Bywało też tak...

-
... że Aszraf itd... Mahomet zwany Makumbą uczył mnie. No, przynajmniej się starał. Oraz usiłował.  Fakt,  że trafił mu się wybitnie odporny na wiedzę materiał ludzki, nie oznacza braku  pedagogicznych talentów. No co to to nie...
 Nauka odbywała się metodą poznawczo-poglądową.
Pokazywał mi na ten przykład jabłko i nazywał to jabłko w swoim narzeczu.
 - Josumijes?
 - No masz, co mam nie rozumieć. Tylko, że wiesz, wolę truskawki.
 - Josumijem. A so to jest trjuskawki?
 - Takie małe czerwone. Pyszota. Najlepsze są z szampanem.
 - O! Szampan to ja wiedziem so to.
A skoro już o jedzeniu mowa...
Zapytał mnie kiedyś Makumba co ja jadam na śniadanie. Zaprawdę powiadam wam, że absolutnie nie rozumiem po co mu taka wiedza, bo żadnego śniadania nie miałam w planach, a już na pewno nie z nim, ale odpowiedziałam zgodnie z prawdą;
 - Płatki.
 - O, platki! A so to są?
 - Jest. .
 - Josumijem. To so to jest?
 - No takie śniadaniowe. Na przykład kukurydziane.
 - Kukurykane? To takie od męska kura?
cdn...

Komentarze

  1. Ania Włodarczyk vel Truskawka2 października 2009 11:02

    Cudne :) Te kukurykane płatki!

    OdpowiedzUsuń
  2. A-kularnica2 października 2009 11:13

    Męska kura!!! No pięknie!!! Ale ten szampan i truskawki???, że na śniadanie niby ...hmmm...też lubię;-)))
    A nicka sobie zmeniłam bo mi się podoba co mi jedna taka Nika wymyśliła;-)))

    OdpowiedzUsuń
  3. Nivejka2 października 2009 12:15

    Ania
    Za każdym razem jak sobie to przypomnę, a przypominam sobie mniej więcej codziennie przy okazji sypania płatków do miseczek zawsze się uśmiecham...;)

    OdpowiedzUsuń
  4. Nivejka2 października 2009 12:18

    A-kularnico
    Nowy gatunek ptaka;) A szampan i truskawki to bardziej na kolację.... przedłużającą się do śniadania;))))

    OdpowiedzUsuń
  5. West2 października 2009 18:59

    Świetna historyjka. Świetnie opowiedziana. Jak zwykle:)
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej