-
Siedzę sobie grzecznie w domku. W domowych łapciach, w cieplutkim szlafroczku w kwiatki i w turbanie na głowie... No to już wiadomo, że pora na wizyty raczej mało odpowiednia. Tylko desperat albo ktoś
z potrzebą pilną może zadzwonić do drzwi. No i dzwoni. Kumpela.
Znamy się od piaskownicy, a  jeszcze jej w stanie takiej euforii nie widziałam.
- Co jest? - pytam mało zachęcająco do wchodzenia poza obręb przedpokoju.
- Czerwone wytrawne. Twoje ulubione - odpowiedziała. Skapitulowałam. Jestem wyjątkowo mało odporna na czerwone wytrawne...Zawsze ulegnę.
- A co świętujemy?
- Masz sklerozę? Przecież ci mówiłam. Byłam na randce.
- No wiem. Ale to było wczoraj.
- Tak? No patrz jak ten czas szybko leci...
- I jak było? - musiałam zapytać. Żeby zarobić na to wino, muszę swoje odsłuchać.
- Cudoooownie, odlotowo, fantastycznie, bosko, super, ekstra, nieziemsko, rewelacyjnie...- trajkotała z błogą minką kota któremu ktoś podłączył kroplówkę ze śmietanką.
Oooo! Nie jest dobrze. Jest gorzej niż źle. Poczęstował ją trawką? Albo... No tak! Maślane oczy, nieskoordynowane ruchy, totalne rozmemłanie. Książkowe objawy. A tyle razy jej mówiłam, że zakochanie gorsze od ... biegunki. Po trzech dniach nie przejdzie i jeszcze w różne skutki uboczne obfituje...

Komentarze

  1. Nika22 października 2009 09:51

    No tak ,ucapiło ją.Komplikacje przewiduję . I słusznie się zaniepokoilaś ,bo... Po pierwsze ,kto bedzie wysłuchiwał szczególowych randkowych relacji ,oraz dusznym przemyśleń i wątpliwości? na czyim ramieniu będzie się rzeczona kolegówna wypłakiwać ,komu zwierzać z najskrytszych marzeń erotycznych? No i po drugie, kto się może uzależnić od czerwonego wytrawnego przyjmowanego w nierozsądnych ilościach , przy kazdej nieoczekiwanej wizycie? buziak zołzik:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Nivejka23 października 2009 17:00

    Najbardziej to mnie właśnie to czerwone wytrawne martwi...;)))

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej