-
Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie i wcale niekoniecznie trzeba z nimi zjeść beczkę soli...
Post sponsorują Nocne Polaków Rozmowy...

Przyjaciel to ktoś,  kogo można obudzić telefonem o porze barbarzyńskiej, powiedzieć;
- stoję w lesie, załapałam gumę, nie wiem co robić,
- potwornie boli mnie głowa,
- właściwie to nic się nie stało, po prostu potrzebuje pogadać...
Od przyjaciela nie usłyszycie:
- jestem zarobiony,
- nie mogę rozmawiać
- e... tego, właśnie coś mi wypadło,
- zadzwonię jutro.

Przyjaciel powie
- spoko, zaraz tam będę,
- przywieźć ci tabletkę?
- mów, ja słucham...

Ilu statystyczny Kowalski może mieć przyjaciół?
Jak ma szczęście to nawet dwóch. Reszta to zwyczajnie, znajomi. Niestety...

Dzięki ci W, że byłeś kiedy potrzebowałam. Za to, że nie zadawałeś pytań, też dziękuje. I że rozmawiałeś, mimo, że nie wiedziałeś o co chodzi...

Komentarze

  1. Nika16 października 2009 12:35

    A żebyś wiedziała. Dokładnie tak:) Przyjaciel to ten co Cię nie odstąpi w potrzebie.Kiedy bieda, z Tobą będzie ,kiedy plucha i zawierucha parasol ochronny nad Twoją głową rozłoży. Taki Wspaniały ,Niezwykły Ktoś, o którym wiesz ,że jest przy Tobie blisko ,chociaż może ciałem bardzo daleko.mła:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Gosia16 października 2009 13:06

    Przyjaciele to skarby i czasem przykre doświadczenia weryfikują drastycznie ich liczbę. Lepiej mieć 1go sprawdzonego niż całe stado pseudo przyjaciół, takich co to znają twój nr tel. i wiedzą jak się nazywasz jak czegoś chcą.
    Prawdziwych przyjaciół Ci życzę, niewielką ilość, za to doskonałej jakości ;)
    Pozdrawiam cieplutko -Gosia

    OdpowiedzUsuń
  3. Nivejka16 października 2009 15:10

    Nika... nie chcę wiele. Wystarczy mi jeden taki, prawdziwy. Przez duże "P">
    Buziaczki:)))

    OdpowiedzUsuń
  4. Nivejka16 października 2009 15:11

    Gosia...
    Nic dodać, nic ująć:) Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  5. Nika16 października 2009 15:18

    Nieby chcesz niewiele ,ale to bardzo wiele:)Taki jeden przez duże "P" wystarczy za cały tuzin ,a nawet kupę tych przez małe "p".mła.:) udanego weekendu:)

    OdpowiedzUsuń
  6. A-kularnica18 października 2009 11:25

    Dobrze jest miec przyjaciół, cos o tym wiem ...mam Ciebie;-)))

    OdpowiedzUsuń
  7. iw18 października 2009 19:57

    Prawdziwy przyjaciel czasem też zrozumie, że i Ty możesz mieć chęć pobyć sama ... Coś mi się właśnie ostatnio wydawało, że Cię dołek wciąga.
    Lepiej już?!

    OdpowiedzUsuń
  8. Nivejka19 października 2009 09:15

    A-kularnico!
    ...dobrze że jesteś :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Nivejka19 października 2009 09:16

    Iw:)
    Lepiej... dołek zasypany:)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej