Pokonkursowo... i konkursowo!

-
Nika!
Słowo sie rzekło... Kobyłka (z rzędem ) u płotu!
Odbiór własny!




Fundatorem nagrody jest osoba prywatna, która zastrzegła sobie anonimowość.



A teraz ogłaszam konkurs następny.
Proszę rozszyfrować co to znaczy:
Izoker od zolu do pucu a nie tyko gipsdyki.

Do wygrania super atrakcyjna nagroda.
Piesza wycieczka do trójmiasta(Kukinka, Kukinia, Rusowo)
Sponsor Główny Sołtys Wsi Nadmorskiej
Patroni medialni:
- portal www.różowy-berecik-z-antenką.com.pl
- Wydawnictwo ZołzaPress
- Lokalna telewizja Od ASa Do Sasa

Na prawidłowe odpowiedzi czekam do Środy 09.09.09 do godziny 09.09.

Komentarze

  1. West8 września 2009 06:34

    Będziesz przewodnikiem na tej wycieczce? To poszukam w słowniku :)
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  2. Nivejka8 września 2009 08:40

    Pomacham białą chusteczką...;)))

    OdpowiedzUsuń
  3. iw8 września 2009 10:15

    Ikar od żalu do puczu a nie tylko w gipsie grdyki....
    No wiem, trochę bez sensu, ale się przymierzam.
    iw

    OdpowiedzUsuń
  4. Nivejka8 września 2009 11:38

    Pudło. Próbuj dalej:)))

    OdpowiedzUsuń
  5. Nika8 września 2009 14:09

    Wow:) mam konika:) To już nie będę w drugim konkursie brać udziału.Ciągle tylko wygrywać i wygrywać ...nie chcę mi się. Chociaż zadanie bardzo mi podchodzące, z racji treści o tematyce jakby budowlanej hehe.cmokam:)

    OdpowiedzUsuń
  6. Nivejka8 września 2009 15:33

    Mam rozumiec, ze rezygnujesz z TAKIEJ nagrody???...niewiarygodne;)))

    OdpowiedzUsuń
  7. Nika8 września 2009 15:44

    za nic bym nie zrezygnowała...ale udaję ,bo za chiny lodowe nie mogę skojarzyć co to izoker... jasny gwint.:)żeś zagwozdkę zadała:) zołzo zołzowato:)

    OdpowiedzUsuń
  8. iw9 września 2009 22:10

    Powiem szczerze, że ja się poddaję...
    Ale mam jeszcze jedno pytanie do przyjaciela, więc może sprobuje.

    OdpowiedzUsuń
  9. Anonimowy24 maja 2010 13:23

    Farba olejna od podłogi do sufitu a nie tylko do połowy, jak kiedyś lamperie. :)))) Pozdrawiam KOALA

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej