakularnych pokazów i spokojnie, jak gdyby nigdy nic usiadłam. Skromnie złożyłam łapki na kolanach i się obraziłam. Nie zaprzestając oczywiście.
- No dobra - Książę Małżonek raczej się nie przestraszył i wychodząc założenia, że wszystko jest kwestią ceny zapytał - To czego chcesz?
No tak już lepiej- pomyślałam i nadal obrażonym tonem przedstawiłam listę żądań;
- Kawy. To po pierwsze. Poza tym, wprowadzisz mój samochód do garażu, wyniesiesz śmieci i ... zrobisz za mnie bilans.
- A jak nie? - próbował się targować
- To do Trzech Króli masz przegwizdane...
Skapitulował. Tym bardziej, że gwizdanie wychodzi mi znacznie gorzej niż śpiewanie;)
Można śmiało powiedzieć, że  poszliśmy na kompromis  Ja mam bilans, on święty spokój. A kolędy śpiewa Natalia...