Cholerny biomet...

-
No jakiś drań dziś niekorzystny. Wieje, dmucha, siąpi. Jest zimno. Głodno, chłodno i do domu 14 kilometrów.
Z hakiem.
Padam ze zmęczenia na zbitą twarz. Enter wciskam nosem. I to też wyłącznie siłą woli, albo jakąś inną nadprzyrodzoną. Mam dosyć. Wszystkiego. A najbardziej szkoły!!!!!!!!!
Ja po prostu nie potrafię mieć szefa nad sobą. Sama sobie lubię być szefem. I pracować wtedy kiedy chcę.
Tak jak dziś...
Wstałam  o godzinie 4 minut trzydzieści pięć i zrobiłam w dwie godziny to z czym nie mogłam sobie poradzić przez ostatnie dwa dni.   Teoretycznie więc teraz powinnam spać. To znaczy odsypiać. No ale jak tu spać. Położyć się na "Posłaniu z trawy", przykryć "Płaszczem" i przytulić do "Lalki"??????
No nie da rady. Na dodatek jeszcze jedna lekcja przede mną.  I próba, przed godziną "W".
Może mnie wywalą? Za to co nawymyślałam na jutro?


PeeS. A może tak?  
Tata pyta się Michałka:
 - Co robiliście w szkole na chemii?
Michałek odpowiada:
- Bawiliśmy się materiałami wybuchowymi.
- A co jutro będziecie robić w szkole?
- W jakiej szkole?
 
PeeS. na bis.
Dementuje krążące pogłoski, jakobym o tej nieludzkiej porze,  wstała z własnej i nieprzymuszonej. Wszystko przez  biomet. Niekorzystny...

Komentarze

  1. iw13 października 2009 13:57

    Przepracowanie Kochana Nivejko!
    Miałam to samo i skończyło się przeziębieniem i padem wczoraj na nos. Ale dziś już lest lepiej, a nawet znalazłam coś ciekawego oprócz pracy!
    Ja też wolę sama sobie być szefową! Nie ma to jak taka wolność, nawet jeśli oznacza 3xwięcej pracy!

    OdpowiedzUsuń
  2. Nina13 października 2009 19:03

    Znacznie trudniej jest rozbawić niż wzruszyć. Ty umiesz i jedno i drugie:)
    Pozdrawiam Serdecznie:)
    Nina

    OdpowiedzUsuń
  3. Nika14 października 2009 09:21

    Dnia 14 X cmokam panią profesórkę ponętnym aczkolwiek pedagogicznym ciałem będącą:)Sto lat ...i sto lat... i dwieście lat.Zołzik... czwarta nad ranem to godzina duchów jest.:(ja tez mam marzenia być sobie samej sterem i żeglarzem i okrętem znaczy się pracodawca i pracownikiem w jednym:)bo rządzić kims też nie umiem ,mła mła ,jedno dla "goga", drugie dla zołzy:)

    OdpowiedzUsuń
  4. Nivejka14 października 2009 15:05

    Iw...
    Najgorsze za nami... Teraz juz może być tylko lepiej;)))

    OdpowiedzUsuń
  5. Nivejka14 października 2009 15:06

    Nina...
    Dziękuje ci bardzo. Zgadzam się, że rozśmieszyć jest trudniej. Trzeba trafić w poczucie humoru;)))

    OdpowiedzUsuń
  6. Nivejka14 października 2009 15:09

    Nika:)
    Pedagogiczne ciało dziękuje baaaaaaaaaardzo;)
    Odpozdrawia i odcmokuje. Też dubeltowo:)))

    PeeS. Masz jakiś pomysł? Co mogłabym ewentualnie robić? W grę, jak na razie wchodzi dzierganie serwetek i pieczenie precelków. Czekam na inne propozycje;))

    OdpowiedzUsuń
  7. Koteczek29 sierpnia 2012 12:31

    Polecam serwis biometeo.pl, gdzie możesz sprawdzić sobie aktualny oraz najdokładniejszy biomet w Twojej miejscowości.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej